لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:22
زندگینامة سعدی
درباره سعدی چه میتوان گفت؟ شاعری بزرگ در عرصه اجمال و راز یا نویسندهای نوآور و خلاق! مردی فرهیخته و فرهنگمند که سودای معرفتش از کویی به کویی و از شهری به شهری میکشاند و درد دوری و اشتیاق دیدار غزلخوانش میکند! و یا سیاحی که آرزومند دیدار آثار بدیع جهان است و طبعی خوش و روحی سرکش دارد!... باری... سعدی نیز زندگی را در سایه نام دوست محو کرده است...
سعدی تخلص و شهرت «ابوعبدالله مشرف به مصلح» یا «مشرف الدین بن مصلح الدین»، مشهور به «شیخ سعدی» یا «شیخ شیراز» و یا «شیخ» و همچنین معروف به «افصح المتکلمین» است.
درباره نام و نام پدر شاعر و همچنین تاریخ تولد سعدی اختلاف بسیار است. سال تولد او را از 571 تا 606 هجری قمری احتمال دادهاند و درباره تاریخ درگذشتش هم سالهای 690 تا 695 را نوشتهاند.
سعدی در شیراز پای به دایره هستی نهاد. هنوز کودکی بیش نبود که پدرش درگذشت. آن چه مسلم است این که اغلب افراد خانواده وی اهل علم و دین و دانش بودند. سعدی پس از تحصیل مقدمات علوم از شیراز به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه به تکمیل دانش خود پرداخت.
از محضر ابوالفرج بن الجوزی و همچنین شهاب الدین عمر سهروردی استفادهها سپس به حجاز و شام رفت و زیارت حج به جا آورد. در شهر شام به وعظ و سیاحت و عبادت پرداخت. در روزگار سلطنت اتابک ابوبکر بن سعد به شیراز بازگشت و در همین ایام دو اثر جاودان بوستان و گلستان را آفرید و به نام «اتابک» و پسرش سعد بن ابوبکر کرد.
پس از زوال حکومت سلغریان، سعدی بار دیگر از شیراز خارج شد و به بغداد و حجاز رفت. در بازگشت به شیراز، با آن که مورد احترام و تکریم بزرگان فارس بود، بنابر مشهور عزلت گزید و در زاویهای به خلوت و ریاضت مشغول شد.
آثار سعدی بسیارند و اغلب در مجموعهای که کلیات دیوان سعدی نامیده میشود؛ به چاپ رسیده است. بوستان، گلستان و دیوان غزلیات و قصاید از معروفترین آنها به شمار میروند.
سعدی، شاعر جهاندیده، جهانگرد و سالک سرزمینهای دور و غریب بود؛ او خود را با تاجران ادویه و کالا و زوار اماکن مقدس همراه میکرد. از پادشاهان حکایتها شنیده و روزگار را با آنان به مدارا میگذراند.
سفاکی و سخاوتمندان را نیک میشناخت و گاه عطایشان را به لقایشان میبخشید. با عاشقان و پهلوانان و مدعیان و شیوخ و صوفیان و رندان به جبر و اختیار همنشین میشدو خامی روزگار جوانی را به تجربه سفرههای مکرر به پختگی دوران پیری پیوند میزد.
سعدی وباب تربیت
شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی که یکی از بزرگترین سخن سرایان جهان و سرآمد اساتید زبان فارسی می باشدعبارات موجز و پر معنایش سرمشق سخنگویی است و ارشادات وآراء تربیتی اش راهنمای اساتید تعلیم تربیت بوده وهست و بخاطر همین مزایا و محسناتش، مواعظ و نصایح او همیشه در ضمیر مردم نقش بسته و بالطبع در اثر تکرار در رفتار وکردار آنها موثر افتاده تا جای که بوستان وگلستان و ی قرنها حرف اول را در کلاسهای درس داشته و باید اورا جزء متنفذترین مربیان تعلیم وتربیت و معلم اخلاق عملی در ایران دانست .
این فرزانه ادب فارسی فصل هفتم هر دو کتاب گلستان و بوستان خود را به بیان تاثیر تربیت اختصاص داده است و همچنین در ابواب دیگر نیز هر جا به مقتضای حکایتی که نقل کرده عقیده ای در باب تربیت ذکر نموده است
سعدی وباب تربیت در بوستان وگلستان
پادشاهی پسر به مکتب داد
لوح سیمینش بر کنار نهاد
بر سر لوح او نبشته به زر
جور استاد به ز مهر پدر
سعدی که از مربیان بزرگ اجتماعی است تربیت را از لوازم ذاتی و حیات حقیقی و اساس سعادت افراد و اجتماع می داند و درمورد تاثیر تربیت اعتقاد بیش از حدی نیز به وراثت دارد و می گوید هر کس هوش واستعداد خوبیها ی نیکو و زشت را از نیاکان خود به ارث می برد.
وی در حکایتی می فرماید:
مقاله بررسی مواردی از دیدگاه های اخلاقی و تربیتی از دیدگاه سعدی