دانلود مقاله اولین سکونتگاهای ایران باستان

اختصاصی از کوشا فایل دانلود مقاله اولین سکونتگاهای ایران باستان دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻏﺎﺭ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﺭﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﺸﺘﻪ، ﻏﺎﺭ ﻫﺎﻱ ﺍﻟﺘﻤﻴﺮﺍ ﺩﺭ 30 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻱ ﻏﺮﺏ ﺳﺎﻧﺘﺎﻧﺪﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺍﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﻻ‌ﺳﻜﻮ ﺩﺭ ﺩﺭﻩ ﻭﺭﺯ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺩﻭﺭﺩﻭﻧﻲ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﺭ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻏﺎﺭ ﻫﺎﻱ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﻃﻼ‌ﻋﺎﺕ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻫﺎﻱ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﻫﺸﺘﻢ ﻕ ﻡ، ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ. ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺩﻩ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻱ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮﺳﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺴﺘﻄﻴﻞ ﺷﻜﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﺪﻭﺭ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﻛﺎﻫﮕﻞ ﻭ ﺳﻘﻒ ﺗﻴﺮﭘﻮﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺧﺸﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 10 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻱ ﻏﺮﺏ ﺷﻬﺮ ﻫﺮﺳﻴﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻫﺮﺳﻴﻦ – ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ، ﺗﭙﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ " ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ " ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻔﺎﺭﻱ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1965 ﻡ. ( 1344 ﻩ.ﺵ. ) ﺁﻏﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻱ 1967 ﻡ. ( 1346 ﻩ.ﺵ. ) 1969 ﻡ. ( 1348 ﻩ.ﺵ. ) ﻭ 1974 ﻡ. ( 1353 ﻩ.ﺵ. ) ﻧﻴﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻔﺮﻳﺎﺕ ﭘﻨﺞ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ. ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﺳﻔﺎﻝ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻧﻮ ﺳﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﺍﺯ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺗﭙﻪ" ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ " ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.  ﻗﺪﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﺳﻔﺎﻝ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺧﻤﻴﺮﻱ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮﻱ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺮﺍﺭﺍﺗﻲ ﻛﻢ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻗﺪﻣﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻦ 14، ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 8450 ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﻴﻼ‌ﺩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﻗﺪﻳﻤﺘﺮﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺭﺍ، ﺣﻔﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﺪﻭﺭﻱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺣﻔﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺑﺎﻻ‌ﺗﺮ، ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﺗﺎﻗﻬﺎﻱ ﻣﺴﺘﻄﻴﻠﻲ ﺷﻜﻞ ﻭ ﻓﺎﻗﺪ ﭘﻲ ﺳﻨﮕﻲ  ﻛﻪ ﺳﻄﺢ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﻛﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻛﺎﻫﮕﻞ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ، " ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ "ﺗﭙﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺩﺍﻳﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺍﺯ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﻃﻼ‌ﻉ ﺭﺳﺎﻧﻲ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﻱ ﻛﺸﻮﺭ ﺗﭙﻪ ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ ﻳﺎ ﭼﻴﺎﺧﺰﻳﻨﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﻛﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﻪ ﻫﺮﺳﻴﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺭﻭﺳﺘﺎﻱ ﻗﻴﺴﻮﻧﺪ ، ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺗﭙﻪ ﻣﺨﺮﻭﻃﻲ ﺣﺪﻭﺩ 6 ﻣﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎﻱ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﺎﻻ‌ﺗﺮ ﺍﺳﺖ . ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻲ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 8 ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً 2ﻣﺘﺮ ﺁﻥ ﺯﻳﺮ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1965 ﻣﻴﻼ‌ﺩﻱ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﻴﻠﻴﭗ ﺍﺳﻤﻴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻤﺎﻧﻪ ﺯﻧﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﺼﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻃﻲ ﺳﺎﻟﻬﺎﻱ 1967 ، 1969 ، 1971 ﻭ 1974 ﻣﻴﻼ‌ﺩﻱ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺣﻔﺎﺭﻱ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩ . ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ ، 5 ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻱ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺗﭙﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﻙ ﺑﻜﺮ ﺑﺎ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻃﺒﻘﻪ A ﺟﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻃﺒﻘﻪ E ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻱ ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻩ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻃﺒﻘﻪ A ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺗﭙﻪ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ 5/1ﻣﺘﺮﻱ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﻱ ﮔﻮﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﻼ‌ﻣﻲ ﻣﺘﺎﺧﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﺑﻘﺎﻳﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺍﺟﺎﻕ ﻫﺎﻱ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﻮﺳﻨﮕﻲ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﺖ ﻫﺎﻱ ﻗﺮﻣﺰ ﺭﻧﮓ ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻃﺒﻘﻪB ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺣﺪﻭﺩ 2 ﻣﺘﺮﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ 3 ﻣﺘﺮﻱ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻴﻨﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﻃﺒﻘﻪ C ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺣﺪﻭﺩ 30/3 ﻣﺘﺮﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ 90/4 ﻣﺘﺮﻱ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻱ ﻧﻴﺰ ﭼﻴﻨﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ .  ﻃﺒﻘﻪ D ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺣﺪﻭﺩ 5 ﻣﺘﺮﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ 6 ﻣﺘﺮﻱ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺍﺯ ﭼﻴﻨﻪ ﻭ ﺧﺸﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . ﻃﺒﻘﻪ E ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺣﺪﻭﺩ 6 ﻣﺘﺮﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﻭ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ 7 ﻣﺘﺮﻱ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺎﻙ ﺑﻜﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﺯ ﻭﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ 30 ﺣﻔﺮﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ 50 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻙ ﺑﻜﺮ ﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﺣﻔﺮﻩ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ﺑﻴﻦ 70 ﺳﺎﻧﺖ ﺗﺎ 1 ﻣﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﺯ ﺑﻘﺎﻳﺎﻱ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﻱ D ، ﺣﺪﻭﺩ 144 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﺍﺯ ﺑﺎﻓﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻛﺎﻭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

شامل 11 صفحه فایل word