مقاله درباره بیهوشی در جراحی مغز و اعصاب

اختصاصی از کوشا فایل مقاله درباره بیهوشی در جراحی مغز و اعصاب دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

بیهوشی در جراحی مغز و اعصاب

ساختمان جمجمه :

جمجمه نسبتا سخت و غیر قابل اتساع بوده و حاوی 3 قسمت زیر می باشد:

1-بافت مغز که 80-85% (1000-1200 گرم) از محتویات داخل جمجمه را تشکیل می دهد

2-مایع مغزی – نخاعی (CSF) که 8-12% (120-150 میلی لیتر)را تشکیل می دهد

3-خون موجود در عروق داخل جمجمه که 3-7% (75-100 میلی لیتر ) را شامل می شود

در بالغین، حجم کل داخل جمجمه نزدیک به 1200-1500 میلی لیتر می باشد. تغییرات حجم هر کدام از قسمتهای داخل جمجمه الزاما باعث ایجاد تغییری در قسمتهای دیگر می شود.

بیهوشی جهت جراحی های سیستم عصبی مرکزی(CNS) محتاج درک ارتباط بین جریان خون مغزی (CBF)، میزان متابولیسم اکسیژن در مغز (2CMRO) و فشار داخل مغزی (ICP) می باشد.

انتخاب داروها ، روش تهویه ریه ها و انتخاب مونیتورینگ در بیماران جراحی اعصاب بسیار مهم می باشد.

تومورهای داخل جمجمه(Intracranial Tumor):

تومورهای داخل جمجمه غالبا در بیماران 40-60 ساله رخ می دهند و علامت اولیه آنها افزایش ICP(Intra Cranial Pressur) است. تشنج هایی که در بزرگسالی رخ می دهد مطرح کننده تومور داخل جمجمه ای هستند. تایید نهایی آنها با تستهای اختصاصی مانند CT اسکن یا MRI انجام می شود.

اداره بیهوشی:

در اداره بیهوشی این بیماران باید از تغییرات ناخواسته در CBF یا ICP پیشگیری شود.

عوامل تعیین کننده CBF (Cerebral Blood Flow) عبارتند از:

1-CMRO2 (Cerebral Metabolic Rate for Oxygen)

2-PaCO2

3-PaO2

4- فشار پرفیوژن و خود تنظیمی مغز

5- داروهای بیهوش کننده

1-هیپوترمی که CMRO2 را کاهش می دهد CBF را نیز کاهش می دهد ( به ازای هر درجه سانتیگراد 7%).

برخلاف هوشبرهای تبخیری ، هوشبرهای وریدی بر رابطه CBF و CMRO2 تاثیری ندارند ، زیرا عروق مغزی را گشاد نمی کنند.

2-بیهوشی مغز و اعصاب بر این اساس استوار است که PaCO2 می تواند CBF و ICP را کاهش دهد.تغییرات در CBF در واقع بازتابی از تاثیر دی اکسید کربن است که با تغییرات PH منجر به گشادی یا تنگی شریانچه های مغزی می گردد.

3-تا زمانیکه PaO2 از mmHg 50 کمتر نشود ، کاهش PaO2 تاثیر قابل ملاحظه ای در CBF ندارد.

4-خود تنظیمی بیانگرآن است که CBF در فشار متوسط شریانی بین 60 و 150 نسبتا ثابت می ماند. جریان خون مغزی(CBF) و خود تنظیمی آن در حضور تومورهای داخل جمجمه و یا هوشبرهای تبخیری مختل خواهد شد.

فشار پرفیوژن مغزی(CPP): اختلاف فشار متوسط شریانی و فشار دهلیز راست یا (ICP) است.

5-هوشبرهای تبخیری که در حضور PaCo2 با غلظت بیش ازMAC 6/0 تجویز شوند می توانند وازودیلاتاسیون مغزی ایجاد کنند (هالوتان بسیار بیشتر از سووفلوران و دسفلوران و ایزو فلوران)

N2O می تواند وازودیلاتاسیون ایجاد کند . تجویز با غلظتMAC 7/0 کمترین افزایش CBF را موجب می شود.

کتامین جریان خون مغزی(CBF) را 60% افزایش می دهد.

