شناخت انواع مواد مخدرو مضرات اعتیاد به آنها
چکیده:
مطابق اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران یکی از وظایف حکومت ودولت ایجاد محیط مساعدبرای رشد فضایل اخلاقی وتقوی ومبارزه با کلیه مظاهر فساد و تباهی می باشد( بنداصل سوم )
بدون شک یکی ازمهمترین مظاهرفساد و تباهی واز جمله علل گسترش آنها در جامعه اعتیاد به مواد مخدر و شیوع آن در جامعه است.ایجادمحیط سالم و بدور از انحرافات وقتی میسر است که جوانان یک جامعه به صورت پویا، فعال و شاداب در جهت کمال و رشد انسانی حرکت کنند و ابتلاء آنها به اعتیاد ومواد مخدر مانع مهمی برای تحقق این امر است.
اعتیاد و مواد مخدر امروزه در سطح جهان به صورت همه گیر درآمده است که هم جسم و جان انسانها وهم سرمایه های ملی کشورها را درکام خود فرو می برد.
درکشور ما ایران نسل جوان در معرض تهدید مواد مخدر است. سالانه بیش از هفتصد میلیارد ریال صرف نگهداری زندانیان مواد مخدر میشود که می توانست صرف تحصیل وترقی جوانان این مرز و بوم گردد.
بر اساس یک آمار رسمی تعداد معتادان به مواد مخدر درکشور ما نزدیک به دو ملیون نفر می رسد. چنانچه دایره ارتباطی هر فرد معتاد را فقط به چهار نفر محدود نماییم قریب به هشت ملیون نفر از مردم بطور مستقیم یا غیر مستقیم با مسئله اعتیاد در تماس و یا درگیر می باشند که اگرمصرف روزانه آنها را بطور متوسط روزی یک گرم در نظر بگیریم مصرف سالانه این جمعیت دو ملیونی حدودهفتصدوسی تن مواد مخدر میشود.
رسیدگی به جرایم مواد مخدرعلاوه بر خسارات فراوان مادی و معنوی که برای جامعه دارد،بیشتر وقت دادگاهها را هم به خود اختصاص می داده است،اوقات بسیاری از نیروهای انتظامی و ظابطین دادگستری هم صرف جمع آوری افراد معتاد و قاچاقچیان خرده پا در سطح جامعه می شود واز رسیدگی به امور مهم خود باز می مانند و چه بسا پرسنل خوب و فداکار خود را در این راه ازدست می دهند.
مسئله موادمخدر در کشور ما از مسائل پیچیده ای است که بحث و بررسی در اطراف آن محتاج تحلیل تاریخی و نیز جامعه شناسی فردی و اجتماعی مردم ایران می باشد.
در یک نگاه اجمالی باید گفت شیوع موادمخدر در کشور ما بویژه تریاک ومشتقات آن ایرانیان از جمله برنامه های استعماری بیگانگان بوده است که توانستند با استفاده از زمینه های روانی موجود،نا آگاهی و جهل،فرهنگ عمومی غلط و آداب ورسوم خرافی و اعتقادات سطحی که به علت ریشه دار بودن استبداد وآموزشهای نادرست در جامعه ریشه دوانیده بود،استعمال مواد مخدر را گسترش دهند ونسلهای پی در پی را به این مواد خانمانسوز آلوده سازند،تا آنجا که استفاده و استعمال مواد مخدر بویژه تریاک بصورت علنی ودر محافل عمومی ومهمانی ها متداول شد و در بعضی مناطق ایران حتی نشانه نوعی احترام و پذیرایی به شمار می رفت.
ادامه این وضعیت در جامعه ما تا سالهای 1300 کار را به جایی رساند که کشت خشخاش و حتی اعتیاد به موادمخدر و استعمال آن در علن ،نه تنها جرم بشمار نمی رفت بلکه قبح اجتماعی و اخلاقی آن بویژه نزد اشراف و خوانین و زمین داران نیز فرو ریخت.
