در این پروژه غلطش دو منحنی صلب غیر دایرهای که هر یک به زمین پین شده است در نرم افزار متلب شبیه سازی و تحلیل شده است . یکی از منحنیها بسته بوده و هر دو یک دور
کامل میزنند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
شریعتی و مطهری ، از نگاه یکدیگرمرور سیر تاریخی تقابلات آیت الله مرتضی مطهری و دکتر علی شریعتی
شاید مطهری که خود جزو موسسین حسینیه ارشاد بود و در آنجا سالها درس داده بود و در میان قشر دانشجو و روشنفکر مقام بالایی داشت نمی توانست ببیند که از حسینیه کنار رفته و به جایش کسی آمده که پای هر درسش ۵۰۰۰ نفر جوان می نشستند و او مجبور بود در مسجد الجواد حرفهایش را برای ۲۰..۳۰ نفر بزند که تازه اکثر آنها پیرمرد بودند.
مقدمه:
آیت الله مطهری و دکتر شریعتی دو مرد تاثیر گذار در انقلاب ایران بودند. نه می توان زحمات مطهری را نادیده انگاشت و نه می شود به شریعتی بی اعتنا بود. این دو (در کنار دیگر بزرگان) بار فرهنگی انقلاب را به دوش کشیدند. ذهن ها را آماده کردند و طرحی نو در انداختند. گرچه تاثیر گذاری شریعتی در نسل جوان بیشتر بود و معلم انقلاب لقب گرفت اما نقش مطهری را که از بنیانگذاران حسینیه ارشاد بود نیز نمی توان در آگاهی دادن و تعلیم و تربیت آن نسل انکار کرد. شریعتی با آن بیان جذاب و گیرایش (که مارکسیسیت ها را یکضرب شیعه می کرد!) اسلام را از پستو بیرون کشید و پایه گذار یک حرکت پرخروش مردمی شد. اسلام و مذهب را بی واسطه فهمید. اینگونه شد که توانست با فهم نو از دین و مذهب سیل جوانان را به حسینیه ارشاد سرازیر کند چنانکه در هر درس ۵۰۰۰ نفر پای صحبتش می نشستند. مقصود از این نوشته نه تمجید از شریعتی است و نه تجلیل از مطهری ؛ نه تخریب شریعتی است و نه تنبیه مطهری. تنها شرح و بسط یک درگیری فکری است بین یک عالم اسلامی و یک روشنفکر دینی(1). دعوای یک ملای کور و یک خاموش فکر غربزده نیست. کشمکش فکری است میان یک روحانی علوی و یک متفکر اسلامی. قصد ما بزرگ نمایی و یا تخریب وجهه ی این دو نیست. تحقیق و تحلیلی است بر این دو بزرگوار که شاید " فاعتبروا یا اولی الابصار.... "
حسینیه ارشاد موسسه ای مذهبی فرهنگی بود که در سال ۱۳۴۲ به همت محمد همایون و علی آبادی و ناصر میناچی با همفکری مطهری تاسیس شد. تعیین سیاست عمومی و انتخاب سخنرانان اکثرا به عهده ی مطهری بود (2) سال ۱۳۴۵ مطهری از استاد محمد تقی شریعتی دعوت می کند تا برای سخنرانی به ارشاد بیاید و استاد تا سال ۱۳۴۶ در محل موقت حسینیه به ایراد سخنرانی می پرداخت. در سال ۴۸ که موضوع چاپ نشریات داخلی حسینیه پیش آمد مطهری اولین نشریه حسینیه را در دو جلد به نام "محمد خاتم پیامبران" منتشر کرد. مطهری از شریعتی دعوت می کند تا مقاله ای برای این نشریه بفرستد و در نامه ای به دکتر می نویسد: "برادر عزیز دانشمندم. قلب خود شما گواه است که چقدر به شما ارادت می ورزم..."(3) دکتر شریعتی برای این کتاب دو مقاله فرستاد ۱- هجرت تا وفات ۲- سیمای محمد. و به مطهری اجازه داده بود که هر یک از این مقالات را که می پسندد چاپ کند." مطهری چنان از خواندن زندگی محمد به وجد آمده بود که آنرا سه بار به طور کامل خوانده بود. مطهری هر دو مقاله را چاپ کرد و در نامه ای به پدر شریعتی از او تجلیل و تمجید کرد"(4)
