مقدمه
مطالعات اش و شریف نشان می دهد که مردم به دو دلیل کامل متفاوت همنوایی می کنند. محققان بر این عقیده اند که دو نوع همنوایی قابل تمییز است که با آن دو دلیل مطابقت می کند. نفوذ اطلاعاتی و نفوذ هنجاری. وقتی مردم بدین دلیل همنوایی کنند که فکر می کنند نظر جمع درست است و بر نظر انان ارجحیت دارد، گفته می شود همنوایی اطلاعاتی صورت گرفته است. مثلا در آزمایش شریف به علت مبهم بودن موقعیت بسیار طبیعی است که هر آزمودنی تصور کند که چندین چشم بهتر از یک چشم می بیند. اما اگر شخص بدین دلیل با جمع همنوایی کند که از پیامدهای مخالف به نظر آمدن وحشت دارد همنوایی هنجاری روی داده است. یعنی در اینجا در واقع شخصی به درستی نظر خود و نادرست بودن نظر جمع اطمینان دارد، اما عمدا با جمع همرانگی نشان می دهد تا تصوری منفی از خود در افراد گروه ایجاد نکند. به طور معمول هر دو نوع هموایی به هم عمل می کنند. در واقع چند تن از آزمودنی های اش گفتند که انها عمدا با نظر نادرست گروه همنوایی کرده اند. اما تمایز بین این دو نوع هنموایی حایز اهمیت است. نه فقط از این نظر که به ما در فهم همنوایی کمک می کند، بلکه از این جهت که دو نوع همنوایی کاملا متفاوت ایجاد می کنند: همنوایی خصوصی و همنوایی عمومی، همنوایی خصوصی که می توان آن را پذیرش حقیقی دانست در توصیف مواردی به کار می رود که در ان نه تنها رفتار آشکار شخص همنوا تغییر می کند بلکه ذهن او نیز عوض می شود. همنوایی در این سطح بدان معناست که شخص معتقد شده، نظر دیگران درست است. در مقابل همنوایی عمومی که بعضی اوقات تسلیم خوانده می شود، به تغییرات ظاهری و سطحی در رفتار اطلاق می شود. گاهی مردم در برابر فشار هنجاری مسلط با اعلام اینکه با دیگران موفق اند خود را از خطرات می رهانند در حالی که باطنا با نظر جمع موافق نیستند و رفتار انان در خلوت با آنچه در جمع نشان می دهند تفاوت دارد.
اما در حالی که همنوایی کننده خصوصی و عمومی هر دو رفتار آشکار شان مشابه است، چگونه می توانیم به تفاوت میان همنوایی انها پی ببریم؟ پاسخ این است که در مقایسه با فردی که صرفا در ملا عام تظاهر به همنوایی می کند، شخصی که همنوایی او واقعی است، همان تغییرات رفتاری را حتی وقتی جمع حضور ندارد نیز حفظ می کند. وقتی این تمایز را در مورد آزمایش شریف و آزمایش اش به کار می بریم نتایج به شکل مورد انتظار دیده می شود. در پایان یکی از زمایش های خود، شریف آزمودنی های خود را به صورت انفرادی مورد بررسی قرار داد و نشان داد که برآوردهای انها از مقدار حرکت نقطه نوراین همچنان مطابق با هنجاری است که گروه انها وضع کرده بود. این ثبات حتی پس از یک سال که از آزمایش گذشته بود، برقرار ماند. برعکس وقتی اش موقعیت آزمایش خود را تغییر داد به طوری که آزمودنی ها بتوانند پاسخ خود را به طور خصوصی بنویسند، سطح همرنگی انان به شدت کاهش یافت. (کریمی، 1387، 91-95)
برای دانلود کل مطلب به لینک زیر مراجعه کنید.