اصول آموزش نوشتاری ومولفه های مداخله ای زودرس

اختصاصی از کوشا فایل اصول آموزش نوشتاری ومولفه های مداخله ای زودرس دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

باسمه تعالی

گردآورنده : غفور رنجبر

اصول آموزش نوشتاری ومولفه های مداخله ای زودرس

1-اختصاص زمان کافی به نوشتن :

نوشتن مستلزم تفکر،تعمیق،نوشتن وباز نوشتن است. اما در حقیقت بسیاری از شاگردانی که دچار مشکل نوشتاری هستند، روزانه کمتراز10 دقیقه را به نوشتن اختصا ص می دهند درحالی که دست کم لازم است چهار روز در هفته وهر بار50  دقیقه در این زمینه تمرین کنند ودر مورد برخی از دانش آموزان این زمان نوشتن باید به چند بخش تقسیم شود.

2-استقرار جو تعاون :

جو کلاس باید به پرورش فعالیت های نوشتاری کمک کند ومشوق کارهای گروهی باشد.برای مثال معلم می تواند از شاگردان بخواهد مدارک مربوط به نوشته های خود مانند طرح های کنونی، فهرست متن های نوشته شده ی پیشین وافکار مربوط به موضوع های آینده را در پوشه های انفرادی قرار دهند.ابزارهای کمک آموزشی مربوط به نوشتن مانند لغت نامه ها وکتاب های مرجع باید در جایی قرار داده شوند که دانش آموز بتواند به طور مستقیم و بدون کمک معلم به آن ها دسترسی داشته باشد.

3- آزادی انتخاب موضوع توسط شاگرد:

اگر دانش آموزان بر اساس رغبت هایی خاص خود موضوع ها را انتخاب کنند،همواره موفقیت آن ها بیشتر است به شرطی که تمامی اطلاعات یا منبع ها ی مورد نیازشان بلا فاصله در اختیار آن ها قرار داده  شوند

4-ارائه ی الگوی فرآیند نوشتن و راهبرد های فکری :

اگر معلمان یا همسالان الگو های فرآیند شناحتی را که درنوشتن خود به کار می برند، ارائه دهند،رغبت شاگردان را به نوشتن برمی انگیزند.برای مثال معلم می تواند مراحل نوشتن را بر اساس فکر کردن باصدای بلند برجسته سازد((من می خواهم قصه ام دارای یک طرح مرموز باشد.خانه ای که دارای بال  های پرنده است چه طوری است؟حالا باید دربارهی کسانی که در این قصه هستند تصمیم بگیرم ...))

***لازم به ذکر است اعتقاد داشتن به رویکرد فرآیندی  که بر فرآیند های تفکردرتدریس نوشتن تاکید دارد موجب می شود آموزگاران تلاش کنند تا پیچیدگی جریان های نوشتاری را درک کنندتا بتوانند دانش آموزان را در انتخاب وسازماندهی تکالیف یاری دهند چنیین معلمانی پیوسته دانش آموزان را تشویق می کنند تا همواره پرسش هایی را مانند((برای چه کسی می نویسم؟هدفم از نوشتن چیست؟چه چیز هایی را باید بنویسم؟ چگونه باید بنویسم؟چگونه می توانم فکر بهتری داشته باشم وبه آنها سازمان دهم؟چگونه می توانم افکارم را به صورت نوشته ای در آورم که خواننده آن ها را بفهمد؟و...))را برای خود طرح کنند وبه آن  ها پاسخ دهند.

5- گسترش بازتاب تفکر و حضور دیگران :

برخلاف برنامه های سنتی در نوشتن  وبه خصوص انشاءکه دانش آموزان بر این باورند که برای معلم می نویسند وباید معیارهای او را درنظر بگیرند در رویکرد های نوین آموزگار می تواند حس حضور دیگران را بر اساس همکاری،مشورت، مشارکت گروهی و انتشار در شاگرد تقویت کند. شاگردان باید مجال بحث درباره ی پیشرفت انشاء را با همسالان خود که متخصص نوشتن نیستند، داشته باشند. وقتی طرح های انشای آن ها به پایان رسید، شاگردان باید بتوانند آنچه را که نوشته اند برای همسالانشان بخوانند.

6- انتقال مالکیت ومهار گری به شاگردان:

یعنی همان طور که شاگردان به درونی سازی راهبردهای آموخته شده می پردازند باید مسوولیت نوشته های خود رابپذیرند و بتوانند بدون هدایت آموزگار کار کنند.

7- لزوم تمرکز بر رغبت های کنونی شاگردان :

توجه آموزگار باید نسبت به رغبت های شاگردان معطوف باشد ومراقبت کند تا رویدادهای مناسبی به عنوان موضوع انشائ انتخاب شوند. موضوع هایی مانند ورزش،مدرسه،اخبار محلی وملی،مسافرت ها وتعطیلات  و...می توانند موضوع های خوبی باشند.

8- اجتناب از ارزشیابی تنبیهی :

نباید اجازه دا شیوه های ارزشیابی شاگردان را دلسرد کند.  به این منظور بهتر است نوشته ها نه فقط از لحاظ فنی،بلکه از راویه ی طرح افکار طرح شده مورد ارزشیابی قرار گیرند. مثلا اگر شاگردی در بسیاری از زمینه ها دچار اشکال است باید فقط یک نوع از اشتباهات وی اصلاح گردد وپس از آنکه توانست مهارت های لازم را درآن زمینه به دست آورد به دیگر زمینه ها پرداخته شود.

9-متمایز کردن شیوه های نگارش متون شخصی واداری و...

هدف های  انواع نگارش ها متفاوتند. در نوشته های شخصی هدف اصلی گسترش افکار وبیان آن ها به صورت نوشتاری است وزاویه ی فنی ارزش کمتری دارد وبالعکس هدف نامه های اداری تولید نهایی است که ضوابط وساختار خاصی دارد. براساس متمایز کردن این دو هدف است که فرد می تواند مهارت های لازم را در هر دو زمینه به دست آورد.

10-تجارب شخصی

دانش آموزان باید چیزی در دست داشته باشند که درباره ی آن بنویسند بنابراین باید مطمئن شد که آن ها دارای تجارب شخصی کافی در زمینه های مربوط به موضوع هستند.بحث کردن در زمینه های موضوع نیز در این جهت مفید است.

11- برنامه ریزی برای نوشتن به صورت مکرر :