مقدمه : پارکینسون بیماریی است که باعث ایجاد اختلالات حرکتی میگردد. علت این بیماری کاهش دو پامین و به هم خوردن تعادل بین دو نور و ترانسیمتر (دوپامین و استیل کولین) در سیستم دو پامینرژ یک نیگر و استر یاتال میباشد. در مطالعات اخیر دیده شده که با درمان عفونت هیلکوباکتر پیلوری جذب لوودو پا بیشتر شده و نتیجه درمان بهتر شده است.
مواد و روشها : این مطالعه که به روش Case-Control انجام شدازمیان بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب 56 نفرانتخاب شدند.افراد به دو گروه 28 نفری به عنوان گروه مورد (مبتلا به پارکینسون) و شاهد (غیر مبتلا به پارکینسون) تقسیم شدند و تست آنتی بادی IgGهلیکوباکترپیلوری در هر دو گروه انجام شد.
یافتهها : میانگین سن افراد پارکینسون 60 سال و غیر پارکینسونی 57 سال بود. در افراد مبتلا 18 نفر (3/64%) آنتی بادی مثبت و 10 نفر (%7/35) آنتی بادی منفی داشتند. در افراد غیر مبتلا 15 نفر (%6/53) آنتی بادی مثبت و 13 نفر (4/49%) آنتی بادی منفی داشتند.
نتیجه : در این مطالعة ارتباطی بین وجود عفونت قبلی هلیکو باکتر پیلوری در بیماران پارکینسونی و افراد غیر پارکینسونی یافت نشد.p>/05))اما درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران پیشنهاد میگردد.
واژگان کلیدی:پارکینسون ،هلیکوباکترپیلوری،آنتی بادی
فصل اول:مقدمه10
بیان مساله11
اهداف وفرضیات12
فصل دوم:بازنگری منابع واطلاعات موجود 14
بیماری پارکینسون15
اتیولوژی15
پاتولوژی16
پاتوژنز17
درمان19
هلیکو باکتر پیلوری21
مروری بر دیگر مقالات23
فصل سوم:مواد وروشها24
نوع مظالعه25
تعداد نمونه،روش نمونه گیری ومعیارهای انتخاب نمونه26
معیار های پذیرش و عدم پذیرش27
نوع پژوهش و روش انجام کار28
فصل چهارم :یافته ها29
فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری39
منابع45
ضمایم53
شامل 54 صفحه فایل word