در طول تاریخ فلاسفه و دانشمندان در خصوص ارتباط بین جسم و روان بحث‌های فراوان داشته اند. اخیراً موضوع اثرگذاری متقابل جسم و روان بر یکدیگر مورد توجه دوباره واقع شده است. بیشترین توجه در مورد نقش سیستم های اندوکرین و ایمنی در بروز اختلالات پسیکوفیزیولوژیک می باشد. برخی معتقدند که هر بیماری یک جزء پسیکوفیزیولوژیکال دارد. یعنی هر اختلال جسمی یک جزء پسیکولوژیکال و هر اختلال روانی یک جزء فیزیکال به همراه دارد.
تسلسل واکنشهای پسیکوفیزیولوژیکال
در سال 1929 والترکانون تحقیق ارزشمندش را بعنوان تغییرات بدن در زمان درد، گرسنگی، ترس و خشم به چاپ رسانید. او واکنش «جنگ یا فرار» را توصیف کرد. بدنبال پژوهش کانون، سایر متخصصین نیز شروع به مطالعه واکنشهای فیزیکی به استرسورهای فیزیولوژیکال کردند. برای مثال در سال 1951 ولف و کارنجیوس تحقیقات خود را مبنی بر ارتباط بین استرس و افزایش فشار خون گزارش نمودند. آنها متوجه شدند که افزایش هیجانات منتج به افزایش فشار خون خواهد شد. هانی سلیه تئوری استرس را در سال 1959 بطور مشخص پیشنهاد کرد. سلیه یک پروسه سه مرحله‌ای را در واکنش به استرس توصیف کرد که بعنوان سندرم تطابقی عمومی شناخته شده است. این سه مرحله عبارت است از:
اهداف یادگیری
تسلسل واکنشهای پسیکوفیزیولوژیکال
تشخیص
تشخیص های انتخابی پرستاری
فاکتورهای مستعد کننده
استرسورهای تسریع کننده
منابع Coping
مکانیسم های Coping
صحبتهای یک خانواده
تشخیص پرستاری
تشخیص های طبی وابسته
شناسایی نتایج
برنامه ریزی
اجرا
گرایشات پسیکولوژیکال
تشخیص های انتخابی پرستاری
صحبت های یک بیمار
آموزش بیمار
حمایت فیزیولوژیکال
ارزیابی
ماخذهای پیشنهادی
خلاصه
مراقبت شایسته
شامل 42 صفحه فایل word