تعادل در درجه اهمیت جاده ، ساختار جاده و ترافیک
ساختار تقاطعها
پیاده روها و خطوط عبور دوچرخه
مقد مه
اصولا نقهداری راه از جمله مهمترین وظایف هرواحد راهداری است واز طرف دیقر بودجه نقهداری راهها معمو لا محدود و مختصر می باشد و این مستلزم اّ نست که با حداقل مخارج عملیات نقهداری راه انجام قیرد.
همان طور ی که می دانیم عوامل متعددی ىر عمر اّسفالت موثر است واز طرف دیقر هر راهی شون از منطقه خاصی عبور می کند لا جرم نوع خاک ,ترافیک,میزان بارندقی ونوع ترافیک این مناطق با یکدیقر متفاوت است و اینها بهترین دلیل بیدایش معایب و نقایص متفاوت د رطولهای مختلف یک راه میباشد که از -مناطق مختلف عبور می نماید وبا وجود این تفاوتها معذالک برای هر نوع نقص و یا عیبی که در سطح راه اّسفالته هویدا می شود روش خاصی جهت نقهداری و مرمت اّوجود دارد.
انواع نقایص و معا یب راههای اّسفالته
بی شبه تمامی راههای اّسفالته احتیاج به مرمت و نقهداری دائم دارند زیرا که تنشهای وارده بسطح راه که در ابتدا سبب بیدایش نقایص ومعایب جزئی در اسفالت می شود بتدریج توسعه یافته وتبدیل به نقایص بزقتری شده به راه صدمات ولطمات سنقینی وارد می کنند این تنش خا در اثر ترافیک یا تغییر درجه حرارت ویا نفوذ رطوبت به راه وارد می شود باعث می شوند که در راه عوارضی نظیر ترک , شاله , نشست و غیره بد یدار قردد.
بی تردید شناسائی بموقع این عوارض در سطح راههای اّسفالته و اقدام به مرمت اّنها از جمله مهمترین وظایف هر واحد نقهداری راه بوده ز یرا که ترکها و سایر عوارض راههای اّسفالته در ابتدا جزئی وغیر قابل توجه می باشند و شنانکه فی الفور مرمت نشوند سریعا توسعه بیدا نموده و صدمات زیادی به راه وارد می نمایند به همین دلیل است که بایستی راههای اّسفالته مرتبا به توسط متخصصین ذیصلاح مورد برسی دقیق قرار قیرند تا شنانشه نیازی به مرمت دارند بلافاصله اقدام لازم در جهت ترمیم اّنها بعمل اّید .
بهنگام طراحی یک جاده و متعلقات آن. طراحان باید با بکارگیری ضوابط طرح هندسی راه و در نظر گرفتن کلیه شرایط، احتمال خارج شدن اشتباهی وسایل نقلیه از مسیر اصلی را به حداقل برسانند و در چنین حالتی، سخن از اینکه در دو سوی راه، چه موانع و خطراتی وجود دارد مطرح نیست و تنها باید خود جاده را بیخطر و ایمن نگاهداشت. اما باید دانست که حتی با بکارگیری عالی ترین استانداردها هم نمی توان بطور کامل از خارج شدن سهوی وسیله نقلیه جلوگیری کرد. رانندگان وسایل نقلیه بدلایل مختلف از جمله حواس پرتی، خواب آلوده بودن، بیتوجهی به جلو، استفاده از مشروبات الکلی و داروهای خوابآور، سرعت زیاد (اشتباهات انسانی)، عوامل طبیعی نابسامانی طرح هندسی راه و عیوب و نواقص وسیلة نقلیه، کنترل وسایل خود را از دست میدهند و وسیلة نقلیه آنها از مسیر اصلی منحرف میشود.
یک راه ایمن شامل محدودهای ایمن و عاری از اشیاء و نقاط خطرناک برای عبور راه بر اساس سرعت، حجم عبور و شرایط هندسی محل میباشد که برای این امر، ایجاد یک محدودة حفاظت شده ایمن با توجه به ضوابط و معیارهای استاندارد ایمنی در کنار راه و مسیر اصلی، امری حیاتی و ضروری است تا وسیلة نقلیه منحرف شده از مسیر اصلی، بتواند در محدودهای با امنیت مناسب متوقف شود و یا به مسیر اصلی بازگردد. پس از تعیین محدودة حفاظت شده و مرزهای آن در گام بعدی، باید موانع و نقاط خطر را در این محدوده معین کرد و سپس جهت ایمنسازی آن اقدام نمود. در این راستا گزینه های زیر در دسترس هستند:
1- برداشتن عامل خطر یا طرحی مجدد شیب بگونه ای که قابل پیمایش باشد.
2- جابجا کردن عامل خطر به نقطهای که احتمال تصادف کمتری وجود دارد، مانند بالای شیب، پشت حفاظهای ایمنی، پشت دیوارهها
3- کاهش شدت برخورد با عامل خطر با استفاده از یک وسیلة شکست پذیر
4- جهت دهی دوباره به وسیلة نقلیه توسط سپر کردن عامل خطر با یک حفاظ طولی و یا ضربه گیر.