تیوپنتال CBF را کاهش می دهد.(با تنگ نمودن عروق مغزی ) که ارزش آن توانایی در کاهش ICP می باشد.

پروپوفل مشابه تیوپنتال است.

اتومیدیت CBF را کاهش می دهد و موجب میوکلونوس (حرکات پرشی عضله) و گاهی تشنج می شود.

بنزودیازپین ها بطور بارزی ICP را افزایش نمی دهند.

مخدرها معمولا بطور مشخصی ICPرا افزایش نمی دهند، اگرچه در بیماران ضربه مغزی ممکن است بطور متوسطی ، موقتا ICP را زیاد نمایند.

منحنی ظرفیت فشار-حجم :

این منحنی نشان می دهد که افزایش حجم تومور در ابتدا موجب افزایش ICP نمی شود ولی با افزایش حجم زمانی فرا می رسد که بیمار قادر به تحمل افزایش حجم نیست و ICP شروع به افزایش می کند. هر گونه افزایش حجم در این مرحله (مانند گشاد شدن عروق مغزی در اثر دارو و افزایش CBF در حین بیهوشی) می تواند ICP را به شدت بالا ببرد.

روشهای کاهش ICP عبارتند از:

1-بالا نگهداشتن سر برای بهتر کردن تخلیه وریدی

2-افزایش تهویه ریه ها(Hyperventilation)

3-درناژ مایع مغزی – نخاعی

4- تجویز داروها از جمله دیورتیک ها ی اسموتیک، کورتیکواستروئیدها و باربیتورات ها

مدت تاثیر هیپرونتیلاسیون ریه ها در کاهش ICP مشخص نیست.

تحقیق درباره پیش درمانی زودرس چند دارویی قبل از برش جراحی برای پیشگیری درد بعد از عمل کوله سیستکتومی

اختصاصی از کوشا فایل تحقیق درباره پیش درمانی زودرس چند دارویی قبل از برش جراحی برای پیشگیری درد بعد از عمل کوله سیستکتومی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

پیش درمانی زودرس چند دارویی قبل از برش جراحی برای پیشگیری درد بعد از عمل کوله سیستکتومی

چکیده

اهداف:

درد پس از عمل معمولا با اپیوییدها درمان می شود که علاوه بر گران بودن منجر به بروز عوارض ناخواسته دارویی

می گردد. درمان دردهای پس از عمل و استفاده از مسکن ها در اعمال جراحی مورد توجه متخصصین بوده است. عمل جراحی کوله سیستکتومی اغلب با درد شدید در ساعات اولیه بعد عمل همراه است. هدف این مطالعه، ارزیابی اثربخشی درمان پیشدارویی قبل از جراحی جهت پیشگیری درد بعد از جراحی می باشد.

روش کار:

در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، تعداد 60 بیمار کاندید جراحی کوله سیستکتومی بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. مقدار 2/0 میلی گرم قرص کلونیدین و100 میلی گرم شیاف دیکلوفناک نیم ساعت قبل از عمل به بیماران گروه مداخله (30نفر) داده شد . بلافاصله پس از بیهوشی نیز، این بیماران به مقدار 1 میلی گرم به ازای وزن بدن کتامین وریدی دریافت کردند. در حالیکه گروه کنترل پلاسبو دریافت کردند. تمامی بیماران بوپیواکائین 25/0% دریافت نمودند. اینداکشن و بیهوشی در دو گروه مشابه بود. پس از جراحی میزان شدت درد در2،4،6،12،24و48 ساعت پس از عمل مطابق Visual Analogue Scale سنجیده شد. داده ها در نرم افزار SPSS 16 آنالیز شد.

نتایج:

نتایج این مطالعه نشان داد میزان شدت درد در گروه مداخله در 2 مقطع زمانی 6 و 12 ساعت پس از عمل، بطور معنی داری کمتر از گروه مقایسه بود. میانگین کلی نمره درد بیماران در این گروه ، بطور معنی داری کمتر از گروه مقایسه بوده است.

بحث و نتیجه گیری:

در این مطالعه مصرف کلونیدین، دیکلوفناک و کتامین بطور توام، بطور چشمگیری از شدت درد پس از عمل و نیاز به مسکن های اپیوییدی کاسته است.

