تحقیق درباره بخشهای مختلف پروتکل پشته TCPIP (Protocol Stack) 15 ص

اختصاصی از کوشا فایل تحقیق درباره بخشهای مختلف پروتکل پشته TCPIP (Protocol Stack) 15 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

بخشهای مختلف پروتکل پشته TCP/IP (Protocol Stack)

لایه دسترسی شبکه عملیات لایه فیزیکی و لایه پیوند داده مدل OSI را با هم تلفیق می کند . این لایه دربرگیرنده رسانه ارتباطی و پروتکل های ارتباطی برای انتقال فریم ها روی آن رسانه است .

پشته TCP/IP شامل چهار لایه است ( از بالا به پایین ) : ـ لایه دسترسی به شبکه ـ لایه ارتباطات اینترنتی ـ لایه ارتباطات میزبان به میزبان ـ لایه سرویس های کاربردی

▪ لایه دسترسی به شبکه

لایه دسترسی شبکه عملیات لایه فیزیکی و لایه پیوند داده مدل OSI را با هم تلفیق می کند . این لایه دربرگیرنده رسانه ارتباطی و پروتکل های ارتباطی برای انتقال فریم ها روی آن رسانه است . لایه دسترسی به شبکه در TCP/IP می تواند پروتکل های استاندارد صنعتی مثل اترنت ۱۰ Base –T را استفاده کند . ولی در بعضی از پشته ها این دسترسی به روشهای متفاوتی پیاده سازی خواهد شد . پشته NDIS (Network Driver Interface Specification ) که در ویندوز NT و شبکه های LANMAN استفاده شده ، اجازه می دهد که پروتکل های دسترسی به شبکه مختلفی بصورت قابل تعویضی با یک پشته TCP/IP استفاده شوند . ▪ لایه ارتباطات اینترنتی لایه ارتباطات اینترنتی مسئول ایجاد ارتباط بین میزبانها است ، بدون توجه به لایه دسترسی به شبکه ای که بکار گرفته شده است . این لایه می بایست قادر به ارتباط برقرار کردن بین میزبانهای شبکه محلی و شبکه های گسترده باشد . بنابراین در این لایه باید یک آدرس بندی و پروتکل ارتباطی قابل مسیردهی داشته باشیم . لایه ارتباطات اینترنتی از IP برای آدرس دهی و انتقال داده ها استفاده می کند . بنابراین این لایه ذاتاً غیر اتصالی است و متناظر با لایه شبکه (Netwoek Layer) مدل OSI است . بعلاوه لایه ارتباطات اینترنتی مسئول فراهم آوردن همه اطلاعات لازم برای لایه دسترسی به شبکه به مـنـظور فرستادن فریمهایش به مقـصـد مـحـلی است ( یا مقـصد میـزبـان دیـگری یا مسیـریـاب) . بـنـابرایـن ، ایـن لایـه بـایـد پروتکل ARP ( Address Resolution Protocol) را هم در بر داشته باشد . پروتکل دیگری به نام RARP ( Reverse Address Resoulation Protocol ) برای آدرس دهی ایستگاههای بدون دیسکت (diskless) نیز وجود دارد که براین لایه تکیه دارد . بعلاوه این لایه می بایست قادر به مسیریابی داده ها از طریق Internetwork به مقصدهای خود باشد . بنابراین ، این لایه دربرگیرنده پروتکل RIP (Routing Informatio Protocol) نیز می باشد که می تواند از ابزارهای روی شبکه پرس وجو هایی انجام دهد تا تعیین کند که بسته ها به یک مقصد مشخص چگونه باید مسیریابی شوند . همچنین لایه ارتباطات اینترنت شامل قابلیتهایی برای میزبانها به منظور تبادل اطلاعات درباره مشکلات یا خطا ها در شبکه می باشد . پروتکلی که این ویژگی را پیاده سازی می کند ، ICMP (Internet Control Message Protocol ) نام دارد و در نهایت ، لایه ارتباطات اینترنتی ویژگی Multicast را دربردارد (ویژگی که کار ارسال اطلاعات به چندین مقصد میزبان را در هر لحظه خواهیم داشت ) . این فرآیند توسط پروتکل (Internet Group Management Protocol) پشتیبانی می شود. لایه ارتباطات میزبان به میزبان : لایه ارتباطات میزبان به میزبان سرویسهای مورد نیاز برای ایجاد ارتباطات قابل اعتماد بین میزبانهای شبکه را پیاده سازی می کند و مطابق با لایه حمل و قسمتی از لایه جلسه مدل OSI است و در ضمن در برگیرنده قسمتی از کارهای لایه های نمایش و کاربردی نیز می باشد . لایه میزبان به میزبان شامل دو پروتکل است . اولین آن TCP (Transimission Control Protocol) می باشد . TCP توانائی برقراری سرویس ارتباط گرا بین میزبانها را فراهم می کند . آن شامل ویژگیهای زیر می باشد : ▪ قسمت بندی داده ها به بسته (Packets) ▪ ساخت رشته های داده از بسته ها ▪ دریافت تائید ▪ سرویس های سوکت برای ایجاد چندین ارتباط با چندین پورت روی میزبانهای دور ▪ بازبینی بسته و کنترل خطا ▪ کنترل جریان انتقال داده ▪ مرتب سازی و ترتیب بندی بسته سرویس های TCP سرویس های ارتباط گرای قابل اعتمادی با قابلیتهای زیبای کشف خطا ها و مشکلات را فراهم می کنند . پروتکل دوم در لایه میزبان به میزبان ،UDP (User Datagram Protocol) نام دارد . UDP برای فراهم کردن یک مکانیزم کاهش سرزیری شبکه در انتقال داده ها روی لایه های پائین تر طراحی شده است . هـر چند که این لایه هم مدیریت بسته و سرویس های مرتب سازی را ارائه می دهد ولی UDP نیاز به سرویس های قدرتمند ارتباط گرای TCP مثل تائید ، کنترل جریان داده و مرتب سازی مجدد بسته ها برای انجام کارهای خود را دارد . UDP برای کاهش سرریزی پشته در برنامه های طراحی شده که سرویس های ارتباط گرای خود را توسط TCP پیاده سازی می کند . برای پیاده سازی پروتکل های TCP و UDP ، لایه میزبان به میزبان