5- دادن آگاهی لازم به راننده از وجود خطر توسط تابلو و علائم هشداردهنده.
سیستمهای ایمنی ترافیک جادهها در اصل جهت جلوگیری از تصادفات شدید زنجیره ای، جلوگیری از عبور وسایل نقلیه حفاظتهای میانی و سرعتگیری از وسایل نقلیه منحرف شده و جهت دهی دوباره به آنها طراحی شدهاند. استانداردهای سیستمهای ایمنی ترافیک به مرور زمان توسعه یافته و با تکنولوژی جدید و تغییرات در طرح و سرعت وسایل نقلیه، دائماً در حال تغییرند و به همین دلیل، تعداد زیادی از سیستمهای ایمنی ترافیک موجود با استانداردهای جدید مطابقت نمیکنند. علاوه بر این. تغییر و ارتقاء دادن بر اساس هر استاندارد جدید مقرون به صرفه و اقتصادی نمیباشد. تأسیسات قدیمی را باید نسبت به استانداردهای جدید مورد بازبینی قرار داده و آنهایی را که مقرون به صرفه هستند ارتقاء داد. همچنین در مواردی که امکان تعمیر و بازسازی وجود دارد در صورت سازگاری باید سیستمهای ایمنی ترافیک را همزمان به استانداردهای مطلوب رسانید از میان آنها میتوان از حفاظهای کناری و میانی، ضربه گیرها، استفاده از پایههای قابل شکست برای علائم کنار جاده و چراغهای راهنمایی را نام برد.
موانع کنار راه
- خاکریزها و شیبهای کنار جاده
شدت تصادف محدودة بازیابی
روشهای ایمن کردن محدودة بازیابی
حفاظهای ایمنی
بررسی استانداردهای موجود (در ایران و سایر کشورها)
نحوة نصب نردههای محافظ
استاندارد
( تجدید نظر شده در آوریل 1998)استانداردها و ضوابط مودر استفاده در آمریکا
آیین نامه
بهره مندی از سیستم
انجمن مسئولین راه و ترابری ایالتی آمریکا
نگهداری منطقه بازیابی
حفاظتهای فلزی
ارتفاع حفاظهای فلزی
بخش انتقالی
مهار انتهایی
حفاظتهای بتنی
کاربردها
انواع ضربه گیر
نصب ضربه گیرها
کلیات
اتصالات و پایههای حفاظتهای فلزی
حفاظتهای میانی
ضربه گیرها
معیارهای قابل قبول آشتو برای آزمایش برخورد
ضربه گیرها
عملکرد سیستم هنگام وارد آمده ضربه
سیستم دیواره ضربه گیر (
)
Break-master
سیستم ضربه گیر ماسه ای (
)
سیستم ضربه گیر لاستیکی (
)
نرده محافظ
سیستم مهار انتهایی
حفاظ نیمه صلب
حفاظ
شکل ( با پایه های ضعیف )
حفاظ میانی
شکل ( با پایه های قوی )
حفاظ میانی سپری سه موج ( با پایه های قوی )
بررسی وضعیت موجود حفاظتهای فلزی
حفاظ های میانی بتنی
نواحی انتقالی حفاظهای میانی
قرارگیری حفاظ در میانه های شیبدار
ضربه گیرها
کاربردهای ضربه گیر
شامل 124 صفحه فایل word
فایل بصورت ورد (قابل ویرایش) و در 179 صفحه می باشد.
حوادث رانندگی همه ساله خسارتهای جانی و مالی سنگینی را به پیکره جامعه وارد میکند روند رشد سالانه 20% حوادث رانندگی خدمات برنامهریزی صحیح در این زمینه را بیشتر نمایان میکند (کافیست به 23000 نفر تلفات جاده ای در سال گذشته توجه داشته باشیم).
درصد بالایی از این حوادث به دلیل مشکلات فردی رانندگان و فرهنگ عمومی جامع در ارتباط با احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی میباشد و درصدی بدلیل غیراستاندارد بودن جاده ها و کناره راه و عدم حذف موانع یا حفاظت از آنها در مقابل برخورد و نیز غیر استاندارد بودن جاده ها و کناره راه و عدم حذف موانع یا حفاظت از آنها در مقابل برخورد و نیز غیر استاندارد بودن خودروها است.
جهت کاهش این خسارت تمهیدات زیر در ایمن سازی میانه و کنار راهها قابل اجرا می باشد:
1- حذف و یا جابجا نمودن (دو نمودن از کناره راه) موانع
2- استفاده صحیح از حفاظها و ضربهگیر های ایمنی
حفاظ ها و ضربه گیرها با هدایت مجدد خودروها منحرف شده از مسیر به جاده و جلوگیری از واژگونی یا برخورد با موانع خطرناک باعث کاهش خسارت و تلفات میگردد.
در این سمینار سعی بر آن شده که کاربرد حفاظها و ضربه گیرها در راهها جهت جلوگیری از خسارتهای جانی و مالی و کاهش تصادفات در جادهها و راهها را پیشنهاد کنم و امیدوار هستم که مرجعی برای دانشجویانی که در این زمینه احتیاج به اطلاعات دارند را تهیه کرده باشم.