با انتشار این دو مقاله سیل انتقادات و حمله ها از روحانیون سنتی شروع شد. "چرا جلوی اسم محمد "حضرت" و "ص" نگذاشته ؟(5) مطهری در مقابل این حملات ایستاد و از شریعتی دفاع کرد. درباره ی شریعتی گفته بود:" چون رشته او جامعه شناسی است و خوب هم درس خوانده و کاملا بر اعصابش مسلط است در بیان الفاظ معرکه است. چون جوانها از فکلی ها کمتر بحث های دینی شنیده اند و او هم به زبان جوان ها صحبت می کند اینست که بیشتر از ما طالب دارد."(6)
شریعتی از سال ۴۵ با سخنرانی "مخروط جامعه شناسی" همکاری خود را با ارشاد آغاز می کند. تا جایی که به قول خود شریعتی حسینیه با خون و فکر و شخصیتش عجین می شود(7)رضا داوری در بیان خاطره ای از دیدار با مرحوم مطهری می گوید:" ایشان (مطهری) زبان به ستایش شریعتی گشودند و گفتند: بعضی از مقالات دکتر شریعتی و از جمله زن در چشم و دل محمد را هیچ یک از ما نمی توانستیم بگوییم.
با آمدن شریعتی و استقبال شدید دانشجویان رفته رفته مرحوم مطهری نسبت به شریعتی بدبین می شود. جای تمجید ها, تنقید ها نشست و جای تکریم ها ,تعذیب ها. اطرافیان نیز به این اختلاف دامن می زدند. پرویز خرسند می گوید: "روزی برای برداشتن وسایل مورد نیاز به حسینیه آمدم. در گوشه ی سالن آقای ... را دیدم که با مرحوم مطهری گفتگو می کرد. از کنارشان که گذشتم اسم شریعتی را شنیدم و اینکه چه کسی باید برود و چه کسی باید بماند. کنجکاو شدم وایستادم. آقای ... به مرحوم مطهری می گفتند: "بین شما و دکتر شریعتی فقط یکی باید اینجا بماند و تصمیم قطعی است. مرحوم مطهری گفتند حالا چه کسی قرار است بماند؟ آقای ... پاسخ داد: چون جوان ها استقبال بیشتری از دکتر شریعتی دارند قرار است ایشان بماند. مرحوم مطهری خیلی ناراحت شد". من تصور کردم که این تصمیم هیئت مدیره است و خود دکتر هم قضیه را می داند. بلافاصله به آپارتمان برگشتم و داستان را برای شریعتی گفتم. متوجه شدم او کاملا بی خبر است. وقتی حرفهایم را شنید با عصبانیت گفت:"این احمقانه ترین کاری بود که می توانستند انجام دهند.این ها نمی فهمند که نه حضور مطهری عرصه را بر من تنگ می کند و نه حضور من مانع کار اوست. او استاد فلسفه وحکمت است و من جامعه شناسی درس می دهم و این هر دو برای جامعه ی جوان ها مفید است"(8)
با روشن شدن افکار شریعتی و تز اسلام منهای روحانیت و انتقاد به مجلسی و خواجه نصیر ,مطهری که زمانی دائما از شریعتی و افکارش و زبانش تعریف می کرد کم کم شروع به موضع گیری در مقابل شریعتی نمود. البته باید گفت که خود مرحوم مطهری به انتقاد از روحانیون اعتقاد داشت اما می گفت این ما هستیم که باید خودمان را نقد کنیم و دخالت کردن غیر روحانیون در مباحث دینی را بر نمی
دسته بندی : علوم اجتماعی ،
فرمت فایل: 
( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
تعداد صفحات : 255 صفحه
ضرورت وجود قانون در جامعه (حقوق زن و مرد در جامعه).متن بالا فقط تکه هایی از محتوی متن مقاله میباشد که به صورت نمونه در این صفحه درج شدهاست.شما بعد از پرداخت آنلاین ،فایل را فورا دانلود نمایید
لطفا به نکات زیر در هنگام خرید دانلود مقاله : توجه فرمایید.
