مقدمه :
امروزه مقبولیت یک کشور به رعایت اصول و آزادیهای حقو بشر بستگی دارد و کانون اصلی توجه افکار بین المللی است. اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های بین المللی آن حدود و آزادیهای مدنی، سیاسی اجتماعی و فرهنگی بشر را تعیین می کند و «اندیشه حمایت از حقوق بشر همواره در طول تاریخ بعنوان عاملی برای مبارزه علیه ظلم و بی عدالتی و تلاش برای تامین حداقل حقوقی برای افراد جامعه مورد توجه بوده و در آثار فلاسفه و اندیشمندان بر آن تاکید شده است».
تجربیات تلخ جامعه بشری و تجارب دو جنگ جهانی و نقض شدید و هولناک حقوق انسانها بشر را بر آن داشته تا با تدوین حقوق اساسی و حیاتی بشر از مسایل پیش آمده برای بشر جلوگیری نماید.
هدف نهایی و انگیزه اصلی حمایت از حقوق بشر حفظ صلح و امنیت بین المللی است و این امر در مقدمه هر دو میثاق بین المللی حقوق بشر مورد توجه قرار گرفته است و «شناسایی جیثیت ذاتی و حقوق یکسان و غیر قابل انتقال کلیه اعضاء خانواده بشر مبنای آزادی، عدالت و صلح در جهان» اعلام دشه است. میثاقعای بین المللی حقو بشر ضمانت نامه های اجرای یاین حقوق هستند که سازمان ملل به تصویب رساند. »دو میثاق بین الملل حقوق بشر و اساس حمایت قانوین از حقوق شناخته شده بشر بوسیله سازمان ملل متحد را تشکیل می دهند و در یک بیان پایه گذار حقوق موضوعه در زمینه حقوق بشر هستند.
باید خاطرنشان کرد که حقوق شناخته شده در میثاق ها مطلق نیستند بلکه مقید و تابع محدودیتهایی هستند و این حقوق را می توان به موجب قانون و با رعایت شرایطی تحدید نمود و به حال تعویق درآورد.
مثلاُ در میثاق حقوق مدنی و سیاسی نیز در ماده مشابهی به دولت ها اجازه تحدید یا تعویق برخی از حقوق را در مواقعی که حالت فوق العاده عمومی بروز کند و حیات و موجودیت ملت را تهدید نماید، اعطا می کند. مشروط بر اینکه این تدابیر با سایر الزاماتی که دولت ذیربط بر طبق حقوق بین الملل بر عهده دارد، مغایرت نداشته باشد و منجر به تبعیض منحصراً بر اساس نژاد، رنگ، جنس، زبان، اصل منشاء مذهبی یا اجتماعی نباشد.
حقوق مندرج در میثاق ها نباید محدود شود جز به موجب قانون و آنچه که برای حفظ امنیت ملی، نظم عمومی، بهداشت یا اخلاق عمومی با حقوق و آزادیهای دیگران لازم است. اما مشکل اساسی در این زمینه برداشت و رویه های متفاوت و متناقض کشورها با یکدیگر در مورد اعمال محدودیت و تعلیق حقوق بشر است. اختلاف عقیده بین دولتها ناشی از عدم توافق در مورد جایگاه ویژه فرد در حقوق بین الملل و عدم تفسیر صحیح و روشن میثاق در این مورد است که نیازمند تفسیری واحد و یکسان از سوی نهادهای بین المللی است.
تحقیق حاضر در روند کلی تلاش خود، برای پاسخ به این سؤال است که آیا با توجه به آزادیها و حقوق که در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقهای آن نباشد، آیا محدودیتهایی برای این آزادیهات وجود دارند و اینکه این ازادیها چگونه حقوق بشر را تحدید و تدقیق (limitation and extraction) می سازند و چگونه بایستی این محدودیتها را راعایت کرد. بنابراین تحقیق حاضر بر این فرضیه استوار است که با توجه به رعایت ضروری حقوق بشر در اسناد بین المللی و سازمان ملل و توجه آن در همه کشورها بدون توجه به نژاد، دین و مذهب، محدودیتهایی برای آن وجود دارد که اجرای آن را مقید می سازد و برای اجرای آن ضرورت دارد که قوانین خاصی نیز ایجاد شود تا بتواند بشکل همگانی و فراگیر درآید.
فهرست مطالب :
مقدمه
بخش اول : برنامه های ماهواره ای و آزادی پخش مستقیم
فصل اول : مفهوم و مبنا
گفتار اول : ارتباطات و سیر تحول آن
گفتار دوم : ارتباطات ماهواره ای
فصل دوم : قلمرو آزادی پخش
گفتار اول : آزادی پخش ماهوار
گفتار دوم : عرف در منابع حقوقی
گفتار سوم : فضای و آزادی پخش برنامه های ماهواره ای
بخش دوم : اسناد حقوق بشر و محدودیتهای آزادی بیان و اطلاعات
فصل اول : حقوق بشر و میثاق های بین المللی
گفتار اول : چگونگی پیدایش حقوق بشر
گفتار دوم : اهمیت حقوق بشر و فهم آن
گفتار سوم : اعلامیه جهانی حقوق بشر
گفتار چهارم : میثاق های بین المللی مدنی و سیاسی
گفتار پنجم : حقوق آزادی اطلاعات و آزادی بیان
فصل دوم : حق پخش مستقیم برنامه های ماهواره ای مطلق است یا نسبی
فصل سوم : محدودیتهای اصل آزادی اطلاعات
گفتار اول : آزادی بیان و آزادی اطلاعات و محدودیتهای آن
گفتار دوم : حق حفظ حریم شخصی و محدودیتهای دریافت اطلاعات
فصل چهارم : فرهنگ، حقوق و آزادی ارتباطات در عصر جهانی شدن
گفنار اول : جهانی شدن و جامعه مبنی بر اطلاعات و جریان بین المللی آن
گفتار دوم : فرهنک ارتباطات
گفتار سوم : حقوق ارتباطات
ضمایم
منابع و مآخذ
گفتار سوم : امنیت ملی
گفتار چهارم : نظم عمومی
گفتار پنجم : اخلاق
گفتار ششم : حقوق و حیثیت دیگران
گفتار هفتم : عدم تبلیغ برای جنگ و حمایت تنفرمای