طبیعی بود که گسترش اعتیاد در بین مردم پیامدهای سوء اجتماعی و خانوادگی و اقتصادی فراوانی را بدنبال داشت و نهایتا دولت را با دشواریهای اساسی مواجه نمود وبه جستجوی راه حل واداشت.از جمله راه حلهایی که دولت پیش گرفت وضع قانون در زمینه تریاک وسایر موادمخدر مانند بنگ وچرس بود که آن روزها در ایران متداول بود.سابقه قانونگذاری در باره جرائم مواد مخدر را باید درپرتو همین وضعیت تاریخی ایران در دوران معاصر مطالعه کرد.
تاریخچه قانونگذاری درزمینه مواد مخدر در ایران را میتوان به سه دوره به شرح ذیل تقسیم نمود:
1-از ابتدا تاسال1334 هجری شمسی
2-از سال1334تاپیروزی انقلاب اسلامی
3-از پیروزی انقلاب اسلامی به بعد
محور اصلی قوانینی که قبل و پس از انقلاب در زمینه مواد مخدر تصویب شده،تشدید مجازات مرتکبین مواد مخدر است و کمتر به مسئله پیشگیری از قاچاق توجه شده است.در واقع قوانین مرتبط به مواد مخدر،یکی از عناصر تشکیل سیاست جنایی کشور نیز بشمار می روند که باید متضمن پیشگیری و مبارزه با جرائم،هردو،باشند.اما متأسفانه درکشورمابیشتربه جنبه تنبیهی و مجازات متخلفین تاکید شده است.مبارزه با مسئله مواد مخدر وحل آن بویژه در کشورهایی که سطح فرهنگ عمومی پایین است و مردم دچار جهل می باشند،محتاج برنامه ریزی جامع وفرا گیر است که هدف آن ارتقاع سطح آگاهی عمومی باشد ودر کنار آن نیز باید برنامه های اشتغال وتفریح جوانان وخانواده‌ها فراهم گردد.مجازات مرتکبین جرائم مواد مخدر بویژه معتادین باید به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود و بافرد معتاد به عنوان بیمار برخورد شود که محتاج درمان ومراقبت است.بدیهی است مجازات قاچاقچیان بزرگ وسوداگران مرگ وتباهی امری دیگری است که هیچکس مخالف آن نیست.اما متاسفانه از ابتدای قانون گذاری در ایران در باره مسئله مواد مخدر، نگاه مسئولین نگاه مجازات و تنبیه بوده است تا آموزش وکمک رسانی وپیشگیری .
تردیدی نیست که مهمترین برنامه برای مبارزه با مواد مخدر، پیشگیری است که خود مستلزم اجزاءِ گوناگونی از قبیل آموزش ایجاد اشتغال،برنامه‌های تفریحی وسرگرمی برای جوانان ومهمتر از همه مبارزه با علل گسترش مواد مخدرگفته اند مهمترین علت رو کردن به این مواد آن است که شخص مواد مخدر را جایگزین کمبودها ودرمان هراسهاو شکستهای خود می داند وبرای التیام آلام درونی وکسب آرامش،آن‌را استعمال می کند.
بنابر این برای مبارزه با این مواد خانمان سوز وتباه کننده اولاً باید امنیت اجتماعی و فردی چنان فراهم باشد که افراد ،دچار هراس وبیم از آینده یا محیط پیرامونی نباشند واحساس آرامش داشته باشند ودر مواردی که شخص به دلایلی با چنین احساسی مواجه میشود وسائل وابزارهای لازم برای مقابله با ان فراهم باشد تا نیازی به پناه بردن به مواد مخدر نباشد .( پیشگیری )
وثانیاْ اگر فردی به دلایلی آلوده به مواد مخدر شد باید موجبات معالجه موثربه آسانی در دسترس باشد.(درمان)
نوع فایل:word
سایز :27.3 KB
تعداد صفحه : 14
شناخت انواع مواد مخدرو مضرات اعتیاد به آنها
پرداخت آنلاین 
