لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 87
بررسی نگرش پرسنل و مددجویان زندان خوزستان درباره ورزش
چکیده
این پژوهش به بررسی نگرش پرسنل زندانها و زندانیان محکوم در مورد برنامه های ورزشی و کیفیت آنها در زندانهای خوزستان در سال 1384 می باشد . روش تحقیق آن توصیفی و اکتشافی با تکنیک مصاحبه با آزمودنی ها و اجرای آزمون نگرش سنج ورزش در زندانها از نوع محقق ساخته در طیف لیکرت با 16 آیتم است.
جامعه آماری دوگانه و با گروه های مستقل شامل زندانیان محکوم با ایام حبس بیش از یکسال در زندان کارون اهواز و جامعه دوم شامل کلیه پرسنل ستادی و روسا و معاونین زندانهای خوزستان که با برگزاری و اجرای برنامه های ورزشی درگیرند، بوده است. 35 نفر از زندانیان و 35 تن از پرسنل از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و آزمون مورد نظر از طریق آلفای کرونباخ با 72/0 اعتبار اجرا شد. جهت اطمینان با برخی از اعضای نمونه مصاحبه گردید. یافته ها، فرضیه های اول و دوم تحقیق، مبنی بر نگرش منفی پرسنل به ورزشهای رقابتی و گروهی زندانیان و عقیده مثبت مددجویان به این نوع ورزشها را تایید نمود. آزمون آماری نتایج در گروههای مستقل و کوچک درسطح معناداری معین و با درجه آزادی 68 صورت گرفت. 6/53 درصد از پرسنل با برنامه های ورزشی گروهی و غیررقابتی موافق ولی زندانیان (1/52%) با برنامه های رقابتی در قالب مسابقات سراسری و خارج از زندان، نگرش مثبت تری داشتند.
واژگان کلیدی : زندانهای خوزستان، کارکنان، زندانیان، ورزش در زندان
مقدمهتقویت و ایجاد توانمندیهای بدنی در عصر ماقبل صنعتی اگر فراگیر و همگانی نبود، ولی همواره در قشر و دسته ای خاص از جوامع آن دوران، کاربری و ساختی کارکردی می یافت. بطوری که استفاده و یادگیری فنون بیشتر رزمی- رزمایشی خاص دسته های نظامی مثلاً اسواران در ایران باستان تا قزلباش عصر صفوی بود. این امر بدین معنا است که توانمندیهای بدنی خاصی از فعالیتهای رزمی ورزشی در ساختار تعریف شده اجتماعی وابسته به نظام قدرت تعریف گردیده بود. البته در این میان جلوه‌های سنتی-بومی و غیر حرفه‌ای از ورزش در میان طبقه عامه و محروم از ساخت کلان قدرت در درازمدت جلوه‌گر بوده ولی نه تا زمانی که در تعارض و تقابل با طبقه قدرتمند اجتماع قرار گیرند، نمونه‌ای که ما در الگوی افسانه‌ای و قهرمان ورزش مردمی کاوه آهنگر یا سربداران عصر مغول تا زمان نزدیکتر لوتی‌ها و زورخانه‌های تهران در عصر قاجار و پهلوی دیدیم (راوندی ، 1369 صص562-543) این ساختارمندی ورزشی و فعالیتهای قهرمانی-بدنی در ساخت طبقه‌ای قدرت در جوامع شرقی پیشینه‌ای کهن دارد.
زندانیان به عنوان منحرفین از هنجارهای نظام اجتماعی جامعه خود هستند که جهت تنبیه و تعزیر تا هدایت و تربیت در یک ساختار کلان قدرت با نظام منضبط و قاعده‌مند با نام ندامتگاهها و زندانها محدود و محصور می‌شوند. به آنها آموخته می‌شده و می‌شود که این قاعده هنجارمند و تنبیهی از سوی جامعه به تاوان و پادافره‌ی این انحراف از ارزش و هنجارهاست. زندانیان و محکومین آموزش می‌بینند که راه و طریق تعریف شده جامعه در کسب اهداف زندگی خود را طی کنند و هیجان و تنشهای کسب و پیگیری این اهداف را بر هنجارهای جامعه غالب نسازنند. با توجه به نگرش ما از علل بزهکارانه و انحرافی جرمها و جنایات است که ساخت تعریف شده‌ای از نظام زندانبانی شکل می‌گیرد. دیدگاه‌ها و نظرگاه‌ها به زندانی و نظام ندامتگاهی متفاوت خواهد بود وقتی که آنها را منحرفین با لذات و مترصدین انجام هرگونه بزه بدانیم، با آن نگرشی که معتقد به اصلاح‌پذیری زندانیان است. این مجموعه‌ای از نیروها و توانش‌های بدنی- فیزیکی در ساختی محدود با نام زندان همواره مشکل‌زا و دردسرآفرین بوده است، بویژه وقتی که با تخصصی شدن زندانها و تقسیم‌بندی ندامتگاهها و زندانها به طور مثال مراکزی چون دارالتأدیبها و کانونهای اصلاح و تربیت خلق شدند که لبریز و سرشار از انرژیهای جسمانی- روانی بالقوه و بعضاً خطرناک هستند. راهکار برون رفت از این پارادوکس بحر در کوزه، کار زندانیان بوده است. آنچه که ما از قدیم تا زمان حال در تعریف ساده‌ترین کار فکری- یدی تا ساخت جاده‌ها و راهها و کار سنگین در معادن و کوه‌ها و مزارع و کارخانه‌ها از زندانیان می‌بینیم.با ارائه تعریفی انسان شناسانه از تنبیه و مجازات و با سوژه شدن جلوه ابژکتیو کیو در نظام قدرت ندامتگاهی (فوکو، 1383) کم‌کم شاهد برچیده شدن جلوه‌های عینی کار با اعمال شاقه در زندانها بوده‌ایم. این امر پدیده‌ای جدید فراروی پارادوکس ساختاری زندان قرار دارد.
پس اینک چه باید کرد؟ بازگشت به سیستم ابژه‌ای و شکنجه‌گاهی ندامتگاه یا بازتعریف مجدد از کار زندانی(فوکو 1383)، نظام ندامتگاهی قرن بیستم و قرن حاضر نشان داده که گزینه دوم را با تعریفی انسانی از کار زندانیان و فعالیتهای بدنی کنترل شده آنها پذیرفته است. هرچند تاکنون تحقیق تجربی-آزمایشی با تعیین گروههای گواه و آزمایش در مورد زندانیان صورت نپذیرفته است تا نشان دهد که افزایش فعالیت ورزشی- بدنی و تقویت قوه جسمانی- عضلانی زندانیان همبستگی مثبت و اثربخشی در شورشها یا گسترش و توسعه جلوه‌های فرار زندانیان دارد، ولی این قرابت را می‌توان با عنوان یک فرضیه صورت‌بندی کرد و پذیرفت.یکی از راهکارهای حل این پاردواکس انجام فعالیتهای ورزشی و بدنی منظم یا نامنظم یا در هیأت مسابقات ورزشی زندانیان است. در واقع کار ویژه مهم ورزش در زندانها ایجاد فعل در قوه بدنی- جسمانی محکومین است. اینک با دیدگاه نظری متفاوت می‌توان از دریچه های متمایزی به این امر نگریست، آنچه که این پژوهش در پی آن است سنجش نگرش به این کارویژه از نظرگاه زندانیان و مسؤولین زندانهاست.
طرح مسأله و بیان موضوع
دانلود مقاله مقاله
