نحوه تشویق کردن دانش آموزان به نماز خواندن در مدارس
تهیه شده با فرمت ورد قابل ویرایش
فهرست مطالب
عنوان صفحه
چکیده 5
مقدمه 7
نحوه علاقمند نمودن دانش آموزان به نماز خواندن
9
هدف تحقیق: 10
ارزشهای دینی و مذهبی 11
ناآشنایی با فلسفه و معانی عبادت و نماز 13
پیشگیری از وقوع مشکلات جوانان از دیدگاه اسلام 14
اصلاح روابط خانوادگی 14
ایجاد اسوه و الگوی مناسب برای جوانان 15
انتخاب دوستان مناسب
16
تشویق جوانان به بهره وری از دوران نوجوانی
16
فلسفه عبادت و نماز در قرآن
17
ناآشنایی با نیازهای خود
18
اقامه نماز ، نه نماز خواندن یا برگزار کردن نماز
18
راهکارهای پیشنهادی برای تغییر 19
راههای بوجود آوردن انگیزه در دانش آموزان: 21
میزان سودمندی و نتایج حاصل از انتخاب راه حل 24
راههای ترغیب دانش آموزان به اقامهٔ نماز
25
شاخص های کیفی وضعیت موجود 31
جمع آوری اطلاعات برای ارائه ی راه حل ها 33
خلاصه یافتههای اولیه 35
پیشینه و یافته های دیگران 36
راه حل های پیشنهادی 41
راه حل های انتخابی و قابل اجرا 43
اجرای راه حل های انتخابی و دلایل انتخاب این روش ها 44
نتیجه گیری 56
کلام آخر: 58
منابع 59
چکیده
در دوره کودکی و نیمه نخست دوره نوجوانی اهمیت این امر بیشتر است. شرکت در مراسم مذهبی از قبیل نماز جماعت، نماز جمعه، مراسم اعیاد مذهبی، مراسم سوگواری در ماه محرم، مراسم شب های قدر، جلسات دینی و ... در پرورش عواطف دینی کودکان و نوجوانان بسیار موثر است. حضور در این قبیل برنامه ها پیوند قلبی آنها را با دین و معنویات افزایش می دهد و زمینه را برای شکوفایی ایمان فراهم می سازد. این پیوند قلبی با دین سرمایه ای گرانبها برای این دوره و دوره های بعدی است.
در این جا باید به نقش منحصر به فرد نماز اشاره کنیم، نماز ارتباط قلبی انسان با یاد خداست و نقشی بسیار سازنده در تربیت روحی و اخلاقی انسان دارد. کسانی که با نماز آشنا هستند به پایگاه روحی و معنوی با ارزشی دسترسی دارند. نوجوانان به این پناه معنوی بیشتر نیازمندند. نوجوانانی که اهل نماز هستند در صورتی که لغزش هایی داشته باشند با اتکاء به این ارتباط پیوسته و منظم، راحت تر می توانند از لغزش های خود برگردند و خود را پا سازند، از این رو نباید از نقش اساسی نماز در تربیت کودکان و نوجوانان غفلت کرد.
پروردگار متعال، خالق آدمی است او با تمام صفات و ویژگی های انسان و نیز سیر تکامل و رشد او بیکم و کاست آشناست. به همین جهت بهترین و کاملترین برنامه تربیتی را نیز از طریق پیامبران شایسته خود برای انسان فرستاده و در اختیارش قرار داده است. تعلیم و تربیت مهمترین و والاترین وظیفه بزرگترین معلمان بشریت، پیامبران بزرگ خدا و امامان راهنما (ع) است. آنان که برای راهنمایی آدمی مبعوث شده اند سرچشمههای سعادت و نیک بختی را به روی او گشوده اند. پیش از آن راه بنمایانند همراهان خود را به خوبی شناخته و از راز و رمزهای وجود آنها و پیچیدگی های درونی و بیرونیشان آگاه گردیده اند.
