تحقیق آماده با موضوع جامعه شناسی جنگ و انقلاب 34 صفحه word

اختصاصی از کوشا فایل تحقیق آماده با موضوع جامعه شناسی جنگ و انقلاب 34 صفحه word دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

مقدمه

جنگ بی­ تردید شگفت­انگیزترین پدیده اجتماعی است. اگر جامعه­ شناسی آن­گونه که دورکیم گفته است بیان تاریخ به صورتی دیگر باشد، می­توان گفت که جنگ آفریننده تاریخ است. در واقع تاریخ صرفا با شرح کشمکش­های مسلحانه آغاز شده و بعید است که این پدیده زمانی کاملا از میان برود؛ زیرا جنگها به هر حال مشخص­ترین مبادی تاریخ و در عین حال مرزهایی هستند که مراحل مهم حوادث را از یکدیگر متمایز می­کنند. تقریبا تمام تمدن­های معروف در اثر جنگ از بین رفته­اند. تمام تمدن­های جدید نیز با جنگ پا به عرصه وجود نهاده­اند. سیادت­هایی که هر از چندگاه یک بار نوعی جامعه خاصی را در صدر جوامع بشری قرار می­دهند، زاده جنگند و مشروعیت خود را از آن می­گیرند.

بحث از پدیده انقلاب مسلما بحث تازه­ای نیست. افلاطون و به ویژه ارسطو که بنیان­گذار علم سیاسیت خوانده شده است موضوع علیت در انقلاب را بررسی کرده­اند. اما پس از آن در طی تاریخ اندیشه سیاسی در غرب تا قرن نوزدهم کوشش جامعی برای توضیح پدیده انقلاب صورت نگرفت. تا پیش از قرن نوزدهم بحث اصلی درباره انقلاب بحثی اخلاقی و هنجاری بود. پلیپ از جمله نخستین اندیشمندانی بود که مفهوم انقلاب را به معنی بازگشت امور به وضع متعدل و درست گذشته تعبیر کرده­اند. تا پیش از قرن نوزدهم، مبحث حق طغیان مردم بر ضد حکام یکی از مباحث عمده مربوط به انقلاب به شمار می­رفت. برخی اندیشمندان هوادار حقوق طبیعی، حق شورش مردم را تایید می­کردند. در مقابل برخی اندیشمندان محافظ کار چون آدموند برک و توماس هابز با احتیاط بیشتری در این باره سخن می­گفتند. هابز حتی ستمگرترین حکومتها را بهتر از هرج و مرج انقلاب می­دانست و انقلاب را به هر حال ناموجه می­شمرد. در قرن نوزدهم کارل مارکس برای نخستین­بار اندیشه تبیین علمی پدیده انقلاب را پیش کشید و انقلاب را وسیله اصلی دگرگونی بنیادی در تاریخ خواند. از آن پس مبحث انقلاب یکی از مباحث عمده علم سیاست شد. البته پیچیدگی پدیده انقلاب موجب گردیده است که درباره معنا و مفهوم انقلاب در بین نویسندگان اختلف نظر پدید آید. علت اصلی این اختلاف نظر را می­باید در تاکید نویسندگان بر ابعاد مختلف پدیده انقلاب جست.

جنگ

تعیین حدود و تعریف پدیده جنگ

مقصودمان در اینجا بی­تردید، تنها ارائه تعریفی موقتی از جنگ است. این تعریف فقط باید تعیین حدود عرصه تحقیقات را میسر کند و در عین حال جامع و دقیق باشد. تعریف جنگ شناخت کامل پدیده جنگ را ایجاب می­کند. ما این پدیده را درست نمی­شناسیم پس به تشخیص نشانه­های خاص آن بسنده می­کنیم.

عموما گرایش دارند جنگ را به مجموعه­های متضاد در حال مبارزه ادغام کرده و آن را حالت خاصی از مبارزه جهان شمول تلقی کنند. اما کلیت این مفهوم مساله را به جای آنکه روشن کند مبهم می­کند. اگر مفهوم مبارزه را مدام تعمیم بدهیم، سرانجام بر اعمال بسیار متنوعی اطلاق خواه شد. مثلا می­شود گفت که عمل گوارش مبارزه معده است با خوردنی­ها، شخم زدن مبارزه کشاورز است با زمین و تحقیق عملی مبارزه­ای است بین دانشجو و دانش. همچنین واژه مبارزه در بسیاری از مواقع با واژه تلاش یکسان پنداشته شده و مانع با دشمن همردیف می­شود. نخستین تمایزی که می­توان بین جنگ و سایر شکل­های مبارزه قائل شد این است که شکل­های دیگر مبارزه علیه چیزهای بی­حرکت یا ربای فاقد شعور بروز می­کنند. جنگ بر عکس مستلزم بودن دشمنی فعال و سازمان یافته و متضمن اقدام متقابل و ارادی است. این ابهام تا حد زیادی ناشی از نظریات داروین و لامارک درباره تکامل انواع است، چرا که آنان کلا مجموعه موانعی را در نظر می­گیرند که یک نوع جاندار برای بقاء نوع خود باید از آنها عبور کند.

اما شکلهای مبارزه و تضاد بی­شمارند و به همین جهت مفهوم جنگ باید از سایر شکلهای مشخص یا قابل تصور مخاصمه به وضوح متمایز شود. برای اجتناب از هر گونه ابهام لازم است به روش معقولی متوسل شویم که شامل تعیین حدود و تقسیم پدیده جنگ به اجزای قابل مطالعه باشد.

جالبترین خصیصه پدیده جنگ ظاهرا ویژگی جمعی آن است. با توجه به این همین مفهوم است که جنگ را باید به وضوح از اعمال خشونت بار فردی متمایز کرد. اما برای اینکه تعارضی از صورت فردی خارج و به جمعی در آید، افزودن یک، دو، هزار، یا ده هزار نفر به فرد نخستین کافی است؟ همه چیز به شرایط و ارزیابی اجبارا دلخواه بستگی دارد. بعضی از نویسندگان فکر می­کنند که این ابهام نشان می-دهد که مقایسه جنگ و جنایت فردی چقدر آسان است، زیرا  یک سلسله مراحل انتقالی بین آن دو وجود دارد. بنابراین در مورد وسعت گروههای درگیر در یک برخورد جنگی بهتر است که معیار بسیار قابل انعطافی داشته باشیم. این گروهها می­توانند بسیار بزرگ باشند، مانند حالتی که در امپراتوری رم، چین باستان یا دولتهای بزرگ امروزی ملاحظه می­کنیم، اما این گروهها همچنین می­توانند– بدون آنکه مبارزات مسلحانه­شان به دلیل کوچک بودن، ویژگی جنگ را از دست بدهد– بسیار کوچک نیز باشند. زیرا دو نشانه مهم دیگر جنگ را از مبارزه عمومی و جنایت­های فردی متمایز می­کند: عنصر ذهنی، عنصر نیت و عنصر سیاسی یعنی سازمان.

برای دانلود کل مطلب به لینک زیر مراجعه کنید.