تحقیق درمورد یادگیری TCPIP در معماری

اختصاصی از کوشا فایل تحقیق درمورد یادگیری TCPIP در معماری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دسته بندی : فنی و مهندسی _ معماری ،

فرمت فایل:   ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ ) 

فروشگاه کتاب : مرجع فایل 

---

 قسمتی از محتوای متن ...

تعداد صفحات : 24 صفحه

یـادگیـری TCP/ IP مقدمه برای درک کامل معماری Cisco centri firewall ، شما نیازمند هستید که معماری TCP/IP را از جایی که بیان شده است بفهمید.
این ضمیمه در معماری TCP/IP بحث می‌کند و یک مدل مرجع پایه تهیه می‌کند که می تواند به شما کمک کند تا بفهمید Cisco centri firewall چگونه کار می‌کند.
این ضمیمه اصطلاحات فنی TCP/IP را روشن می‌کند و عقیده اساسی و بنیادی دنباله پروتکل TCP/IP را شرح می‌دهد.
ما با تهیه کردن یک قالب مشترک از مرجع به عنوان یک پایه برای باقی ماندن در مبحثی که شامل این ضمیمه در TCP/IP و Cisco centri firewall می‌شود، شروع می‌کنیم.
یک مدل معماری چیست؟
یک مدل معماری یک قالب رایجی را برای بحث ارتباط اینترنتی از مرجع فراهم می‌کند و تنها برای شرح دادن ارتباط پروتکل ها استفاده نشده، اما برای توسعه این روابط چیز خوبی می‌باشد.
مدل معماری توابعی را که با پروتکل های مرتبط درون لایه‌های انباشته شده قابل کنترل به روی هم انجام می‌دهند، مختص می‌کند.
هر لایه در پشته یک تابع معینی را در روند پیشرفت ارتباط روی یک شبکه انجام می‌دهد.
به طور کلی TCP/IP برای استفاده سه تا پنج لایه وظیفه دار توصیف می‌شود.
.
شرح TCP/IP، firewall ها را به طور دقیق و مختصرتری بنا کرده است، ما همچنین مدل مرجع مشترک DOD را انتخاب کردیم که به عنوان مدل مرجع اینترنت شاخته شده است.
شکل A-1 مدل مرجع اینترنت را نشان می‌دهد.
شکل A-1 مدل پروتکل DOD این مدل مبنای سه لایه تعریف شده برای مدل پروتکلی DOD در کتاب دستی پروتکل DDN می‌باشد.
این سه لایه به شرح زیر می باشند: لایه دسترسی شبکه لایه انتقال میزبان به میزبان لایه کاربردی غیر از این مدل، مدل داخلی شکه نیز با این مدل ترکیب شده است.
لایه داخلی شبکه استفاده های زیادی در شرح TCP/IP دارد.
قسمت بعدی نحوه کار پروتکل های شبکه را توضیح می‌دهد و اصطلاحات فنی پایه ای که ما در بحث TCP/IP از آنها استفاده می‌کنیم را تعریف می‌کند.
استاندارد دیگر مدل معماری که گاهی برای شرح یک پشته پروتکل شبکه استفاده می‌شود، مدل مرجع OSI نام دارد.
  متن بالا فقط تکه هایی از محتوی متن پاورپوینت میباشد که به صورت نمونه در این صفحه درج شدهاست.شما بعد از پرداخت آنلاین فایل را فورا دانلود نمایید 