کلمات کلیدی: کلونیدین، کتامین، دیکلوفناک، درد، کوله سیستکتومی

مقدمه

درد شایع ترین علامتی است که فرد را به استفاده از کمک های فوری پزشکی مجبور می کند. درد یک احساس و تجربه ناخوشایند است که توام با آسیب بالقوه یا بالفعل انجاممی شود و پدیده شایعی در اعمال جراحی می باشد که می تواند اثرات نامطلوبی را بر روی وضعیت همودینامیک بیمار بگذارد. درد پس از عمل جراحی می تواند باعث اثرات زیان آوری مانند افزایش شانس آتلکتازی، ترومبوآمبولی، ایسکمی میوکارد، آریتمی قلبی، اختلالات آب و الکترولیتی، احتباس ادراری و ایلئوس شود و با توجه به اینکه بیش از 80% بیماران از درد متوسط تا شدید بعد از اعمال جراحی رنج می برند ، اهمیت بی دردی پس از عمل را روشن میشود (1).

کوله سیستکتومی جزء اعمال جراحی است که با درد زیاد پس از عمل همراه است. دردهای حاد مجموعه دردهایی است که در مکان ترمیم بعد از عمل ایجاد می گردد و غالبا دارای شدتی است که پزشکان را وادار به مصرف داروهای مسکن از قبیل مخدرها می نماید. همچنین تسکین نامناسب درد پس از عمل از علل اصلی طولانی شدن مدت بستری بیمار در بیمارستان و تاخیر در به راه افتادن بیمار بدنبال جراحی است. کنترل درد به خصوص در 24 ساعت اول پس از انجام عمل علاوه بر افزایش رضایت بیماران منجر به کاهش شیوع عوارضی مانند احتباس ادراری و یبوست نیز خواهد شد (2).

تعدد تحقیقات و روشهای انجام شده بیانگر عدم وجود روش مشخص و مطمئن در کاهش درد پس از انجام عمل و نشاندهنده این موضوع است که هنوز تسکین درد بیماران پس از انجام کوله سیستکتومی در مراحل اولیه پس از عمل و نیز در مراحل بازتوانی بیمار به عنوان یک مشکل باقی مانده است. (1).

روشهای گوناگونی برای کنترل درد بعد از عمل پیشنهاد شده است که از آن جمله می توان به استفاده از مخدرها، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ، بلوک اعصاب محیطی، بلوک ریشه اپیدورال و نفوذ دارو به داخل زخم (Wound Infiltration) اشاره کرد.

امروزه علاوه بر روشهای فوق به استفاده از پیشداروها قبل از انجام عمل تاکید فراوان شده است. چنانچه در ادامه آمده است، اثر تسکین بخشی هریک از داروهای کلونیدین، کتامین، دیکلوفناک و بوپیواکائین به تنهایی در مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. در نوع پیش درمانی زودرس دارویی برای کاهش دوز مصرفی داروهای ضد درد وعوارض ناشی از دوز بالای دارو ، می توان از دوز کمتر ولی با بکار گیری انواع مختلف داروها که اثرات ضد درد دارند،از اثرات سینرژیستی یا جمع شوندگی آنهادر کاهش درد بیماران،استفاده کرد. هدف از پیش درمانی افزایش مدت زمان بی دردی و کاهش عوراض دارویی ناشی از مصرف بالای اپیوئید برای کاهش درد در زمان بعد از عمل جراحی است با توجه به گزارشات متفاوت مطالعات انجام شده و یکسان نبودن طول مدت زمان بی دردی بعد از عمل، برآن شدیم برای حصول یک نتیجه قابل قبول در مطالعه ای آینده نگر با استفاده از 4 روش ترکیبی پره امپتیو ( کتامین 1 میلی گرم بازای کیلوگرم به عنوان آنتاگونیست NMDA ، کلونیدین 2/. میلی گرم ، شیاف دیکلوفناک 100 وانفیلتراسیون موضعی با ml20 بوپیواکائین25/0% ) در محل برش جراحی قبل از شروع عمل ، را با انفیلتراسیون موضعی تنها مقایسه کنیم.

روش کار:

این مطالعه یک کار آزمایی بالینی تصادفی شده اتفاقی دو سویه کور با پلاسبو (Randomized Placebo-Controlled Clinical Trial) می باشد که بر روی تعداد 60 نفر از بیماران بالای 18 سال در بیمارستان امام رضای شهر تبریز که طی سال 88 تحت جراحی کوله سیستکتومی با انسیزیون کوخر قرار گرفتند، انجام یافته است.

