مقاله مرمت و تعمیر بناهای تاریخی در هفتة تاریخ

اختصاصی از کوشا فایل مقاله مرمت و تعمیر بناهای تاریخی در هفتة تاریخ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

 فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحات:17

نقدی بر معماری:

معماری مقوله ای است که در کشور ما هنوز به طور کامل شناخته شده نیست، به طوری که سازندگان ما هنوز فرق میان ساخت سرپناه و خانه ای که فضای معماری داشته باشد را نمی دانند. از همه مهم تر این که متولیان امر نیز دانش چندانی در ارتباط با موضوع معماری ندارند و این مساله به هیچ عنوان قابل توجیه نیست. متاسفانه باید بگویم در حال حاضر تنها پنج درصد از معماران کشور در ساخت وسازهای شهری دخالت دارند.به این دلیل که غیرمتخصص ها در بخش ساخت وساز عرصه را برای معماران و افراد متخصص تنگ کرده اند. سازمان های متولی و مسوول در بخش مسکن نیز چون با اصول معماری آشنایی ندارند، لزومی نمی بینند که از متخصصان معماری در این امر استفاده کنند. بنابراین با این شرایط به هیچ عنوان نباید توقع ساخت وساز اصولی و مطابق با هویت ایرانی را از سازندگان و مسوولان داشت.

سالهاست که سخن از حفظ ، احیاء و باز زنده سازی ارزشهای گذشته است و همه صابنظران متفق القولند که حفظ ارزشهای اجتماعی و فرهنگی موجب هویت ملی است. اما از طرفی شناخت و پالایش ارزشهای گذشته و برگزیدن بهترین آنان و تطبیق آنها با شرایط زمانی و مکانی بطوری که منطبق با نیاز های جامعه امروز باشد نیز مسئله ای است که باید مد نظر قرار گیرد .

از این گستره ، معمار ی که از پر اهمیت ترین عناصر ارزشی هر ملت است، سهم بسزائی دارد و غور در این معنا در حیطه معمار ی بعهده معماران این عصر گذاشته می شود .

آناستیلوز چیست؟

ریشه یابی تحت الفظی آناستیلوزیس : از سه جزء تشکیل شده است. جزء اصلی stylo یا style ، پیشوند ana ، پسوند sis که همگی ریشه یونانی لاتینی دارند.

. stylo: ستون ، زائده ، عضو ستونی ، سبک ، شیوه ، روش ، قلم ، میله...

"Ana"[1][2]  : بالا ، به طرف بالا ، ( دوباره ، از نو ).

sis : اسم حالت و یا حالت به خصوصی.

بر گرداندن فرم و سبک یک اثر سنگی با کمک قطعات فرو ریخته.