بهنگام طراحی یک جاده و متعلقات آن. طراحان باید با بکارگیری ضوابط طرح هندسی راه و در نظر گرفتن کلیه شرایط، احتمال خارج شدن اشتباهی وسایل نقلیه از مسیر اصلی را به حداقل برسانند و در چنین حالتی، سخن از اینکه در دو سوی راه، چه موانع و خطراتی وجود دارد مطرح نیست و تنها باید خود جاده را بیخطر و ایمن نگاهداشت. اما باید دانست که حتی با بکارگیری عالی ترین استانداردها هم نمی توان بطور کامل از خارج شدن سهوی وسیله نقلیه جلوگیری کرد. رانندگان وسایل نقلیه بدلایل مختلف از جمله حواس پرتی، خواب آلوده بودن، بیتوجهی به جلو، استفاده از مشروبات الکلی و داروهای خوابآور، سرعت زیاد (اشتباهات انسانی)، عوامل طبیعی نابسامانی طرح هندسی راه و عیوب و نواقص وسیلة نقلیه، کنترل وسایل خود را از دست میدهند و وسیلة نقلیه آنها از مسیر اصلی منحرف میشود.
یک راه ایمن شامل محدودهای ایمن و عاری از اشیاء و نقاط خطرناک برای عبور راه بر اساس سرعت، حجم عبور و شرایط هندسی محل میباشد که برای این امر، ایجاد یک محدودة حفاظت شده ایمن با توجه به ضوابط و معیارهای استاندارد ایمنی در کنار راه و مسیر اصلی، امری حیاتی و ضروری است تا وسیلة نقلیه منحرف شده از مسیر اصلی، بتواند در محدودهای با امنیت مناسب متوقف شود و یا به مسیر اصلی بازگردد. پس از تعیین محدودة حفاظت شده و مرزهای آن در گام بعدی، باید موانع و نقاط خطر را در این محدوده معین کرد و سپس جهت ایمنسازی آن اقدام نمود. در این راستا گزینه های زیر در دسترس هستند:
1- برداشتن عامل خطر یا طرحی مجدد شیب بگونه ای که قابل پیمایش باشد.
2- جابجا کردن عامل خطر به نقطهای که احتمال تصادف کمتری وجود دارد، مانند بالای شیب، پشت حفاظهای ایمنی، پشت دیوارهها
3- کاهش شدت برخورد با عامل خطر با استفاده از یک وسیلة شکست پذیر
4- جهت دهی دوباره به وسیلة نقلیه توسط سپر کردن عامل خطر با یک حفاظ طولی و یا ضربه گیر.
5- دادن آگاهی لازم به راننده از وجود خطر توسط تابلو و علائم هشداردهنده.
سیستمهای ایمنی ترافیک جادهها در اصل جهت جلوگیری از تصادفات شدید زنجیره ای، جلوگیری از عبور وسایل نقلیه حفاظتهای میانی و سرعتگیری از وسایل نقلیه منحرف شده و جهت دهی دوباره به آنها طراحی شدهاند. استانداردهای سیستمهای ایمنی ترافیک به مرور زمان توسعه یافته و با تکنولوژی جدید و تغییرات در طرح و سرعت وسایل نقلیه، دائماً در حال تغییرند و به همین دلیل، تعداد زیادی از سیستمهای ایمنی ترافیک موجود با استانداردهای جدید مطابقت نمیکنند. علاوه بر این. تغییر و ارتقاء دادن بر اساس هر استاندارد جدید مقرون به صرفه و اقتصادی نمیباشد. تأسیسات قدیمی را باید نسبت به استانداردهای جدید مورد بازبینی قرار داده و آنهایی را که مقرون به صرفه هستند ارتقاء داد. همچنین در مواردی که امکان تعمیر و بازسازی وجود دارد در صورت سازگاری باید سیستمهای ایمنی ترافیک را همزمان به استانداردهای مطلوب رسانید از میان آنها میتوان از حفاظهای کناری و میانی، ضربه گیرها، استفاده از پایههای قابل شکست برای علائم کنار جاده و چراغهای راهنمایی را نام برد.
ضربهگیر یا زایل کننده انرژی تصادف، وسیله محافظی است که مانع از برخورد مستقیم وسیلة نقلیه منحرف شده با اجسام سخت و موانع جادهای میگردد. این ویژگی با کم کردن تدریجی سرعت خودرو و کاهش انرژی جنبشی آن و گاهی اوقات با تغییر دادن جهت خودروی منحرف شده از امتدادی که منجر به تصادم با مانع میشود و تبدیل آن به یک توقف ایمن، بدست میآید. برای اجسام سختی که جای ثابتی در مسیر دارند ( همچون پایه پلها، تیرهای برق و . . . . ) که نمیتوان با استفاده از حفاظتهای ایمنی از برخورد وسایل نقلیه با آنها جلوگیری کرد. میتوان از ضربهگیرها، استفاده نمود.