شرایط ورود به مطالعه:

بیماران بالای 18 سال

رضایت آگاهانه بیماران

جراحی به روش انسیزیون کوخر

شرایط خروج از مطالعه:

وجود بیماریهای زمینه ای کنترل نشده یا عارضه دار

اعتیاد به مواد مخدر و یا الکل

مصرف داروهای آنتی سایکوتیک

سابقه حساسیت دارویی

اختلالات انعقادی

امتناع بیمار از ورود به مطالعه

پس از انتخاب بیماران و دادن آگاهی کافی به ایشان در خصوص نحوه انجام مطالعه، قبل از عمل رضایت کتبی مبنی بر کنترل درد با مدالیته های مختلف اخذ شده است. فرم رضایت نامه آگاهانه ضمیمه شده است.

بیماران با ترتیب ورود به اتاق عمل به دو گروه 30 نفری ،مداخله و مقایسه بصورت تصادفی با بلوک های پس وپیش شده اتفاقی واستفاده از نرم افزار مربوطه از سایت www.randomization.com تقسیم شدند.

در گروه مداخله مقدار 2/0 میلی گرم قرص کلونیدین خوراکی و100 میلی گرم شیاف دیکلوفناک رکتال نیم ساعت قبل از عمل به بیمار داده شد . طی اینداکشن بیهوشی مقدار 1 میلی گرم بازای کیلوگرم وزن بیمار کتامین وریدی به عنوان آنتا گونیست NMDA تزریق شد.

بیهوشی بروش TIVA با داروهای پروپوفول 1-2.5 mg/kg موقع اینداکشن وانفوزیون نگهدارنده 50-150 µg/kg/h، رمی فنتانیل 1 µg/kg موقع اینداکشن وانفوزیون نگهدارنده min/1 µg/kg و آتراکوریوم0.5 mg/kg وریدی بوده است. در پایان اینداکشن محل انسیزیون با مقدار 20 میلی لیتر بوپیواکائین 25/0% انفیلتره شد. در پایان عمل شلی با نئوستیگمین mg5/2 وآتروپین 1.5mg اصلاح شده و بعد از بیداری در بخش امتیاز درد بر اساس VAS در ساعات 2و 4 و6 و 12و24 و 48 توسط اینترن اندازه گیری و ثبت شده است.

در گروه مقایسه بجای قرص کلونیدین و شیاف دیکلوفناک وکتامین از پلاسبو استفاده شده است. نوع بیهوشی مشابه گروه مداخله است و قبل از شروع عمل محل برش جراحی با مقدار 20 میلی لیتر بوپیوا کائین 25/0%انفیلتره شده است. بعد از بیداری امتیاز درد بر اساس Visual Analogue Scale ) VAS در ساعات 2و 4 و6 و 8 و 12و 24 و 48 اندازه گیری و ثبت شد. چنانچه ذکر شد، مطالعه دو سو کور بوده است. تمامی بیماران در صورت نیاز در بخش مخدر عضلانی ( پتیدین) یا شیاف دیکلوفتاک دریافت کرده اند.

نحوه انجام دوسو کور با پلاسبو : پیش درمانی توسط متخصص بیهوشی انجام شده واختصاص پلاسبو و یا دارو را نسبت به گروهها، او تعیین کرده است . بیمار را متخصص دیگری بصورت TIVA بیهوشی داده که از پلاسبو یا داروی واقعی ، اطلاعی ندارد. تمامی بیماران داروی کتامین یا پلاسبو آن را بعد از اینداکشن( بسته به اینکه در کدام گروه هستند) با نظر متخصص اولی دریافت کرده اند. امتیاز درد در زمانهای مختلف و میزان مصرف مخدر توسط دانشجوی مربوطه ثبت شده است که به نوع گروه ها(مداخله یا مقایسه) واقف نبوده است.

جهت اندازه گیری درد در این مطالعه از معیار VAS استفاده شد که شامل نواری است که از 1 تا 10 درجه بندی شده است. عدد 1 مربوط به حالت بی دردی کامل و عدد 10 مربوط به حداکثر درد است. بیمار میزان درد خود را بسته به شدت آن با یکی از اعداد روی این نوار بیان می کند. این عدد معیار کمی از میزان درد بیمار می باشد.

داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (16) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده های کیفی به صورت فراوانی نمایش داده شده است . برای مقایسه داده های کیفی و کمی بین دو گروه در صورت تبعیت از توزیع نرمال از آزمون کای دو و در متغیرهای کمی از آزمون t-test استفاده شده است.سطح معنی داری در این مطالعه در حد 05/0 در نظر گرفته شده است.

یافته ها:

میانگین سنی کل بیماران مورد مطالعه، 98/58±39/16 در محدوده سنی 19 تا 85 سال بوده است

از بین 30 بیمار گروه مداخله، 23 نفر زن و 7 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران در این گروه 55/58±27/16 سال بوده است.از 30 بیمار گروه مقایسه نیز، 25 نفر زن و 5 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران این گروه 77/16±4/50 سال بوده است.

از 60 بیمار مورد مطالعه، 6 نفر آنها (10%) تحت عمل جراحی کوله سیستکتومی اورژانس قرار گرفته و مابقی (90%) بصورت الکتیو جراحی شده اند.

نتایج آزمون آماری کای دو نشان داد در مقایسه شدت درد در کل بیماران مورد مطالعه در ساعات مختلف، در ساعات 6 و 12 ساعت پس از عمل میزان شدت درد بطور معنی داری بیشتر از سایر ساعات بوده است (05/0P<).

میزان شدت درد بیماران در ساعات تعریف شده پس از انجام جراحی چنانچه در جدول شماره 1 آمده است، در تمامی ساعات بطور معنی داری در گروه مداخله کمتر از گروه مقایسه بوده است

میانگین کل نمره درد بیماران در گروه مداخله، 88/0±60/3 و در گروه مقایسه که به جای داروهای ترکیبی چهارگانه، پلاسبو دریافت کرده بودند 92/0±07/5 بوده است.مقایسه میانگین نمره کل درد بیماران در گروه مداخله و مقایسه توسط آزمون T نشان داد تفاوت معنی داری بین این دو گروه از لحاظ شدت درد وجود دارد. بطوریکه بیمارانی که تحن این روش پیش دارویی قرار گرفتند، پس از انجام جراحی شدت درد کمتری داشتند (005/0< P).

بررسی نتایج آزمون آماری کای دو نشان داد میزان نیاز به پتدین جهت تسکین درد درکل بیماران پس از انجام جراحی، تا 12 ساعت پس از عمل، با گذشت زمان بیشتر شده است. بطوریکه به فاصله زمانی 6 و 12 ساعت پس از انجام جراحی بطور معنی داری بیش از ساعات اولیه بوده است. سپس با گذشت 24 و 48 ساعت پس از عمل نیاز به تجویز پتدین مجددا کاهش یافته است (جدول شماره 2).

با وجود این، مطابق جدول شماره 3، تفاوت معنی داری در تجویز دیکلوفناک در دو گروه مداخله و مقایسه بدست نیامد.

بحث

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پیش درمانی زودرس چند دارویی قبل از برش جراحی برای پیشگیری درد بعد از کوله سیستکتومی بوده است تاکنون مطالعات مختلفی جهت کاهش دردهای پس از عمل جراحی و افزایش

تحقیق در مورد ارزیابی جراحی هرنی (فتق)

اختصاصی از کوشا فایل تحقیق در مورد ارزیابی جراحی هرنی (فتق) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل :word (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 14صفحه

علائم فتق مغبنی شامل موارد زیر می‌باشد:

• برآمدگی در کنار کشاله ران یا کیسه بیضه. این برآمدگی ممکن است به طور ناگهانی یا در طول چندروز، هفته یا چند ماه ایجاد می‌شود.
• ناراحتی در کشاله ران و درد. ممکن است این درد در هنگام نشست و بر خواست بیشتر شود. ممکن است این در بیضه باشد. این در حالی است که بیشتر فتق‌ها بدون درد هستند.
• تهوع و درد ناگهانی به علت به دام انداخته شدن روده باریک در کانال.
• احساس سنگینی، تورم، سرخوردن و احساس سوزش در ناحیه فتق، کیسه بیضه و یا بخش داخلی ران.(کیسه بیضه متورم در مردان و در زنان وجود تورم در لوب بزرگ احاطه کننده واژن).
• درد و تورم در حالت درازکش

انواع

این عمل جراحی به دو صورت باز و لاپاروسکوپیک به انجام می‌رسد که نوع باز آن شامل دو روش مستقیم وغیر مستقیم می‌باشد.