آناستیلوز روش مرمتی است که در مورد برپایی مجدد آثار سنگی که به روش سنگ چین بدون ملات ساخته شده اند و بیشتر در مورد حفظ ، نگهداری ، تداوم و القای بصری از دوران حیات اصلی یک اثر به کار گرفته می شود و حتی الامکان نباید با  " دوباره سازی" همراه باشد و همچنین با بازسازی سبکی مترادف نیست . باید قبول کرد که هر اقدام برای آناستیلوز پتانسیل اشتباه بودن را دارد به همین دلیل کار باید قابل برگشت باشد که اگر بعدها شواهد بهتر یا بیشتری (جدیدتری) روشن شود آناستیلوزیس انجام شده قابل تغییر و اصلاح باشد. حالت‌های آناستیلوز در عمل به دو صورت می‌باشد. مرمت آناستیلوزیس با وصالی قائم که در این نوع نیاز به چسب‌ها و محورهای نگهدارنده لزوم پیدا می‌کند. گاهی قطعه یا قطعات پایینی که قرار است وزن قطعات بالایی را تحمل کنند نیاز به استحکام بخشی دارند. مرمت آناستیلوزیس با وصالی افقی در این نوع قطعات به صورت جانبی به یکدیگر متصل می‌شوند. وصالی این قطعات معمولا به چسب‌ها و  نگهدارنده قوی نیاز دارد. صفه مسجد سلیمان  ، کنگاور ، پاسارگاد ، تکاب ، معبد آناهیتا از نمونه آثار ساخته شده به روش سنگچین بدون ملات می باشند که روش مرمتی آناستیلوز در این موارد به کار گرفته شده است. مرحله اول:  پاره یابی و حمل قطعات می‌باشد. برای شروع ابتدا باید به مطالعات تصویری در مورد قطعات پایه (قطعه‌ای که قرار است قطعات دیگر به آن اضافه شوند ) پرداخت. مرحلة دوم : آسیب شناسی مشخص شود که آسیب های این نوع سنگ در ارتباط با محیط اطراف  چند نوعند، فیزیکی، شیمیایی یا مکانیکی . مرحله سوم: طبله زدایی و شستشو می‌باشد. پاکسازی شامل زدودن قطعات از آلوده کننده‌هایی است که می‌توانند روند تخریب را در سنگ تسریع بخشند. مرحله چهارم استحکام بخشی اولیه قطعات : در این مرحله قطعاتی که نیاز به استحکام بخشی دارند ، استحکام می یابند تا زمانی که به قطعات دیگر وصالی می شوند، ضایعات بعدی را به دنبال نداشته باشند. مرحلة آخر وصالی و استحکام بخشی قطعات به یکدیگر:وصالی یعنی اتصال مجدد قطعات متلاشی شده با رعایت اصول به یکدیگر ، این عمل با استفاده از انواع چسب ها نظیر طبیعی و مصنوعی و محورهای نگهدارنده ( مفتول‌ها ) امکان پذیر می گردیادمان تاریخی که نماینده ی فرهنگ ،‌ هنر و فن معماری زمان ساختشان هستند ، بی شک در ارتباطی تنگاتنگ با بافت شهری پیرامون خود در زمان ساخت ، بوده و معنی کامل خود را با آن می یافته اند .

بی شک جدا کردن تک بناها و یادمان های تاریخی ، از محیط در برگیرنده ی آنها ، همانا کشیدن پرده ای از ابهام بر شناخت آنها برای آیندگان خواهد بود.

در اواخر قرن 19 میلادی گفتمان های بسیاری در پیوند با چگونگی باز شناخت و حفظ یادمان های تاریخی آغاز شد و روز به روز جدی تر و کامل تر دنبال شد . در پی این روند تکامل مباحث مرمت ، در سال 1931 م ، در شهر آتن ، در چهارمین  کنگره ی بین المللی معماران مدرن  منشوری تهیه شد که هدف آن حفاظت و حراست از یادمانهای تاریخی و چگونگی های این حفاظت بود . رفته رفته به فضای پیرامونی یادمان هانیز توجه شد . این توجه هنگامی جدی تر گردید که در اثر جنگ دوم جهانی آسیب هایی به یادمان های تاریخی و فضای پیرامونی شان وارد شد.

از این پس به نحوی سمت گیری مباحث مرمتی از توجه صرف به تک بناها خارج شده و بافت پیرامونی در برگیرنده تک بناها هم اهمیت پیدا کرده است . نمود این اهمیت روز افزون را می توان در قطعنامه های بعد از سال های جنگ دوم  جهانی دید. تکامل نسبی این روند در قطعنامه آمستردام ، به روشنی نمایان می شود.

با توجه به استفاده و کاربرد مرمت آناستیلوز در بناهای تاریخی سنگی اهمیت بررسی این نوع از مرمت و پرداختن به شواهدی از کاربرد آن ضروری می باشد. اکثر بناهای تاریخی مربوط به دوران پیش از اسلام همچنین محوطه ها و بناهای شاخص مانند تخت جمشید، پاسارگاد، معبد آناهیتا و... سنگچین بدون ملاط( با بستهای فلزی ) می باشد. در منشور آتن (1931)، فصل ششم اشاره می شود به این مسئله که:" در خرابه ها حفاظت دقیق و همراه با وسواس ضروری است و باید درصورت امکان اقداماتی جهت اعاده وضعیت قبلی قطعات اصلی که قابل اصلاح است، (آناستیلوز) انجام پذیرد." و در دنباله این موضوع در منشور ونیز (مه 1964)، ماده 15 آمده،" در ویرانه ها هرگونه اقدام به بازسازی ممنوع است فقط عملیات آناستیلوز به معنای سوارکردن مجدد قسمت های جدا شده و موجود در محل مجاز است." که در شروع بررسی مورد توجه است.