مشخصات این فایل
عنوان: تاثیرات نئورئالیسم بر سینمای ایتالیا
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 32
این مقاله درمورد تاثیرات نئورئالیسم بر سینمای ایتالیا می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله تاثیرات نئورئالیسم بر سینمای ایتالیا می خوانید :
هشت ونیم:
کارگردان: فدریکو فللینی ـ نویسنده فیلمنامه: فدریکو فللنینی، اینوفلایانو، تولیو پینه لی ، بروفلو روندی ـ فیلمبردار: جانی دی وسنانتسو ـ موسیقی: نینوروتا ـ طراحی صحنه: پیرو گراردی ـ تهیه کننده: آنجلو ریزولی (سینه ریتس) ـ بازیگران: مارچو ماسترویانی، کلودیا کاردیناله، آنوک امه، ساندرا میلو، روسلا فالک، باربارا استیل، مادلن لوبو نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی زبان /کارگردانی / فیلمنامه
فیلم ((هشت و نیم )) که محتوای آن به صراحت نشان میدهد، وصیتنامه ی هنری و سینمائی فللینی است در حقیقت یک سیر و سلوک نفسانی است، نتیجه قهری همه تلاشهای کارگردان است و بهمین جهت بخاطر آنکه کاملاًمعرف شخصیت فیلمساز باشد، قهرمان آن نیز در قالب یک کارگردان قرار داده شده است. این فیلم فاقد یک خط مرتب داستانی و درامی است ولی بطور کلی و به استعاره، شرح تلاشهای یک کارگردان است در حال ساختن فیلم تازه خود، این کارگردان که ((گوئیدو )) نام دارد، میخواهد فیلمی بسازد اما موفق نمی شود. عدم توانایی او دلایل زیادی دارد. بین نیروهای مختلفی مثل تهیه کننده، سناریست، هنرپیشه ها گیر کرده و هر یک از این نیروها، او را به جانب خود می کشند. از اینها گذشته فشارهای روحی، محیط کار، خانواده و زندگی ماوراء خانواده، نیز او را در عذاب قرار میدهند. بطوریکه مجموعه این عوامل مانع از خلاقیت ذهنی او میشود. زندگی ((گوئیدو)) مرتباًبین واقعیت و تخیل نوسان دارد. رؤیا و حقیقت چنان در هم آمیخته اند که تشخیص آنها از یکریگر ممکن نیست.
((هشت و نیم )) در حقیقت یک مکالمه درونی است. مکالمه ای شیرین است با خویشتن و نشان دهنده میدان بی منازع درون و ضمیر انسان متفکر نیست که به گفتگو با درون خویشتن پرداخته است و آخرین آنها نخواهد بود.
اما تشخیص کارش در اینست که زبان گشوده و متکلمی دارد، به آسانی و راحتی میتواند سخن بگوید و آنچه را که ما حس میکنیم اما از بیانش عاجزیم، به روانی یک شعر زیبا بیان کند.
بین دنیای بیرون و درون، تضاد و تقابلی وجود دارد که در انسان متفکر واکنشی به جانب درون ایجاد می کند، بدون آنکه این درون گرایی ناشی از عقده های روحی باشد. احساس عدم توانایی ایجاد پیوند با دنیای بیرون و عدم امکان هر گونه وابستگی به آن، نخستین بار یاسی غم انگیز در انسان پدید می آورد ولی به مرور دریچه های گریزگاه درون باز می شود و او را بخود میخواند. انسان دست و پا می زند تقلا می کند اما با هر تلاش به درون خود نزدیکتر می شود و چون خواه ناخواه زندگی خارجی او در دنیای مرسوم دیگران و همراه با سوءتفاهمات و اصطکاکهای طبیعی آنست، نخست به آفرینش محیط مطلوب خویش در ذهن میپردازد و اندک اندک در میان برزخ و نیز باز خود را تنها و نامفهوم می یابد و در پایان تماماً به پیله خود میخزد و از بیرون میگسلد.