• فتق مستقیم: در این نوع فتق به دلیل شل شدن دیواره تحتانی شکم ایجاد می‌شود که با افزایش فشار داخل شکم مثل بلند کردن وزنه سنگین و یا قرار گرفتن در مانور والسالوا (زو زدن) باعث حرکت روده از طریق حلقه عمقی اینگوینال به درون کانال اینگوینال می‌شود.
• فتق غیر مستقیم:در این نوع فتق به علت اختلال مادرزادی، روده باریک بدون گذر از حلقه عمقی اینگوینال بلکه از طریق جداره خلفی کانال وارد این کانال می‌شود.

در صورت وجود هم زمان فتق مستقیم و غیر مستقیم در یک طرف به آن هرنی Pantaloo می‌گویند.

مراقبت‌های قبل از عمل

• داشتن حمام شب قبل یا صبح روز عمل.
• انجام انما (تنقیه) یا عمل مشابه در صورت داشتن مشکل در اجابت مزاج.
• انجام تست‌های لازم جهت تعین وضعیت بیمار جهت بیهوشی.
• قطع مصرف داروهای خاص همچون آسپرین، رقیق کننده‌های خون و یا داروهای تورم مفصلی.
• مصرف داروهای خاص در صبح عمل با یک جرعه کوچک از آب

بیهوشی

در این عمل جراحی از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود. در بیمارانی که مشکل تنفسی یا قلبی- عروقی دارند از بیحسی اپیدورال یا نخاعی و حتی بی حسی موضعی استفاده نمود

 وضعیت جراحی

بیمار در وضعیت سوپاین یا خوابیده به پشت قرار می‌گیرد و سر وی کم بالاتر و متمایل به چپ می‌شود

وسایل جراحی مورد نیاز

• ست جنرال
• دستگاه ساکشن
• دستگاه الکتروکوتری

تکنیک جراحی

در ابتدا با توجه به محل فتق یک برش اینگوینال در روی پوست زده می‌شود. بعد از کنار زدن پوست، زیرجلد و آپونوروز عضله مایل خارجی، طناب اسپرماتیک نمایان می‌شود. به کمک کوتر باید به بندایش خون کمک نمود. سپس برای مشخص شدن نوع هرنی با کمک رترکتور فارابوف کنار زده می‌شود. در کنار کانال اینگوینال عصب اینگواینال نیز وجود دارد که باید به آرامی کنار زده شود. بعد از برش هرنی (فتق)، ترمیم آغاز می‌شود.
روش‌های مختلفی برای ترمیم وجود دارد:

• روش Bassini: در این روش توسط نخ غیر قابل جذب مثل سیلک یا نایلون فاشیا عرضی، عضله عرضی شکم و عضله مایل داخلی به رباط اینگوینال بخیه زده می‌شوند. احتمال عودمجدد در این نوع فتق بسیار کم است.
• روش Mc Vay: در این روش فاشیهای عرضی شکم بصورت منفرد یا ممتد به لیگامان کوپر دوخته می‌شود. بعد برای جلوگیری از آسیب به عروق فمورال، فاشیای عرضی به رباط اینگوینال نیز دوخته می‌شود.
• مش گذاری به روش Lichtenstein Tension Free:این روش برای درمان هرنی‌های عود کننده بسیار مناسب است. مش پرولن مورد استفاده در این روش است. مش به صورت مربع و گوشه‌های خمیده دور طناب اسپرماتیک در محل خروج آن از طناب اینگوینال قرار می‌گیرد.

لبه داخلی مش به غلاف رکتوس، لبه فوقانی به رباط اینگواینال، لبه خارجی به دور طناب اسپرماتیک و لبه فوقانی به آپونوروز عضله مایل داخلی و غلاف رکتوس دوخته می‌شود. بخیه از نوع غیر قابل جذب و به شکل ممتد یا منفرد می‌باشد

مراقبت‌های بعد از عمل

اغلب بیماران به مدت ۲۴-۴۸ ساعت تحت مراقبت در بیمارستان قرار می‌گیرند. بیماران باید در هفته نخست بعد از عمل از فعالیتهای فشار آورنده بر ناحیه ترمیم شده بپرهیزند. بیماران باید به تدریج و طی ۲ تا ۶ هفته به فعالیت طبیعی خود بازگردندند.

