مقدمه
فولادهای میکروآلیاژی که به فولادهای حاوی کربن و منگنز اطلاق می شود دارای حداکثر 1/0
درصد از عناصر وانادیم، نیوبیم، تیتانیم،بر و... می باشندکه این عناصر از طریق تاثیر بر
ساختار با کنترل واکنشهای رسوبدهی و تشکیل رسوبات به صورت فاز دوم باعث
بهبود خواص مکانیکی آلیاژ می شوند و در این فولادها دستیابی به خواص مطلوب مرهون
حضور عناصر میکروآلیاژ و تاثیرآنها بر روی ریزساختار فولاد می باشد.
با این وجود دستیابی به خواص مناسب و مطلوب در فولادهای میکروآلیاژی از
طریق بهسازی اندازه دانه فریت با کنترل اندازه دانه آستنیت و تشکیل ساختار
ریزدانه،فرآیند رسوبسختی در فریت، ایجاد اعوجاج در شبکه و تنشهای
ناشیاز رسوبات کاربیدی و نیتریدی، کنترل شکل آخالها، توسعه شبکه نابجاییها و...
می باشند.
1-1) تعریف
برای نخستینبار در سال 1962Noren فولادهای میکروآلیاژی را چنین تعریف کرد: فولاد
میکروآلیاژی فولادی است که ترکیبشیمیایی پایه آن شبیه ترکیبشیمیایی یک فولاد ساختمانی معمولی یا در
اکثرموارد شبیه فولاد کمکربن منگنزدار و یا حتی کمآلیاژ است که مقادیر جزئی از عناصرآلیاژی به آن
اضافه شده است.
این عناصر اثر قابل ملاحظهای بر یک یا چند خاصیت فولاد دارند. مقدار کل عناصر میکروآلیاژ افزوده
شده در حدود چند دهم درصد و یا کمتر است درکنارکربن و نیتروژن استفاده می شوند.
. این ترکیبات بیشتر ساختار fcc دارند و همانطور که اشاره شد در فولاد به صورت گسترده ای برای
حصول ریزدانگی، سختیمحلولی و رسوبسختی استفاده می شوند.
. با این وجود هنوز مکانیزمهای این این فرآیندها به طورکامل حاصل و شناخته نشدهاند.
بر این اساس برحسب نوع عنصر میکروآلیاژ فولاد، رسوبات ممکن است در دمای بالا در فاز آستینت
بهوجود آیند، مانندکربونیتریدنیوبیم یا نیتریدتیتانیم و یا در دماهای پایینتر در داخل فریت
رسوب نمایند همچون نیتریدوانادیم...
فایل پاور پوینت 116 اسلاید
دانلود پاورپوینت فولاد میکرو آلیاژی