کاربرد الگوریتم ژنتیک در تحلیل استاتیکی و بهینه سازی رفتار ارتعاشی سازه های میله ای
در نوع اول، برای حداقل نمودن وزن سازه تحت شرایط تنش از الگوریتم ژنتیک استفاده می شود. (بهینه سازی استاتیکی)
در نوع دوم، الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی رفتار ارتعاشی سازه های میله ای مورد استفاده قرار می گیرد. در اینگونه مسائل هدف این است که پارامترهای طراحی (سطح مقطع اعضا) به گونه ای تعیین می شوند که سازه دارای فرکانسهای طبیعی خاصی گردد. این یک مسئله معکوس برای اصلاح فرکانس طبیعی سازه نامیده می شود. برای این منظور نخست الگوریتم ژنتیک حساسیت سیستم را نسبت به پارامترهای طراحی بررسی می نماید، سپس برای اصلاح رفتار ارتعاشی سازه پارامترهایی که سیستم نسبت به آنها از حساسیت بیشتری برخوردار باشد، بهینه می گردند.
در نهایت با مقایسه نتایج حاصل از روشهای تقریب اول، تقریب دوم ژنتیک الگوریتم برای بکارگیری روش معکوس جهت اصلاح رفتار ارتعاشی سازه ها با نتایج حل دقیق می توان به دقت و صحت نتایج الگوریتم ژنتیک پی برد.