استان سیستان و بلوچستان
موضع جغرافیائی و مردم ـ نژادهایی که دراین شهر کنارهم زندگی میکنند ـ قدمت تاریخی (600 الی 700 ساله آن) و تاریخچه امامزاده مذکور ـ توضیحی درباره شکل گلی معماری و بخشهایی که بعدها به آن اضافه شده است ـ پلان اصلی بنا ـ تزئینات و نقاشی برروی دیوارها و گوشه‌ها ـ ساختمان گنبد ـ اساس ساختمانی آن ـ جهت اصلی بنا ـ رنگهای بکاررفته در نقاشی‌ها ـ قبرستان ـ روایات رایج درباره امامزاده سیدغلام رسول دربین مردم.
استان سیستان و بلوچستان از شمال به خراسان و افغاتژنستان از خاور به افغانستان و پاکستان و از جنوب به دریای عمان و از باختر به استان کرمان محدود می شود شهرهای مهم این استان عبارتند از: زاهدان، چابهار، زابل، ایرانشهر و سروان.
مشخصات جغرافیایى
استان سیستان و بلوچستان با 178431 کیلومتر مربع مساحت، 11 درصد از کل مساحت کشور را شامل می شود و یکى از کم تراکمترین استانهاى کشور از نظر جمعیت می باشد. بیشترین مساحت این استان، به منطقه بلوچستان اختصاص دارد.
این استان بین 25 درجه و 3 دقیقه تا 31 درجه و 27 دقیقه عرض شمالى از خط استوا و 58 درجه و 50 دقیقه تا 62 درجه و 21 دقیقه طول شرقى از نصف النهار گرینویچ قرار گرفته است و مرکز آن شهرستان زاهدان مىباشد.
استان سیستان و بلوچستان با داشتن حدود 300 کیلومتر مرز آبى، و 1800 کیلومتر مرز خاکى، از شمال به استان خراسان و کشور افغانستان، از مغرب به استان کرمان، از جنوب به دریاى عمان و از مشرق به کشورهاى پاکستان و افغانستان محدود است.
این استان از 7 شهرستان تشکیل شده است که مجموعاً 29 بخش، 16 شهر، 92 دهستان و 6038 آبادى داراى سکنه را در بر مىگیرد.
جنوبی ترین شهرستان بلوچستان است که در فاصله 761 کیلو متری زاهدان قرار دارد. این شهر در زمان های قدیم " تیس" نام داشته که در حال حاضر خرابه های آن در 5 کیلو متری چابهار امروزی به جای مانده است .
بندر تیس در آن ایام اهمیت و اعتبار فراوان داشت و یکی از مراکز مهم تجاری کرانه های دریای عمان بود، ولی در قرن گذشته در اثر کم توجهی از رونق آن کاسته شد. در سالهای پس از انقلاب به علل مختلف ، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت .
اینک بندرچابهار اهمیت سوق الجیشی ممتازی دارد و در حال حاضر یکی از مناطق آزاد تجاری ایران محسوب می شود .
ویژگىهاى طبیعى
کوههاى این استان جز رشته کوههاى مرکزى ایران است و شامل ناهموارىهاى شرق چاله لوت و ارتفاعات دیواره شرقى و جنوبى چاله جازموریان است. به طور کلى این ناهمواریها شامل دو قسمت مىشوند:
- کوههاى سیستان که از غرب به بیابان لوت و از شرق به دشت سیستان منتهى می گردد.
- کوههاى بلوچستان که در جنوب کوههاى سیستان بین چاله لوت و جازموریان و بیابان ماشکل و سواحل دریاى عمان گسترده شدهاند. مهمترین ارتفاعات این ناحیه عبارتند از: کوه تفتان، کوه بزمان، کوه بیرک، کوه ملک سیاه، و ....
مهمترین رودخانههاى این استان عبارتند از: رودخانه هیرمند، رودخانه بمپور، رودخانه کاجو (کاجر)، رودخانه سرباز، رودخانه باهوکلات، رودخانه کهیر (نیکشهر)، رودخانه ماشکید (ماشکل)، رودخانه رابچ (فنوج)، رودخانه سیانجان (تلخ آب). علاوه بر این دو دریاچه هامون (سیستان) و جازموریان نیز در این استان قرار دارند.
آب و هواى این استان در قسمت سیستان بیابانى صحرائى (خشک و برى) که اقلیم گرم و بارندگى و رطوبت اندک از ویژگىهاى آن است. بادهاى 120 روزه سیستان (لوار) یکى از عوامل مهم فرسایش خاک، جابجائى شنهاى روان (ماسه هاى بادى)، پر کردن نهرها و کانالهاى آبیارى و تعدیل درجه حرارت در فصل تابستان مىباشد.
در قسمت بلوچستان به علت نزدیک بودن این منطقه با خط استوا، دماى هوا در تابستان به شدت گرم مىشود، به طورى که در اکثر شهرستانهاى آن دماى هوا بالاى 40 درجه سانتىگراد مىباشد. زمستانهاى آن نسبتاً معتدل و در بعضى مناطق مرتفع، همراه با سرماى شدید و نزولات جوى ناچیز مىباشد. بدین جهات مىتوان گفت این استان خشکترین استان کشور به حساب مىآید.
جغرافیاى تاریخى وجه تسمیه
این استان از دو نام سیستان و بلوچستان ترکیب شده است که نام قدیمى سیستان «زرنگ» بوده است و داریوش هخامنشى در کتیبههاى خود از آن نام برده است.
برخى معتقدند سیستان تحریف شده سکستان است و سجستان معرب آن است. واژه فارسى سکستان یعنى سرزمین «ساک = سکه». واژه سَکَه از زبان فارسى باستان در زبانهاى بعد «سگه» شد و «سگزى» صفت مرکب از همان کلمه است. سگستان و سگزستان را در زبان تازى سجستان و سجزستان کردهاند و سپس سکستان در زبان فارسى درى به سیستان تبدیل شده است.
نام بلوچستان در کتیبههاى میخى داریوش هخامنشى در بیستون و تخت جمشید، «ماکا» یا «مکه» ضبط شده است که استان چهاردهم بوده است. این سرزمین را در زمان ساسانیان «کوسون» مىگفتند.
تا پیش از ظهور اسلام این نامها میان مردم محل معمول بوده است ولى در قرن اول هجرى که اعراب بر این سرزمین دست یافتند، نام «مکران» بر این منطقه اطلاق مىشد و جغرافى نویسان اسلامى نیز آن را با همین املا ضبط کردهاند. از این پس به علت مهاجرت بلوچها از کرمان و سیستان به این منطقه، نام بلوچستان از نام ساکنان آن اخذ شده و بر آن اطلاق شده است.
...
فهرست مطالب
استان سیستان و بلوچستان 1
مشخصات جغرافیایى 1
ویژگىهاى طبیعى 2
جغرافیاى تاریخى 4
وجه تسمیه 4
پیشینه تاریخى 5
آثار و بناهاى تاریخى 7
منطقه بلوچستان: 7
جاهای دیدنی چابهار: 9
عوارض طبیی 10
منابع تامین آب و حوزه آبریز و شبکه رودخانه ها 10
اقلیم 10
زبان و مذهب 11
دیدنیهای استان 11
امامزاده سید غلامرسول 13
شرح زندگى سیّد غلام رسول : 20
33 ص فایل ورد
دانلود پروژه امامزاده رسول