دانلود فایل 
پرداخت آنلاین
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
« مقدمه »
آفرینش با رحمت و محبت آغاز شد،خدای رحمان موجودات را آفرید و رحمتش را در همه جا گستراند. محبت دل را از مردگی بیرون می آورد و به آن زندگی می بخشد.
هر محبی به خاطر زیبایی ها یی که در محبوب می بیند او را دوست می‌دارد و اگر آ ن زیبایی ها اکتسابی باشد تلاش می کند خودش نیز به آن زیبایی ها دست یابد.
امام جعفر صادق ( ع ) فرمودند:
سه چیز موجب جلب محبت و دوستی دیگران است
1- دینداری 2- تواضع وفروتنی 3- بذل وبخشش
استاد کا ئنات که این کارخانه ساخت
مقصود عشق بود و جهان را بهانه ساخت
دوست دا شتن
دوست داشتن بدین معنی است که ا نسان خود را بدون هیچ ضمانتی واگذارد. خود را به طورکامل تسلیم کند. هیچکس نمی تواند آنچه را نمی فهمد به دیگری بیا موزد برای تعلیم دوست داشتن باید عشق را بفهمی انسان نیاز دارد که دوست داشته باشد و دوستش بدارند انسان عشق می‌ورزد، زیرا اراده می کند زیرا عشق ورزیدن به او شادی می بخشد ،زیرا می داند برای رشد و کشف خود به آن متکی است او میداند که تنها اطمینان خاطری که هست در وجود خود اوست اگرخود را باور بدارد اگر به خود اعتماد کند دیگران را باور می کند وبه آنها اعتماد می ورزد او مشتاق است که هر آن چه ازعشق را آنان ارزانی می کنند بگیرد اما جز خویش نه از چیزی می تواند مطمئن باشد و نه به چیزی می تواند تکیه کند.
برای دوست داشتن دیگران ابتدا باید خود را دوست بداری قبل از آنکه آدمی بتواند دیگری یا دیگرانی رادوست بدارد نخستین مسئولیت او در عشق نسبت به خویشتن است آدمی به دیگران همان اندازه مهر خواهد ورزید که خویشتن را دوست بدارد آن کس که نمی تواند همه‌ی انسانها را دوست بدارد نمی تواند حتی یک نفررا دوست بدارد چرا که بنی آدم اعضای یکدیگرند دوست داشتن همه انسانها به معنای دوست داشتن تک تک آنهاست دوستی در تکامل عاطفی وجود انسان و در موقعیت زندگی نقش مهمی دارد کسی که عشق نمی ورزد خدا را نیزنمی شناسد ،زیرا خدا خود عشق است پس دوست بدارید اگر قبول کنیم که خدا ما را دوست دارد ما نیز در عوض باید یکدیگر را دوست بداریم.
انسانها با وابستگی به یکدیگرمی توانند خود را به خدا نزدیک و وابسته کنند هیچ انسانی را نمی توان یافت که دوست نداشته باشد البته اگر این واقعیت زیبا را بداند که او را دوست دارند به عبارت دیگراگرزندگی ودنیای شخص خالی ازعشق باشد وجود عشق خدا نیز به سختی می تواند تمامی قلب و روح و مغز او را در برگیرد ما باید یکدیگررا دوست بداریم تنها عشق غیرخود خواهانه ای که انسانها می توانند داشته باشند عشق به خداست ، کسانی که بر افکار واهی و اشتباه خود غلبه نکنند همیشه در سایه‌های تاریک و بد شرارت های خاص خویش زندگی خواهند کرد و هرگز قادر نخواهند بود که تمامی مغز و قلب و روح عشق را تجربه کند.