گوئید خسته و واخورده است. روشنفکری است در بحبوحه گریز از دنیای ناهماهنگ بیرون به توهمات درون، و در این تنگنا ناگزیر مبتلا به ناتوانی فکری در زبان سینما می شود. تماشاگر ناظر گسیختگی های ذهنی اوست. مثل صحنه های فرار از ازدحام اتوموبیلها و عروج به آسمان که تهیه کننده فیلم او را با طنابی به زمین به پاین می آورد و به دنیا برمی گرداند، و مثل صحنه دیدار با پدر و مارد در گورستان، بازگرداندن پدر به قبر خود، ظهور ((کلادیا)) دختر سفید پوش و زیبایی که مظهر آرامش خاطر اوست، تجدید یادبود های شیرین دوران کودکی، خانه پدری، بچه های دیگر، دایه مهربان، حمام بازیگوشانه، گریز از مدرسه مذهبی و رقصیدن با زن تنهایی که در کنار دریا منزل دارد، دار زدن نویسنده در سالن سینما ، گرد آوردن همه زن های زندگی در خانه دوران کودکی، حکومت بر آنها، شلاق زدن آنها، گریز از دست خبر نگاران و خودکشی فرضی او و غیره. تماشاگر علیرغم عدم یک مرز سینمائی بین واقعیت و توهم، بین دو زندگی گوئیدو، تفکیک قائل می شود.
اما برای گوئیدو یا بهتر بگوئیم برای فللینی این دو زندگی از هم جدا نیست. او از لحظات شیرین آن همچون واقعیت لذت میبرد و در سخت ترین دقائق هستی با یک خودکشی فرضی لااقل برای لحظه ای آزاد میشود و گاه با دختر معصوم و زیبای توهم خویش، که رفتاری فرشته آسا دارد، خلوت می کند، از دست های نوازشگر او محبت میگیرد و در خیابانی خالی از عابران با او شام میخورد. گوئیدو در وجود خود به اختیار و در دنیای خارج به جبر زندگی میکند و سرگردانی بین جبر و اختیار و اتخاذ روشی در برابر این دو مساله، درد اصلی اوست. گوئیدو ناچار از تحمل دیگران است. اما اعتراض خود را علیه آنها نشان مید هد. در برابر تهیه کننده فیلم همچون بنده ای سجده میکند، نویسنده پر مدعا را در وسط سالن سینما بدار میکشد، ابروان معشوقه سبکسر خود را بشکل شیطان درمیآورد اما به تصویری که عشق می ورزد، یکی کودکی خویش است زیرا کودکی سن عدم تمیز است و رؤیا و واقعیت در آن به هم آمیخته اندو تازه غلبه با رؤیا و درون است، و تصویر دیگر مورد علاقه او، دختری مهربان و رؤیایی است، فرشته ای سبکبال که به رفتار فرشتگان راه می رود و مثل آنها سفید پوش و متبسم است، وجودی است برتر از انسان که به هر حال فقط در توهم به وجود می آید . و بالاتنر از آن که به جمع زنان دیگر بپیوندد و به آنان آلوده شود. گوئیدو ((کلادیا)) را فقط برای لحظات تنهایی خود می خواهد، باو اجازه نمی دهد که به سالن سینما وارد شود یا با سایر زنان زندگیش در خانه دوران کودکی، خدمت او را بعهده بگیرد، طغیان بکند و شلاق بخورد. تصویر کلادیا دست نیافتنی ترین رؤیای گوئیدوست، تصویر محبوب دیگری که کودکی او باشد. زمانی با او زیسته اما کلادیا برتر از همه چیز و همه کس است و هرگز جز در رؤیا در کنار او نبوده است.
بجای گوئیدوی کارگردان هر هعنرمند متفکر دیگری را میتوانیم قرار دهیم حتی خود ما نیز به شرط آنکه لحظه ای به خود و به دنیای خارج از خود و به یک ایده آل فکری و عاطفی اندیشه باشیم، میتوانیم بجای گوئیدو باشیم.
باین ترتیب ((هشت ونیم )) هر چند فیلمی شخصی تر و انتزاعی تر از زندگی شیرین است، اما باز از تفکرات یک انسان جدا نیست، این انسان در اینجا جزو طبقه برگزیده فکری است.
((هشت و نیم )) که وصیت نامه سینمائی و هنری فللینی بشمار می رفت، با موفقیت زیادی روبرو شد و حتی جایزه اول فستیوال مسکو را هم بدست آورد. دید تجریدی این فیلم در سینمای ایتالیا تازگی داشت و گفتگوهای زیادی را برانگیخت که جملگی در جهت تحسین فللینی بود. فللینی بعد از ((هشت و نیم )) جولیتای ارواح” را ساخت که بیان دیگری داشت ، بیانی که تا حدودی غیره منتظره بود.
بخشی از فهرست مطالب مقاله تاثیرات نئورئالیسم بر سینمای ایتالیا
تئورئالیسم
تاثیرات تئورئالیسم
هشت ونیم:
دانلود مقاله تاثیرات نئورئالیسم بر سینمای ایتالیا