---

  لطفا به نکات زیر در هنگام خرید دانلود مقاله :  توجه فرمایید.

• در این مطلب،محتوی متن اولیه قرار داده شده است.
• به علت اینکه امکان درج تصاویر استفاده شده در ورد وجود ندارد،در صورتی که مایل به دریافت  تصاویری از ان قبل از خرید هستید، می توانید با پشتیبانی تماس حاصل فرمایید.
• پس از پرداخت هزینه ،ارسال آنی مقاله یا تحقیق مورد نظر خرید شده ، به ادرس ایمیل شما و لینک دانلود فایل برای شما نمایش داده خواهد شد.
• در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون بالا ،دلیل آن کپی کردن این مطالب از داخل متن میباشد ودر فایل اصلی این ورد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد.
• در صورتی که محتوی متن ورد داری جدول و یا عکس باشند در متون ورد قرار نخواهند گرفت.
• هدف اصلی فروشگاه ، کمک به سیستم آموزشی میباشد.

---

دانلود فایل   پرداخت آنلاین 

پایان نامه ارتباط بین شبکه ای با TCPIP

اختصاصی از کوشا فایل پایان نامه ارتباط بین شبکه ای با TCPIP دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت:word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:

فصل اول: مفهوم ارتباط بین شبکه ای و مدل معمار آن
مقدمه
1-1- اتصالات در رده کاربرد
1-2- اتصالات در رده شبکه
1-3- مشخصات ارتباط بین شبکه ای
1-4- معماری ارتباط بین شبکه ای
1-5- خلاصه
فصل دوم: خلاصه ای از وابستگی های پروتکل
مقدمه
2-1- وابستگی های پروتکلی
2-2- دست رسی برنامه های کاربردی

فصل اول: مفهوم ارتباط بین شبکه ای و مدل معماری آن

1-1- اتصالات در رده کاربرد‍

   طراحان دو رویکرد متفاوت برای پنهان سازی جزئیات شبکه اتخاذ کرده اند. یکی استفاده از برنامه های کاربردی برای کنترل نا همگونی دیگری پنهان سازی جزئیات در سیستم عامل است. در اتصالات شبکه ای ناهمگون اولیه، یکنواختی از طریق برنامه های رده کاربردی ایجاد می شد. در چنین سیستم هایی، یک برنامه رده کاربردی که بر روی هر ماشین در شبکه اجرا می شود، جزئیات اتصلالات شبکه ای برای ماشین مربوطه را درک می‌کند و عمل متقابل با دیگر برنامه های کاربردی در اتصالات دیگر را انجام می دهد. مثلاً برخی از سیستم های پست الکترونیکی از برنامه های پست کننده (Mailer) تشکیل شده اند، که یک یادادشت (Meno) را به صورت یک ماشین در هر لحظه جلو می برند. مسیر مبدا به مقصد ممکن است شامل شبکه های متعدد ومتفاوتی باشد. البته این امر تا هنگامی که سیستم های پستی مستقر روی ماشین ها در جهت پیشبرد پیام با یکدیگر همکاری کنند مشکلی به وجود نخواهد آورد.

   ممکن است استفاده از برنامه های کاربردی برای پنهان سازی جزئیات شبکه، طبیعی به نظر برسد، اما چنین رویکردی منجر به ارتباطی محدود و مشکل می شود. افزودن سخت قابلیت های جدید به معنی ساختن برنامه کاربردی جدید برای هر ماشین است. افزودن سخت افزار شبکه ای جدید به معنی تغییر یا ایجاد برنامه های جدید برای هر کاربرد ممکن است. بر روی هر ماشین هر برنامه کاربردی، اتصلات شبکه ای همان ماشین را درک می‌کند و نتیجه آن تکرار کد است.