در تعلیم و تربیت برای معلمان و مربیان و اولیاء نیز آشنایی با ویژگی های مخاطبان بیش از هر چیز دیگری مهم و حیاتی است. کسانی که قرار است تحت یک برنامه منظم و دقیق آموزشی و تربیتی، دانش، نگرش، توانایی بیشتر، بهتر و جدی تر کسب کنند.کار زمانی حساستر و دقیقتر می شود که مخاطبان، کودکانی باشند که هر نقش کوچکی تا ابد بر صفحه جان و اندیشه شان باقی خواهد ماند. این چنین است امام متقین، امیرالمؤمنین(ع) تعلیم و تربیت فرزند خویش را با تعلیم کتاب خدا و تأویل و درک فهم آن آموزش شریعت مقدس و حرام و حلال خدا آغاز و بر آن پافشاری میکند.یکی از مسائل مهم در تربیتی دینی کودکان و نوجوانان این است که به موازات آموزش تعالیم دینی و پرورش فکری و اعتقادی آنها، لازم است عواطف دینی نیز در آنها رشد و گسترش یابد.آموزش و پرورش سنگ زیر بنای رشد و تربیت کودک است. بدون آموزش و پرورش اثر بخش هیچ کودکی روی سعادت و خوشبختی را نخواهد دید. توجه صرف به علم منهای پرورش، کودک را دچار مشکلات عدیده ای خواهد نمود. در این میان یکی از مسائل تربیتی کودکان که مطرح است پرداختن به تربیت دینی کودکان از جمله علاقه مند کردن آنها، به نماز و نماز جماعت است.ساده انگاری در این مسیر نسل ها را به قربانگاه میکشد وسرمایه های انسانی را تباه می سازد مهم ترین عامل در تربیت نیکو در افراد درک و کاربرد مؤثّر نماز در زندگی است.انجام فریضه ی نماز باعث تربیت صحیح فرد خواهد شد و از این رهگذر نتایج سودمند عاید فرد و جامعه خواهد کرد.در این میان اهمیت نماز جماعت بر کسی پوشیده نیست و آئین اسلام از بعد اجتماعی مهمّی برخوردار است وبر آن تکیه و تاکید کرده است. برگزاری نماز های روزانه ی واجب نیز به صورت جماعت و گروهی یکی از این برنامه هاست.
کلید واژه ها: نماز، دین، اسلام، دانش آموزان، علاقمند نمودن دانش اموزان به نماز، جماعت
فایل بصورت ورد (قابل ویرایش) و در 26 صفحه می باشد.
عنوان
صفحهچکیده.......................................... 1
مقدمه.......................................... 3
نقش الگوی والدین............................... 5
حساسیت نسل جوان................................ 6
تشویق به ایمان و معنویت........................ 7
نقش خانواده در تقویت رفتارهای مذهبی............ 7
چه کنیم تا جوانان دین را آسان بپذیرند؟......... 8
شرایط مربیان دین............................... 9
ارزش خانواده در تفکر اسلامی..................... 9
ارتباط خانواده با محیط های آموزشی.............. 10
مشکل مربیان در ارتباط با نوجوانان و جوانان..... 11
ضرورت توجه نماز................................ 11
رعایت اعتدال در برخورد با جوانان............... 11
عکس العملهای مناسب در قبال رفتارهای دینی فرزندان 12
حضور در مجامع و محافل نماز باعث تشویق به این امر می شود. 12
ایجاد ارتباط بین زیبایی و نماز................. 12
علل بی توجهی به نماز در بعضی از نوجوانان و جوانان 13
در طریق اصلاح................................... 13
شیوه های جلب و جذب جوانان به نماز.............. 14
اعمال روشهای مناسب برای تشویق جوانان و نوجوانان به نماز 15
اصول اعمال روشها............................... 16
قواعدی که باید برای جذب فرزندان به نماز رعایت کرد 16
زمینه های دیگر................................. 17
- پرهیز از این راه ها.......................... 18
- آثار اخلاقی و تربیتی نماز..................... 18
- پاسخ به یک سوال و تأثیر تربیتی مراعات وقت نماز 19
- نتیجه گیری................................... 21
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:38
فهرست مطالب:
عنوان صفحه
پیشگفتار 1
مقدمه 4
نقش نماز در شخصیت جوانان 7
روح و حقیقت نماز 7
نقش نماز در تعالیم دینی در شخصیت جوانان 12
یاد و ذکر خدا مایه آرامش دلها 14
نماز بارزترین مصداق ذکر خدا 16
آیا نماز انسان را از زشتی باز می دارد؟ 18
استخفاف و سبک شمردن نماز 22
عدم مداومت در نماز 24
علل کم توجهی یا بی توجهی برخی از جوانان به نماز 27
محیط خانواده و بی توجهی والدین 28
عدم آگاهی و بینش کافی خانواده از فرضیه نماز 30
سستی و تنبیلی 31
مجالست و همنشینی با دوستان ناباب 31
فساد اخلاقی 32
مزاحم دانستن نماز برای کارهای شخصی 33
منابع 35
پیشگفتار
تربیت ابعاد مختلفى چون جسمانى، عقلانى، عاطفى، اجتماعى واخلاقى دارد. از مهمترین ابعاد تربیت، تربیت معنوى است که به عقیده ما در تربیت اسلامى، پرورش این بعد غایت همه ابعاد دیگـراست. این نوع تربیت که شامل پرورش بعد معنوى انسان و فــراهم نمودن زمینه ارتباط انسان با خداوند و در نهایت پرورش انسان براى رسیدن به قرب الهى است. بسیار مورد تاکید ائمه علیهم السلام بوده است و آن بزرگواران در تمام صحنههاى زندگـى بیشترین اهمیت را به پرورش این بعد فرزندان مىدادند و براى تحقق آن از شیوههاى خاص بهره مىگرفتندکه به نظر مىرسد از مهمترین شیوهها، دو شیوه (ذکر و دعا) است و هر چند دعا نیز یک نوع ذکر تلقى مىشود اما از آنجا که درتربیت معنوى عنصرى کلیدى و مهم است از آن به عنوان یک شیوه جداگانه یاد مىکنیم. امام باقر(ع) در سیره تربیتى خود از این دو شیوه به شکل خاصى بهره جستند.
