لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 27
مقدمه
کلزا با نام علمی Brassica napus با کمتر از 2% اسید اروسیک در روغن و کمتر از 30 میکرومول گلوکوزینولات در کنجاله نوع خاصی از کلزای روغنی می باشد. که به کانولا معروف است این دو خصوصیت دانه، روغن کلزا را برای تغذیه انسان و کنجاله را به عنوان پروتیین بالا برای تغذیه دام مناسب کرده است.
کلزا طی قرن سیزدهم در اروپا کشت می شد، اما احتمالاً کشت ان در آسیا به هزاران سال قبل بر می گردد. این گیاه در آسیا همیشه برای تغذیه انسان و در اروپا به عنوان منبعی برای روغن چراغ و روغن نرم کننده استفاده می شده است. در طول جنگ جهانی دوم، کانادا هزاران هکتار از اراضی خود را برای رفع نیاز نرم کننده های ناوگان دریایی به کشت این گیاه اختصاص داد ولی با جایگزینی موتور دیزل به جای موتور بخار این میزان کاهش یافت.
در سال 1957 در کشور کانادا اولین کلزای روغنی با مقدار اندک اسید اروسیک اصلاح شد. با تولید روز افزون کلزا طی سال 1965 هزاران هکتار از اراضی کانادا به کشت این گیاه اختصاص یافت.
در سال 1971 رقم اسپان (Span) اولین واریته با اسید اروسک کم و سه سال بعد رقم تاور (Tower) با مقدار اندک اسید اروسیک و گلوکوزینولات به عنوان اولین واریته های کانولا معرفی شدند. نام کانولا در سال 1978 توسط انجمن روغن گیری غرب کانادا به ثبت رسیده و امروزه نیز برای توصیف کلزایی که دارای مقادیر اندک اسید اروسیک و گلوکوزینولات است، استفاده می شود. در سال 1985 در ایالات متحده مصرف کلزای روغنی حاوی کمتر از 2% اسید اروسیک بدون ضرر تشخیص داده شد. یک سال بعد انجمن پزشکی قلب آمریکا، از مردم این کشور قاطعانه درخواست کرد که مقدار اسیدهای چرب اشباع را ر تغذیه روزانه خود کاهش دهند. روغن کلزا حاوی 6 درصد اسید چرب اشباع است که پایین ترین میزان در بین روغن های گیاهی تجارتی می باشد.
دانه با کیفیت کانولا در سه گونه جنس بر اسیکا اصلاح شده است. کلزا (Brassica napus) که کلزای آرژانتینی یا سوئدی نیز نامیده می شود، اولین و م همترین کانولای مورد کشت است. لغم روغنی (B.rapa) که کلزای لهستانی نیز نامیده می شود، دارای ارقام با کیفیت کانولا می باشد که در سطوح فراوان سازگار شده و کشت می شوند. همچنین در خردل هندی (B. juncea) لاین های با کیفیت کانولا شناسایی شده اند، اما هیچ واریته ای تا کنون معرفی نشده است. اکثر واریته های زمستانه کلزا که در ایالات متحده اصلاح شده اند از گونه B.napus می باشند.
انتخاب مزرعه و تناوب
کلزا در محدوده وسیعی از انواع خاک ها رشد می کند ولی بهترین رشد را در خاک هایی با بافت متوسط و زهکش مناسب دارند. مناسب ترین pH برای کلزا 6 تا 7 می باشد و در PH پایین تر از 5/5 عملکرد به طور معنی داری کاهش می یابد کلزا در شرایط ایستایی آب، سیلابی و زهکش ضعیف زمین نباید کشت شود.
هنگام انتخاب یک منطقه برای تولید کلزا توجه به تناوب زراعی منطقه بسیار مهم است. زراعت های متعددی هستند که بیماری های مشترک با کلزا دارند. جدول (1) لیست زراعت های عمده و فاصله زمانی بین تولیدات آنها با کشت کلزا را نشان می دهد. از موارد مهم دیگر که باید به آن توجه کرد علف های هرز و علف کش های مصرف شده در زراعت های قبلی مزرعه است. جدول (2) لیست علف کش های مشترک و دوره انتظار آنها را قبل از کشت کلزا نشان می دهد. همیه باید قبل از کشت کلزا یا هر محصول حساس دیگر به برچسب علف کش های مصرفی توجه کرد.
مقاله در مورد کلزا