دانلود طرح توجیهی تولید انواع دستکش های معاینه و جراحی

اختصاصی از کوشا فایل دانلود طرح توجیهی تولید انواع دستکش های معاینه و جراحی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

توضیحات بیشتر و دانلود فایل *پایین مطلب *, فرمت فایل: Word  قابل ویرایش و آماده پرینت.

تعداد صفحه :23

قابل اطمینان ازجامع و کامل بودن پروژه کارآفرینی

محل اجرای طرح:

خلاصه بررسی مالی:

تفکیک هزینه های ثابت و متغیر (تولید)

محاسبه نقطه سربسر:

خلاصه جدول سود (زیان)

جدول نسبتها

هزینه های سرمایه گذاری طرح

زمین:

محوطه سازی:

ساختمان:

تاسیسات

ماشین آلات و تجهیزات:

وسائط نقلیه:

اثاثه اداری:

هزینه های پیش بینی نشده و متفرقه

هزینه های قبل از بهره برداری:

سرمایه در گردش

حقوق و دستمزد:

سوخت و روشنایی :

تعمیر و نگهداری :

اقلام سرمایه گذاری

فروش

سالهای بهره برداری

جمع منابع :

مصارف :

سرمایه در گردش :

پرداختها :

خالص گردش وجوه نقدی :

  پروژه طرح توجیهی تولید انواع دستکش های معاینه و جراحی,فرمت فایل word شامل 23 صفحه. مناسب جهت انجام تحقیقات، پروژه های کارآفرینی و طرح های توجیهی ( مناسب برای تسهیلات اعتباری), پایان نامه های دانشجویی و مقالات درسی

تحقیق و بررسی در مورد مراقبت پرستاری قبل از عمل جراحی در بخش جراحی 30 ص

اختصاصی از کوشا فایل تحقیق و بررسی در مورد مراقبت پرستاری قبل از عمل جراحی در بخش جراحی 30 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

مراقبت پرستاری قبل از عمل جراحی در بخش جراحی

کار در بخش جراحی ایجاب می‌کند که پرستار در همة شئون مراقبت بیماری که احتیاج به جراحی دارد سهیم باشد. ضمن اینکه پرستار می‌تواند انتظار این را داشته باشد که در بخش بعنوان یکی از اعضای تیمی بسیار ماهر و با مقررات زیاد در مراقبت قبل از جراحی بیمار مشارکت داشته باشد.

اصول مراقبت کامل از بیمار جراحی قبل از عمل در بخش شامل موارد زیر است:

1- ارزیابی وضعیت فیزیکی و روانی بیمار جراحی در تمام اقدامات قبل از عمل جراحی

2- برنامه‌ریز، انجام و بررسی جهت مراقبت مناسب

3- ثبت احتیاجات بیمار و فعالیتهای پرستاری

4- آموزش و حمایت والدین و یا دیگر افراد خاص مربوط به بیمار

5- آماده‌سازی لوازم مورد لزوم برای یک مراقبت دقیق بدنبال انواع مختلف بیهوشی و بی‌حسی.

6- مشارکت مؤثر، در جهت کاهش اضطراب بیمار و فراهم آوردن ارتباط کاری خوب در یک تیم با مقررات.

7- تعیین و کار کردن روی مواردی که ایجاد خطر هم برای بیمار و هم برای پرستار دارد و همچنین فعالیت مناسب در جهت جلوگیری از صدمات مربوطه.

8- مشخص نمودن عوارض احتمالی داروهای خواب‌آور و بیهوشی مختلف.

9- تشخیص علائم اولیه عوارض و عملکرد مناسب در جهت رفع آنها.

مراقبت بیمار در اتاق عمل

توجه این فصل کتاب روی جهات مختلف مراقبت بیمار در اتاق عمل و حین انجام عمل جراحی معطوف گردیده است. در اتاق عمل، پرستار می‌تواند به عنوان عضوی از تیم جراحی هم نقش پرستار در گردش و یا پرستار اسکراب را داشته باشد.

