دانلود مقاله هدف از آفرینش

اختصاصی از کوشا فایل دانلود مقاله هدف از آفرینش دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

پیروان مکتب توحید همان طور که براى جهان، آفریدگار دانا و توانا معرفى مى‏ کنند، براى آن، هدف و غایتى نیز مى‏ اندیشند، و بر این باورند که جهان و انسان براى هدف و غایتى آفریده شده است. در حالى که مادى‏ هاى تازه به دوران رسیده درباره هدف آفرینش، انگشت حیرت به دندان گرفته و با خود مى ‏گویند: «اگر جهان هستى نبوده، و به اراده خداوند قادر هست شده، عقل در علت غایى آن حیران مى ‏شود، و با همه جهد و پرش فکرى نمى‏ تواند به حل این غامض دست یابد».اصولاً فلاسفه مادى از میان علل چهارگانه (علت فاعلى، غایى، مادى و صورى) تنها به دو علت اخیر مى‏ اندیشند و جهان را معلول فعل و انفعال‏هاى مادى مى ‏دانند. از دید یک فردى مادى، ماده قدیم پس از یک رشته انفعالات فیزیکى و شیمیایى، صورتى جدید به خود مى ‏گیرد تو گویى جهان، از دو علت مادى و صورى پدید آمده، جهان خروشان هستى، دو چیز بیش نیست، 1. ماده نخستین. 2. صورت هایى که پس از یک رشته فعل و انفعال‏هاى شیمیایى و فیزیکى عارض ماده مى ‏شوند. هرگز در منطق آنان، از علت فاعلى که ماده نخستین را آفریده و آن را به بهترین وجه صورتگرى کرده، خبرى نیست و نامى از آنان به میان نمى ‏آورند؛ زیرا نتیجه اعتقاد به علت فاعلى، پیوستن به صفوف خداشناسان است. همچنین در منطق آنان، از علت غایى خلقت سخنى نیست؛ زیرا علت غایى، فرع وجود فاعل حکیم و دانا و توانایى است که مصنوع خود را به خاطر هدفى بیافریند، و چون آنان براى جهان، چنین علت فاعلى نیندیشده ‏اند، طبعاً، جهان خلقت از نظر آنان بى ‏هدف خواهد بود. اما خداشناسان که براى جهان، فاعل دانا و توانا و حکیمى اندیشده‏ اند و مقام خداى حکیم را، پیراسته از لغو عبث مى ‏دانند، براى خلقت جهان، هدف و غایتى معتقدند. روى این اساس، دانشمندان عقاید و مذاهب در کتاب‏هاى فلسفى و کلامى، پیرامون هدف از خلقت بحث و گفتگو نموده و حق مطلب را اداء کرده ‏اند.براى نخستین بار «ارسطو» علل چهارگانه را مطرح کرده و نتیجه گرفته است که فعل هر فاعل ذى‏ شعورى، هدف و غایتى دارد. پس از او در فلسفه اسلامى ‏پیرامون علل چهارگانه، بحث‏هاى گسترده ‏اى انجام گرفته است. از میان آنهابحثى است مربوط به فعل خداوند جهان و آن این که آیا فعل خدا هدف و غایتى دارد؟!.افرادى که سؤال مى ‏کنند: «هدف خداوند از آفرینش جهان چه بوده است؟» غالباً در دره خطرناک تشبیه خالق به مخلوق، فرو رفته و فاعلیت خدا را مانند فاعلیت مخلوق تصور کرده و مى‏ گویند: «اگر انسان دست به کارى مى ‏زند، به خاطر کمبودى است که در خود احساس مى ‏کند، و براى جبران این کمبود، دنبال یک رشته کارهایى مى ‏رود که هرکدام از آنها، در رفع نقایص و برطرف ساختن کمبودهاى او مؤثر مى ‏باشد. و به عبارت دیگر: بشر هدفى را که براى فعل خود در نظر مى ‏گیرد، مى ‏خواهد از طریق نیل به هدف، کاستى را از جانب خود برطرف نماید، مثلا گرسنه است مى ‏خواهد با خوردن غذا سیر شود، تشنه است مى‏ خواهد با نوشیدن آب رفع عطش کند، بالاخره ناقص است و مى‏ خواهد با هدفى که براى فعل خود در نظر گرفته است، کامل شود».بشر با فعالیت‏هاى خود، تکامل خود را مى ‏خواهد، و در خود احساس نقص کرده با جنب و جوش خاصى به دنبال گمشده خود مى‏ رود، تا به مطلوب خود برسد مثلاً براى دیدار دوست خود سفر مى‏ کند، براى سیرشدن و رهایى از گرسنگى، دست و دهان را به حرکت وا مى ‏دارد، تو گویى مى ‏خواهد با افعال و حرکات خود، چیزى را که مفقود است، به دست آورد و به اصطلاح فلاسفه اسلامى، مى ‏خواهد فعل خود را به واقعیتى که براى او کمال است، تبدیل کند و وجود ناقص خود را به صورت کامل درآورد، و لذا مى ‏گویند: فاعل بدون تحقق هدف، موجود ناقصى است و با تحقق هدف، موجود کاملى مى ‏گردد. از این بیان روشن مى ‏گردد که آفریدگار جهان که کمال مطلق است، نمى ‏تواند داراى هدف و غرضى باشد که در دیگر فاعل‏هاى ناقص هست و به وسیله آن تکمیل مى‏ شوند، زیرا همان‏طور که گفته شد، فاعل پیوسته از طریق تعقیب هدف، به دنبال تکامل خود مى ‏باشد و مى‏ خواهد وجود ناقص خود را به صورت کامل درآورد و نقص وجود خود را به کمال تبدیل کند و هدف به این معنى، در خدا که کمال مطلق و از هر نقص پیراسته است، قابل تصور نیست. از این جا است که دانشمندان عقاید و مذاهب پس از یک سلسله بحث‏هاى عمیق مى ‏گویند: آفریدگار جهان در افعال خود هدف و غرضى که تکمیل کننده وجود او باشد، ندارد زیرا هدف، کمالى است که نقص را ترمیم مى ‏کند، و براى آفریدگار جهان، نقصى نمى ‏توان فرض کرد، تا از طریق نیل به هدف، نقص خود را جبران نماید و کامل گردد.ولى باید توجه نمود که اگر مى‏ گوییم براى آفریدگار جهان هدف و غرضى نیست، این سخن غیر آن است که بگوییم آفرینش، هدف و غرض ندارد یا فعل او فاقد غرض است و نفى هدف براى آفریدگار، غیر از آن است که آفرینش را بى ‏هدف و بى ‏غرض تصور نماییم و یکى از تفاوت‏هاى فلسفه الهى و مادى همین‏جا است. فلسفه مادى براى خلقت جهان آفرینش و بشر، هدف و غرض نمى ‏اندیشد در حالى که فلسفه الهى براى انسان و مجموع جهان، هدف و غرض قائل است و معتقد است که انسان و مجموع جهان، با تحولات و حرکت‏هاى خود به دنبال هدفى هستند که براى آن آفریده شده‏ اند.  

فهرست

مقدمه

هدف از آفرینش چیست؟

و به عبارت دیگر:

اگر شخصاً غرض ندارد چرا آفرید

پاسخ نخست:

پاسخ دوم‏