کاربردهایی که با شبکه سازی آشنائی دارند، درک می کنند که اگر اتصالات شبکه ها به صدها و یا هزارها گسترش یابد، هیچ کس نخواهد توانست تمام برنامه های کاربردی لازم را بسازد. فراتر از آن، موفقیت طرح ارتباطی «یک گام در هر زمان» نیاز به صحت تمام برنامه های کاربردهای عمل کننده در طول مسیر دارد. اگر یک برنامه میانی صحیح کار نکند، مبداء و مقصد قادر به شناسائی و کنترل اشکال نخواهد بود. بنابراین، سیستم هایی که از برنامه های کاربردی استفاده می کنند، قادر به تضمین ارتباط مطمئن نیستند.

1-2- اتصالات در رده شبکه

   جایگزینی برای ارائه اتصالات به وسیله برنامه های رده کاربرد سیستمی بر پایه اتصالات در رده شبکه است. یک سیستم ارتباطی در سطح شبکه، مکانیزمی را برای ارسال بسته ها از مبداء به مقصد به صورت بلادرنگ به وجود می آورد. سوئیچ کردن واحدهای کوچکی از داده ها، به جای فایل یا پیام های طولانی، دارای مزایای فراوانی است.

• مستقیماً به سخت افزار بدین شبکه ای گذاشته می شود و در نتیجه فوق العاده کار آمد خواهد بود.
• فعالیت های مربوط به انتقال داده ها را از برنامه های کاربردی جدا می سازد، که در نتیجه آن، هر ماشین می تواند، ترافیک شبکه را بدون توجه به کاربردهایی که از آن استفاده می کنند، اداره کند.
• سیستم دارای قابلیت انعطاف خواهد بود، به این معنی که ساختن پروتکل های شبکه ای همه منظوره امکان پذیر می شود.
• به مدیران شبکه اجازه می دهد که فن آوری های شبکه ای جدید را از طریق تغییر یا افزودن یک قطعه نرم افزاری در رده شبکه، به شبکه اضافه کنند، بودن آن که برنامه های کاربردی تغییر کند. کلیه طراحی یک ارتباط جامع در رده شبکه، در یک مفهوم انتزاعی سیستم ارتباطی به نام ارتباط بین شبکه ای نهفته است. مهفوم ارتباط بین شبکه ای بسیار پر قدرت است. این مفهوم ارتباط جزئیات فن آوری های شبکه را از هم جدا می سازد و جزئیات سطح زیرین را از کاربر مخفی می‌کند. از آن مهم تر، محرک تمام تصمیم گیری ها برای طراحی نرم افزارها است و در زمینه چگونگی اداره آدرس های فیزیکی و مسیرها توضیح می دهد. پس از مرور محرک های اساسی برای ارتباطات بین شبکه ای، مشخصات بین شبکه ای را با جزئیات بیشتر بررسی می کنیم.

با توجه به دو مورد اساسی در طراحی تیم های ارتباطی که اولاً هیچ شبکه منفردی نمی تواند به تمام کاربران سرویس دهد و ثانیاً کاربران تمایل به اتصالی جامع دارند بحث را ادامه می دهیم.

اولین ملاحظه، تکنیکی است شبکه های محلی که بالاترین سرعت ارتباطی را در اختیار می گذارند محدود به یک محدوده جغرافیایی هستند. شبکه های گسترده به فواصل خیلی دور دسترسی دارند ولی نمی توانند اتصالات با سرعت های بالا را آماده کنند. هیچ فن آوری منفردی نمی تواند تمام نیازها را برآورده سازد پس مجبور به در نظر گرفتن فن آوری های سخت افرادی متعدد در لایه های زیرین هستیم.