در خلال مدتی که پرستار درگیر مراقبت بیمار در اتاق عمل می‌باشد از وی انتظار می‌رود که:

در برنامه‌ریزی جلسات اتاق عمل و اداره و ترتیب لیست اتاق عمل شرکت داشته باشد.

در مراقبت کلی و برنامه‌ریزی و کمک به بیمار بیهوش و خواب‌آلود دخالت داشته باشد.

در مرحله حین عمل جراحی در برنامه‌ریزی مراقبت از بیمار و اثبات آن همکاری داشته باشد.

یک محیط ایمن و درمانگر هم برای کارکنان و هم برای بیمار ایجاد کند.

طرز صحیح پوشیدن لباس اتاق عمل را عملا نشان دهد.

تمام عملیات وی هماهنگ با رعایت اصول استریلیتی داشته باشد.

همکاری و ارتباط مؤثر با دیگر اعضای تیم جراحی داشته باشد.

نقش و مسئولیتهای دستیار اسکراب

دستیار اسکراب یکی از اعضای اصلی تیم می‌باشند که وسایل و تجهیزات استریل را آماده می‌کند. او ممکن است یک پرستار و یا یک دستیار اتاق عمل ب اشد.

قبل از عمل جراحی، وظایف دستیار اسکراب عبارتند از:

1- کنترل کارت مخصوص جراح و آماده‌سازی تجهیزات لازمه، نخ‌های بخیه وسایل دست جراحی.

2- پوشیدن گان و دستکش بطریقه استریل.

3- پوشاندن ترالی با پارچه‌های استریل با یا بدون استفاده از ست‌های قبلا بسته‌بندی شده.

4- کنترل وسایل هر ست با حضور پرستار در گردش و لیست اصلی.

5- آماده‌سازی نخ‌های بخیه، سوزنها، تیغهای جراحی (بستوری) و دیگر وسایل

6- کنترل و شمارش گازها، بسته‌بندی‌ها، لوازم جراحی و سوزنها با پرستار در گردش در اعمال جراحی موضعی.

7- اطمینان از ثبت موارد فوق.

8- پوشاندن میز یا ترالی اضافی در صورت نیاز.

9- بر حسب نیاز پرستار در گردش مشخصات بیمار و تطابق با باند دور دستش و لیست اتاق عمل انجام گیرد.

10- وقتی بیمار وارد اتاق عمل می‌شود، از وجود وضعیت مناسب و ایمن بیمار روی تخت اتاق عمل اطمینان حاصل کند.

در شروع عمل جراحی، دستیار اسکراب:

11- برای آماده کردن پوست کمک کند و گاز را با sponge-holder به جراح بدهد.

12- در پوشاندن بیمار کمک کند.

13- وضعیت مناسب به ترالی و ست جراحی بدهد.

14- وصل کردن رابط الکتروکوتر و لولة ساکشن و کنترل آنها.

15- چیدن و در دسترس گذاشتن وسایل زیر:

دسته تیغ جراحی (بستوری) Scalpel

قیچی‌های تشریح dissecting scissors.

فورسپس دندانه‌دار و بدون دندانه toothed and non-toothed dissecting forceps وسایل الکتروکوتر.

16- دادن گاز به جراح و کمک جراح.

17- رد و بدل کردن وسایل لازم و گازها و نخهای بخیه.

18- شمارش دقیق گازها و سوزنهای اضافی و اطمینان از ثبت آنها توسط پرستار در گردش.

19- مشارکت فعال با جراح در حین جراحی و رساندن وسایل مورد لزوم به وی.

20- کوشش در جهت اینکه سر و صدا و حرکت در اتاق عمل به حداقل برسد.

قبل از اینکه جراح هر حفره‌ای را ببندد، دستیار اسکراب:

21- گازها، packها، وسایل و سوزنها را با پرستار در گردش و مطابق فهرست اولیه کنترل کند و نتیجة آن را به اطلاع جراح برساند و اطمینان حاصل کند که جراح گفته وی را متوجه شده است.

در خاتمه عمل جراحی، دستیار اسکراب:

22- کنترل پوشش مناسب برای زخم.

23- کنترل نهایی- اطلاع دادن به جراح و ثبت آنها.