لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 35
مقدمه
آنچه که در این پژوهش با عنوان «موانع توسعه‌ی تئاتر ملی» مطرح است، بررسی همه‌ی عواملی است که در طول تاریخ نمایش در ایران، با وجود پیشروی زمان و در خلال آن بالا رفتن سطح تجربه و خلاقیت هنری، باعث راکد ماندن نمایش ایرانی شده است؛ بنابراین این نمایش برخلاف دارا بودنش از زمینه‌ی کافی برای دستیابی به جایگاهی قابل توجه، همجور مانده است.
مهمترین‌هدفی که در انتخاب این موضوع به عنوان پژوهش مدنظر بوده است، شناخت بهتر و عمیق‌تر نمایش سنتی ایران است مهیا بودن امکانی که می‌توانست آن را تبدیل به یک گونه‌ی نمایشی جهانی بکند.
برای محقق شدن چنین هدفی، تئاتر ترنستی از سه منظر کارکرد، شکل و معنا مورد بررسی قرار می‌گیرد.
روش تحقیق در این پژوهش و گردآوری به طور کل مبتنی بر روش کتابخانه‌ای و تحلیلی است، ه به طور حتم در این روند، نظریات پژوهشگران دیگری که مستقیم و یا غیر مستقیم در این زمینه وجود دارد، بررسی می‌شود.
اگرچه در بررسی سیر تحول تاریخ نمایش در ایران، کتابهای ارزنده‌ای به چاپ رسیده است، اما در هیچ کدام از منابع به طور منسجم بر کارکرد، شکل و معنای نمایش نسبی تمرکز وجود نداشته است تحقیق حاضر شامل پنج فصل است که به ترتیب‌به نمایش‌ملی، ویژگی‌های تئاتر امروز ایران، بررسی تئاتر ایران از نظر کارکرد، از نظر شکل و از نظر معنا پرداخته می‌شود.
امید است که این مجموعه بتواند از محقق کردن هدف خود راهگشایی پژوهش‌های بعدی مورد استفاده گیرد.
در پایان از راهنمایی استادان محترم و
(استاد مشاور) کمال تشکر را دارم.
بیان مسئله:
هدف‌این پژوهش‌این است که موانع توسعه‌ی تئاتر ملی را بررسی کند. منظور از تئاتر ملی مجموعه‌ی همه‌ی ژانرهایی است که در طول تاریخ فرهنگ ایران خلق شده است. این بررسی با انگیزه‌ی دستیابی به پاسخ این سوال است که چرا زیبایی شناسی این مجموعه نتواسته است در خلاقیت‌های امروزی تئاتر ایران ادامه‌ی منطقی و پابه پای تحولات تئاتری و فرهنگی ایران رشد و بسط پیدا کند.
اهمیت و روند پژوهش
در بررسی سیر تحولی تاریخ نمایش ایران، کتابهای ارزنده‌ای به چاپ رسیده است، از آن جمله می‌توان به کتاب «نمایش در ایران» بهرام بیضایی و «تعزیه و تعزیه خوانی» دکتر عنایت الله شهیدی اشاره کرد، اما در مورد آنچه که مانع توسعه‌ی تئاتر ملی شده، هیچ تحقیقی صورت نگرفته است هدف این تحقیق، شناخت بهتر نمایش سنتی ایران و بررسی رشد و تحول زیبایی شناسی آن است که امروزه آن را تبدیل به یک زبان زنده کرده است، شناختی که براساس آن بتوان علاوه بر مضامین آیینی یا افسانه‌های خیالی‌و داستان‌های عوامانه، به مسائل اساسی اجتماعی، روانی و کاملا مسائل انسان امروزی بپردازد.
روش‌تحقیق در‌این پژوهش، کاملا کتابخانه‌ای و تحلیلی و متکی بر فیش‌های مطالعاتی است و البته با نگاهی به آراء و نظریات گوناگون پژوهشگران، که در حین پیشروی تحقیق به چالش کشیده خواهد شد.
فرضیه‌ها و سوالات مطرح شده در این پژوهش را می‌توان با سه رویکرد متفاوت دسته بندی کرد، به عبارتی دیگر تئاتر سنتی‌ها از سه منظر کارکرد، شکل و معنا دارای ویژگی‌هایی است که مانع تبدیل شدن آن به یک زبان زنده و امروزین می‌شود و در نتیجه پابه پای فرهنگ و تاریخ و سایر هنرهای معاصر، رشد نکرده و تحول نیافته است. براین اساس می‌توان سه سوال عمده را مطرح کرد.
1. آیا‌نمایش نامه‌های سنتی(تعزیه، روحوضی، عروسکی و‌نقالی)را می‌توان‌با تجربیات شکلی درام نوین درهم آمیخت و یا به شکل تازه و امروزین به اجرا درآورد؟
2. آیا می‌توان «فقدان دیالوگ» در این آثار را دگرگونه ساخت دازثنویت مطلق گرایانه
3. آیا می‌توان با تبدیل کردن عنصر روایت به «دیالوگ» در ساختار و بافت درام‌های سنتی، موانع موجود در این دگردیسی را برطرف کرد؟
مقایسه‌ی وضعیت راکد کنونی تئاتر سنتی ایران با تئاتر قرون وسطای اروپا نشان می‌دهد که برخلاف تجربه‌ی هنری و تاریخی ما، تغییر و تحولی در زمینه‌های تئاتر صورت نگرفته است، درحالی که تئاتر نئوکلاسیک در شرایط مناسب تبدیل به تئاتر رنسانس شده است.
در زمینه‌ی تمام آنچه که گفته شد نمونه‌ی پژوهش وجود ندارد، مگر برخی نشانه‌های تئاتر جدید و امروزین ژاپن که از کابوکی دنو الهام گرفته شده است.
موانع توسعه‌ی تئاتر ملی 35 ص