کلیه ها دو عمل عمده انجام می دهند:
دو کلیه روی هم محتوی دو میلیون و چهارصد هزار نفرون هستند و هر نفرون قادر است به تنهایی ادرار درست کند. مجاری جمع کننده، آخرین قسمت نفرون، محل اصلی اسیدی کردن ادرار و تنظیم بازجذب سدیم توسط آلدسترون است. این قسمت مسئول بازجذب 4-2 درصد کل مقدار سدیم فیلتره شده است. بازجذب آب نیز تحت کنترل هورمون آنتی دیورتیک در این قسمت انجام می گیرد.
دیورتیک ها براساس محل و طریقه اثرشان در توبول های کلیه و هم چنین براساس ساختمان شیمیایی به چند گروه تقسیم می شوند:
1- مهار کننده های کربنیک آنهیدراز که عمدتاً بر روی لوله نزدیک تأثیر می گذارند.
2- دیورتیک های مؤثر بر قوس هنله که محل تأثیر آن ها شاخه صعودی قوس هنله است.
3- دیورتیک های تیازیدی بر روی لوله پیچیده دور تأثیر می گذارند.
4- دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم بر مجاری جمع کننده مؤثرترند.
5- دیورتیک های اسموتیک بر روی لوله نزدیک تأثیر می گذارند.
6- دیورتیک های جیوه آلی
* استازولامید(Acetazolamide)، دروزولامید، برینزولامید
* مهم ترین داروی این گروه استازولامید است.
* داروهای این گروه آنزیم کربنیک آنهیدراز را در تمام بدن و لوله های پیچیده نزدیک در کلیه مهار می کنند.
* مهار آنزیم کربنیک آنهیدراز ، موجب دفع بی کربنات سدیم و کاهش بی کربنات بدن و ایجاد اسیدوز متابولیک می شود.
دانلود پاورپوینت دیورتیکها ، کافئین و ال کارنیتین- 80 اسلاید