دومین ملاحظه به خودی خود شخص است. در نهایت ما می خواهیم بین هر دو نقطه ارتباط برقرار کنیم. به طور مشخص تمایل به یک تیم ارتباطی که به وسیله مرزهای شبکه های فیزیکی محدود نشده باشد، وجود دارد. هدف ساختن یک ارتباط یکپارچه و هماهنگ از شبکه ها است که یک سرویس ارتباطی جامع را فراهم آورد. داخل هر شبکه کامپیوترها از توابع ارتباطی مستقل از فن آوری زیرین استفاده می کنند. نرم افزار جدیدی که بین مکانیزم های ارتباطی وابسته به فن آوری و برنامه های کاربردی قرار می گیرد، جزئیات سطح زیرین رامخفی می سازد و مجموعه شبکه ها را به صورت یک شبکه به نظر می آورد. چنین طرحی از ارتباط، ارتباط استاندارد در طراحی سیستم پیوری می‌کند. محققان امکانات محاسباتی سطح بالا را در تصور می آورند. پس از فن آوری محاسباتی موجود شروع به کار می کنند. لایه های نرم افزاری را یکی پس از دیگری می افزایند تا جائی که سیستمی به وجود آید که به طور موثر دارای همان امکانات محاسباتی تصویر شده باشد.

1-3 مشخصات ارتباط بین شبکه ای

ایده سرویس جامع و همگانی بسیار مهم است، اما نمی تواند به تنهایی در بر گیرنده کلیه تصورات ها از یک ارتباط بین شبکه ای متحد باشد؛ زیرا سرویس های جامع می تواند به روش های متفاوتی پیاده سازی شوند. ما در طراحی خود می خواهیم معماری زیرین ارتباط بین شبکه ای را از کاربر مخفی کنیم. به این معنی که نمی خواهیم کاربران یا برنامه های کاربردی را ملزم سازیم که جزئیات شبکه ای را از کاربر مخفی کنیم، به این معنی که نمی خواهیم کاربران یا برنامه های کاربردی را ملزم سازیم که جزئیات سخت افزاری ارتباطی را جهت استفاده از ارتباط بین شبکه ای بدانند. همچنین نمی خواهیم یک توپولوژی شبکه ارتباطی را بقبولانیم.

به طور مشخص، افزودن اتصالات فیزیکی سیستم بین شبکه جدید و شبکه های موجود باشد. می خواهیم قادر به ارسال داده از طریق شبکه های بینابینی باشیم، حتی اگر آن ها به طور مستقیم به ماشین های مبداء یا مقصد متصل نباشد. می خواهیم کلیه ماشین های موجود در ارتباط بین شبکه ای از یک مجموعه جامع از شناسه های ماشین ها- که بتوانند به عنوان نام یا آدرس ها تصور شوند- استفاده می کنند.

تصور ما از یک ارتباط بین شبکه ای یکپارچه، ایده استقلال شبکه از اواسط کاربرد را نیز در بر می‌گیرد.به این معنی که می خواهیم مجموعه عملیات لازم برای برقراری ارتباط جهت انتقال داده مستقل از فن آوری های شبکه ای زیرین و همچنین ماشین مقصد، باقی نماند. واضح است که یک کاربر به هنگام نوشتن برنامه های کاربردی مرتبط با یکدیگر نباید ملزم به درک توپولوژی های ارتباط شبک ها باشند.

1-4- معماری ارتباط بین شبکه ای

دیدیم که چگونه ماشین ها به شبکه های منفرد متصل می شوند. سوال این است که «چگونه شبکه ها به یکدیکر متصل می شوند تا یک ارتباط شبکه ای به وجود آورند؟» جواب دارای دو بخش است: از نظر فیزیکی، دو شبکه فقط از طریق کامپیوتری که به هر دو شبکه وصل باشد می توانند به یکدیگر متصل شوند. البته یک اتصال فیزیکی صدف نمی تواند ارتباط مورد نظر ما را به وجود آورد، زیرا چنین اتصالی تضمین نمی کند که کامپیوتر مزبور به همکاری با ماشین های دیگر که درخواست ارتباط دارند بپردازد. برای داشتن یک ارتباط بین شبکه ای کارا نیاز به کامپیوترهای دیگر است که مایل به رد کردن بسترها از یک شبکه به شبکه دیگر باشد. کامپیوترهایی که دو شبکه را به یکدیگر متصل می کنند و بسته ها را یکی به دیگری منتقل می سازند موسوم به دروازه های بین شبکه ای یا مسیر یاب های بین شبکه ای هستند. مثالی شامل دو شبکه فیزیکی همانند شکل (1) را در نظر بگیرید. در این شکل ماشین G هر دو شبکه 1 و 2 متصل است. برای این که G به عنوان یک دروازه عمل کند باید بسترهایی از شبکه را که به مقصد شبکه 2 هستند بگیرد و به شبکه 2 منتقل کند. به همین ترتیب G باید بسترهایی از شبکه 2 را که به مقصد شبکه 1 هستند بگیرد و به شکل (1) منتقل کند.