حفظ مشی سیاست آمریکا در منطقه خور میانه تا پیش از انقلاب اسلامی مبتنی بر تامین منافع اقتصادی و تجاری با حمایت های نظامی و امنیتی کشورهایی چون اسرائیل ، ترکیه و دولتها عرب میانه رو و بخصوص رژیم شاه بود که رژیم استبدادی در این میان نقشی کلیدی و حلقه اتصالی کشورهای مذکور انگاشته می شد . ایران دوران پهلوی عامل و حافظ ثبات سیاسی و نظامی منطقه بشمار می رفت که جهان غرب خواستار این ثبات و آرامش در منطقه بود که سایه امنیت منطقه ای روابط اقتصادی و سیاسی خود را گسترش دهد .
افزون بر آن ، در زمان زمامداری نیکسون برای خروج نظامی انگلیس از شرق کانال حیاتی سوئز ، ایران و رژیم پهلوی نقش استراتژیک ویژه ای پیدا کرد . به همین منظور ، بر افزایش قدرت نظامی شاه تاکید بسیار شد و سلاح های پیشرفته نظامی در اختیار رژیم پهلوی قرار گرفت . [1]
رژیم شاه که یکی از ستونهای دوگانه و اصلی دکترین نیکسون بود ، آنچنان اهمیتی داشت که روابط سیاسی امریکا با کشورهای دیگر منطقه مانند: پاکستان ، ترکیه ، شیخ نشین های خلیج فارس را تحت الشعاع خود قرار داده بود[2] . چرا که از منظر سیاستمداران و کارشناسان ارشد ایالات متحده حکومت خودکامه ایران قدرت کارآمدی در منطقه ایجاد کرده بود . قدرتی که از لحاظ ماهیتی و عملکردی در مقایسه با سایر قدرتهای منطقه بیشتر با خواسته ها و منافع جهان غرب هماهنگ بود .
در همین راستا ، در حوزه مسایل نظامی همکاریهای گسترده ای بین ارتش رژیم پهلوی و امریکا آغاز گشت . البته این همکاریها و آموزشهای نظامی تا جایی تداوم یافت که منافع آمریکا اقتضا می کرد .
[1]-برای اطلاع بیشتر بنگرید به : عبدالرضا هوشنگ مهدوی : سیاست خارجی پهلوی (تهران : البرز ، 1373) ص 335 .
[2]-بیژن اسدی : علایق و استراتژی آمریکا در خلیج فارس ، مجموعه مقالات خلیج فارس (تهران : مرکز مطالعات خلیج فارس دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی ، 1368 ) ص 80 .
طرح مسئله
ایران و معادلات سیاسی منطقه ای در روابط بین المللی
نتایج سیاسی انقلاب اسلامی
استقلال در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
انقلاب اسلامی و جنبش ها
انقلاب اسلامی و کشورهای خلیج فارس
ایدئولوژی انقلاب اسلامی و سیاست خارجی
منابع انگلیسی
شامل 46 صفحه فایل word