دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 65
«منطقه کهک»
جغرافیا و ریخت شناسی :
منطقة کهک در جنوب شهرستان قم ، بین طول های شرقی /30 ، o50 و /00 ،o51 و عرض های شمالی /00 ، o 34 و /30 ، o 34 قرار دارد . منطقة مورد مطالعه به دلیل نزدیکی به شهرهای برگ وجود برخی معادن مهم ،زیارتگاههای مهم و شرایط اقلیمی مناسب دارای مراکز جمعیتی زیاد به صورت روستاهای کوچک تا برگ می باشد . روستای کهک با حدود 750 خانوار بزرگ ترین اجتماع انسانی منطقه است .
مرتفع ترین نقطة این منطقه قلة کوه و لیجا با بلندای 3330 متر است و پست ترین نقطة آن در بستر رودخانة قهرود با ارتفاع 1110 متر ( از سطح دریا ) قرار دارد.
قم رود تنها رودخانه ای است که بهص ورت دائمی از کوههای لرستان و گلپایگان سرچشمه می گیرد و پس از گذشتن از یغة غربی ورقة کهک و شرقم به دریاچة نمک می ریزد . سد 15 خرداد در جنوب روستای دودهک بر روی این رودخانه احداث گردیده است . آب و هوا در بخش های هموار و پست شمای یغه بیابانی است . این اراضی بین کوهستان و بیابان واقع شده و دارای تابستان های گرم و خشک و زمستان های کم و بیش سرد هستند .
گرم ترین ماههای سال با میانگین 31+ و سردترین ماههای سال در دی ماهب ا میانگین 5+ درجه سانتی گراد است . میانگین بارش سالیانه مناطق پست شمالی 140 میلیمتر می باشد . در بخش های ناهموار و بنلد جنوبی ، اب و هوای معتدل کوهستانی با زمستان های سرد و و تابستان های نسبتا گرم حکمفرماست ، میانگین سالیانه دما در مناطق جنوبی حداقل 5- و حداکثر 25+ درجه سانتی گراد است و میانگین بارش سالیانه 250 میلیمتری می باشد .
چینه شناسی منطقه :
و منطقة کهک بخش کوچکی از پهنة ایران مرکی است و در زیر پهنة آتشفشانی ارومیه – دختر قرار دارد . واحدهای سنگی منطقه شالم ردیفی از سنگهای پرمین تاتر شیری همراهب ا رسوبات کوارتزی و سنگهی آذرین بیرونی و درونی وابستهب ه زمان ترشیری است واحدهای سنگی منطقه از قدیم به جدید به شرح زیر می باشد :
1- پرمین
کهن ترین سنگهای منطقه متعلق به پرمین است که تنها در گوشة جنوب باختری گسترش محدودی دارد و همدلی آن با سنگهای جوان تر به صورت گسله است . این واحد شامل سنگ آهک دولومیتی و سنگ آهک بلورین ضخیم رویه تا توده ای به رگ خاکستری روشن بوده و بسیار کم فسیل است و زمان این فسیل ها را به پرمین نسبت داده اند . این واحد را می توان معادل سازند جمال دانست .
2- تریاس :
در جنوب روستانینه بر روی سنگهای کربناته پرمین ، بروتردی از دولومیتهای بلورین دیده می شود که به صورت ضخیم لایه و با رنگ خاکستری روشن مشخص می باشد همری این واحد با سنگهای جوان تر اساسا گسل است این واحد بسیار کم فسیل است . و بر اساس موقعیت چینه ای و رخساره ای می توان انرا همانند بخشی از سازند نشریه مربوط به زمان تریاس دانست .
3- ژمواسیک:
این واحد شامل شیل های ماسه ای و یا سیلتی همراهب ا میان لایه هیا ماسه سنگی به رنگ سبز تیره یا خاکستری تیره و به صورت گسترده ای در اطراف روستای نینه و شمال خاوری روستای را ونج بروترد دارد . در جنوب روستیا نینه مرز پایینی واحد شیلی با دولومیت های تریاس گسله است تا آن جا که در این محل حتی رسوبات قاعده ای ژورایسک در این محل بروترد ندارد . مرز بالایی ان با یک ناپیوستگی زاویه دار در زیر ته نشست های کرتاسة زیرین قرار دارد . و از نظر موقعیت چینه ای و رخسارة سنگی این واحد را می توان هم ارز سازند شمشک دانست .
نتایج بازدید صحرایی :
کوه سپاه ، واحد gr ( گرانیت – گرانودیوریت ):
این واحد از توده های پنجه ژرف با ترکیب اسیدی تشکیل می شود که در دو محل : یکی جنوب روستیا دو دهک و دیگری در باختر مزرعه وسن بروترد دارد . بروترد سطحی توده نیمه ژرف دو دهک بیش از 30 کیلومتر مربع است و جایگیری آن در بین واحدهای سنگی به شکل استوک می باشد . بافت سنگها در بخش مرکزی ستوده از نوع گرانولار همراه با بافت گرافیک و در حاشیه آن از نوع پورفیریتیک است .
کانی های اصلی سنگی از نوع فلدسپات آلکان ، پلاژیوکلاز ( آلبیت – الیگوکلاز) و کوارتز و کانی های فرعی شامل آمفیبول ، کلینوپیروکسن ، اسفن ، آپاتیت ، زیرکن و کانی های تیره می باشد ، بر پایه سنگهای میکروسکوپی نام سنگ های توده در حد موترو گرانیت تاسینوگرانیت تعیین شده و طبق نمودار میدل موست ترکیب شیمیایی ان ها در حد گرانیت تا گرانودیوریت می باشد . از نظر شیمیایی اکثر سنگهای این توده ویژگی سری کالکو الکان را دارند . توده نیمه ژرف دو دهک به وضوح واحد غربی رسوبی- آتشفشانی ائوسن میانی را قطع کرد دگرگون نموده است و بخش