ذکر و یاد خدا
ذکر که عبارت از توجه قلبى انسان نسبت به خداوند است و گاهى در قالب الفاظ مخصوصى بر زبان جارى مىشود. نقش بسیار مهمى درتربیت بعد معنوى انسان دارد. ابن
قداح از امام صادق(ع) نقل کرده که «پدرم (امام باقر(ع)) بسیار یاد خدا مىنمود، همـراه او راه مىرفتم او را در حال ذکرمىدیدم با او غذا مىخوردم او را درحال یادخداوند مىدیدم، با مردم سخن مىگفت و این کار او را از یاد خدا غافل نمىکرد. من مشاهده مىکردم که زبان او مدام در حال گفتن ذکر لا اله الا الله بود. پدرم ما را جمع مىنمود وما را به ذکر و یاد خـدا امر مىفرمود و این کار تا طلوع خورشید ادامه داشت، هر کدام از ما که قرائت قرآن آمـوخته بود به خواندن قرآن و هر کدام که قرآن نیاموخته بود به گفتن ذکر امرمىنمودند.» ایـن حدیث در بردارنده دو نکته مهم است. نخست آن که بر مطابقت گفتار با عمل حضــرت دلالت دارد و نشان مىدهد که امام ابتدا خود عمل مىنمودند و از ذکر گفتن غافل نمـىشدند و بعد فرزندانشان را به ذکر و یاد خدا امر مىنمودند. نکته دوم آن که نباید فرزندان را به حال خودشان رها کرد بلکه مىبایست ضمن حفظ آزادى حساب شده و منطقى و توجه به استقلال طلبى و آزادی خواهى آنها در فرصتهاى مناسب با ایجاد انگیزه و شوق به طور عملى آنها را به انجام کار نیک مشغول نمود.
دعا
دعا و مناجات از مؤثرترین روشها در تربیت بعد معنوى انسان است، از طریق دعا و مناجات انسان با خداوند ارتباط پیدا مىکند و در پرتـو آن جان خود را از چشمه معـرفت و محبت سیراب مىگرداند. امام صادق(ع) فرمود: «هرگاه مسالهاى پدرم را محزون مىکرد ایشان زنان و فرزندان را جمع مىنمود. آنگاه خود دعـا مىکردند و آنها آمین مىگفتند.» همچنین برید بن معاویه عجلــى نقل مىکند:«هــرگاه امام باقر(ع) قصد مسافرت داشتند خانواده خود را درمنزلـى جمع مىنمودند و این چنین دعا مىکردند «اللهم انى استودعک نفسى و اهلى و مالى و ولدى، الشاهد منا و الغائب، اللهم احفظنا و احفظ علینا، اللهم اجعلنا فى جوارک، اللهم لا تسلبنا نعمتک ولا تغیرما بنا من عافیتک و فضلک.» پرودگارا خــود و اهلـم و مالم و فرزندانم، حاضر و غایب آنها را به تـو سپردهام، پروردگارا ما را حفظ کن و سلامتى ما را مستدام دار، پروردگارا ما را در جـوار خودت جاى ده و نعمتت را از ما مگیر و عافیت و فضیلت را نسبت به ما تغییر مده.»
از دو حدیث بیان شده معلوم مىشود که آن حضرت فرزندان خود را از طریق دعا به یاد خداوند متوجه مىگردانید و غیر مستقیم به آنها تعلیم مىداد که باید در تنهایى و هنگام مشکلات بر خداوند توکل نمود و تنها از او در خواست کمک نمود.