کسی که عشق را نمی شناسد خود را هم نمی شناسد ، زیرا که خدا خود عشق است. هرگز کسی او را ندیده اما اگر ما یکدیگر را دوست بداریم او درما ساکن می شود عشق ما نسبت به او و یکدیگر بی نهایت می‌شود عشق از خود گذشتگی کامل می خواهد این دو لازم و ملزوم یکدیگرند آیا واقعاً می دانیم که خوشحالی و راحتی دیگری درذهن و روح ما چه جا و حجمی را اشغال کرده است ؟ آیا می توانیم برای دیگری کار وعملی انجام دهیم بدون آنکه در بازده آن باشیم ؟ اگر واقعاً بخواهیم که دوست بداریم باید همواره از خود این سئوالات را بپرسیم.
رابطه دوستانه وصمیمی
بیشتر آدمها آنقدر درلاک خود فرو رفته اند آنقدر با غم و غصه های خود عجینند که دیگر نمی توانند از خودشان بیرون بیایند ،تا عشق و دوست داشتن واقعی را تجربه کنند. اگر فردی گرمای عشق و محبت را نچشد همیشه در خود بسته و خاموش می ماند ، عوامل متحرکه ای وجود دارند که درساختن شخصیت افراد مؤثرند حال اگر به هر علتی مانعی درساختن و تکمیل کردن این مرحله بوجود آید شخص دچار تزلزل شخصیت شده و اعتماد به نفس خوش را ازدست می دهد. این دسته افراد نمی توانند دوست با همدمی دائمی برای خود اختیارکنند و همیشه در تنهایی به سر خواهند برد . برای ایجاد رابطه ای دوستانه و صمیمی با دیگران باید با آنها هماهنگ شد باید درخوشی ها و ناراحتی ها یشان سهیم بود باید به آنان اعتماد کرد تا ازاعتماد آنان برخوردارشد.
هنگامی که به شخصی تحت عنوان همدم، همسر و یا دوست اجازه می‌دهیم به ما نزدیک شود میتوانیم تمامی مسائل خود را با او به بحث و مشورت بگذاریم و این تنها راه شناخت خویش است تا دیگری ما را نشناسد ما نیزخود را نخواهیم شناخت.عده ای فکر می کنند نباید درمورد مسائل و مشکلاتشان با کسی مشورت
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:145
چکیده:
بحث تعامل زبان ها با یکدیگر و تاثیر هر یک در دیگری، بحث اساسی فرهنگی و موضوع محققانه ای در زبان شناسی و تاریخ زبان است . پیوستگی زبان عربی به ویژه در بخش واژگان و مفردات و برخی امثال با زبان فارسی و نزدیکی معنوی آن با فرهنگ ایرانیان، آن چنان است که انگیزه های این فکر را فراهم کرده است که زبان عربی زبان دوم مادری ایرانیان است و لازم به ذکر است که اغلب مثل ها ریشه در ویزگی های قومی ، فرهنگی ، مذهبی ، اخلاقی ، اوضاع جغرافیایی و سیاسی جوامع ، آداب و رسوم ، اندیشه ها و نگرش های اقوام و در کل در بردارنده ی شئون مختلف زندگی گذشتگان دارد.
وازگان کلیدی :
ضرب المثل – کاربرد – ریشه – معادل فارسی
مقدمه:
« تِلکَ الامثالُ نَضِربُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُم یَعقِلُونَ . »
در پی پدیداری و تکامل زبان در جوامع بشری، کاربرد انواع هنر در بهره گیری از زبان موجب پیدایش انواع ادبی شد. یکی از این انواع ادبی عبارات کوتاه و پر معناست که از لحاظ بلاغت و نیز روان بودن و گویایی مفهوم ، دارای برجستگی است و از این رو به تدریج در میان مردم تکرار شده و به صورت جمله های برجسته ، کوتاه و گویا شناخته شده است . این جمله ها در بیان و در ادبیات اهل فن به « مثل و ضرب المثل » مشهور شده اند .
حال در این رساله بر آن شدیم که ضرب المثل های فارسی و عربی را از لحاظ مفاهیم و ریشه ها ی مشترک و کاربرد و معادلهای فارسی آن ها مورد بررسی قرار دهیم ، که با توجه به اشتراک های فراوان این دو زبان به محدوده ی یکدیگر ترجمه و توضیح هر کدام از این مثل ها لازم و ضروری به نظر می رسد . البته لازم به ذکر است که به شکل های پراکنده برخی از ضرب المثل ها گفته شده است که از جمله ی آن ها می توانیم به این کتب اشاره کنیم : 1. کتاب "مجمع الامثال" از "ابوالفضل المیدانی"، کتاب "عقد الفرید" از "الاندلسی" که به شکل موضوعی ضرب المثل ها را نوشته ، کتاب "جمهرة الامثال" از "ابو هلال العسکری" که ضرب المثل هایی را که در کتاب های پیشینیان بوده را گردآوری کرده و بسیاری از نصوص قرآن و احادیث و امثالی را که به پیامبر برمی گردد را گرد آوری کرده است.
اکنون هدف از ارائه ی این رسال با توجه به در هم آمیختگی دو زبان فارسی و عربی بیان ویژگی های این دو زبان از جمله ضرب المثل ها که نقش اساسی در هر زبان و فرهنگ دارند ، می باشد که انجام این کار به محققین و پزوهشگران و علاقه مندان به مباحث ادبی کمک زیادی خواهد کرد . لذا جهت ارائه و انجام این رساله به کتابخانه های مختلف و سایت های اینترنتی و مراکز پژوهشی و مراجعه به اهل زبان این کار صورت گرفته است و در نگارش رساله سعی بر آن شده است که همه ی مثل ها از ترجمه ی دقیق و روان برخوردار باشند و برای آن ها معادل های زیبا و رایج در زبان فارسی و نیز کاربرد و ریشه های داستانی و غیر داستانی آن ها نگاشته شود . در گردآوری این رساله از مراجع مهم و معتبر در دو زبان بهره گرفته شده است که عبارتند از : "مجمع الامثال" المیدانی ، "المستقصی " الزمخشری ، "جمهرة الامثال" ابو هلال العسکری ، "عقد الفرید" الاندلسی ، "امثال و حکم" دهخدا و "داستان های امثال" حسن ذوالفقاری .
در پایان اگر توجهات و عنایات ذات اقدس باری تعالی و کمک ها و راهنمایی های اساتید گرامی جناب آقای "دکتر سید محمد امیری" و "جناب آقای "دکتر عبدالغنی ایروانی زاده" نبود این کار به سرانجام نمی رسید.
این همه گفتیم لیک اندر بسیچ بی عنایات خدا هیچیم هیچ
بی عنایات حق و خالصان حق گر ملک باشد سپاه استش ورق
نتایج این رساله عبارتند از :
1. در کتاب آسمانی اسلام یعنی قرآن کریم و سایر کتب آسمانی ، خداوند امثال فراوانی بیان نموده اند .
2. مثل ها می توانند از سخنان حکیمانه و احادیث نشات گرفته باشند .
3. برخی از مثل های رایج در زبان عربی ریشه در زبان فارسی داشته و بالعکس.
4. به طور قطعی نمی توانیم برای ریشه امثال تاریخی مشخص کنیم .
5. برخی از مثل ها به شخص خاصی تعلق ندارد .
6. در ریشه ی برخی مثل ها روایات و داستان های گوناگونی وجود دارد .
7. برخی از امثال را خود مردم ساخته اند و بعدا در ادبیات رسمی راه پیدا کرده است .
8. در برخی از مواقع ابتدا مثل به وجود آمده سپس برای آن داستانی ساخته شده است .
9. اغلب مثل ها ریشه در ویژگی های قومی ، فرهنگی ، مذهبی ، اخلاقی ، اوضاع جغرافیایی و سیاسی جوامع ، آداب و رسوم ، اندیشه ها و نگرش های اقوام و در کل در بردارنده ی شئون مختلف زندگی گذشتگان دارد.
10. ریشه ی یک مثل همیشه یک حکایت تاریخی نیست و گاه ممکن است خصوصیت یک حیوان و یا بیت شعری از شاعر باشد .
11. اغلب امثال در قالب استعاره یا کنایه و یا کلامی موزون و دلنشین بیان شده باشد .
12. در برخی موارد چون مثل ها دهان به دهان نقل شده گاه کم و یا زیاد گشته اند و این باعث صیقل خوردن و شفافیت مثل شده است .
13. در مواردی هم طنز گونه بودن مثلی منجر به ماندگاری آن مثل شده است .