چکیده :
این مقاله، تحقیقات پیشین زنجیرة تأمین را با ایجاد و آزمایش تجربی یک مدل تئوریک از تأثیرات اقتضائی عدم قطعیت محیطی(EU) بر ارتباطات بین 3 بعد از یکپارچگی زنجیرة تأمین و 4 بعد از عملکرد عملیاتی توسعه میدهد. براساس تئوریهای پردازش اطلاعات سازمانی و اقتضائی، بحث میکنیم که تحت شرائط عدم قطعیت بالا، ارتباطات بین یکپارچگی مشتری/عرضهکننده و تحویل و عملکرد منعطف و بین یکپارچگی داخلی و کیفیت محصول و هزینه تولید تقویت خواهد شد. این فرضیات به طور گسترده از طریق تحلیلهای گروهی و مسیر ساختاری پرسشنامههایی که از 151 کارخانه تولید خودرو در تایلند جمعآوری شد، تأیید شده است. این مقاله به تحقیقات اقتضائی مدیریت عملیات کمک کرده و بهطور تجربی توضیحاتی را برای مدیران جهت متمایزکردن تأثیرات تلاشهای یکپارچگی خارجی و داخلی تحت شرایط محیطی مختلف بیان میکند.
واژگان کلیدی: عدم قطعیت محیطی ، اقتضائی ، ادغام زنجیرة تأمین ، عملکرد عملیاتی
مقدمه :
رشد(یا افزایش) شواهد بیان میکنند که یکپارچگی زنجیره تأمین (sci) تأثیر مثبتی بر نتایج عملکرد عملیاتی مانند تحویل، کیفیت، انعطافپذیری، هزینه دارد. (voss & susa. 2008) بیان میکنند زمانی که ارزش یک بهترین راهکار مثل SCI از طریق شواهد تجربی حمایت میشود، تحقیق باید از تعدیل ارزش آن به سمت فهم شرایط زمینهای که مؤثر هستند، تغییر مسیر دهد. از میان عوامل، عدم قطعیت محیطی (Eu) به عنوان یک عامل زمینهای (مفهومی) که براثربخشی یک بهترین راهکار اثرگذار است، شناسائی شده است.
برخی از مطالعات اخیر بحث میکنند که روابط SCI و عملکرد، توسط EU تعدیل میشود. با این وجود، این مطالعات در سه حیطه مشکلآفرین هستند: رویکردهای متفاوت در مفهوم سازی عوامل SCI، عملکرد و EU، یک مقایسه معنادار از، یا نتیجهگیری دربارهی، تأثیرات اقتضائی EU را رد میکند. شواهد گزارش شده تا به امروز نشان میدهند روابط SCI و عملکرد همواره توسط EU تعدیل نمیشوند. و حتی اگر تأثیر تعدیلی داشته باشد، مسیرهایشان متفاوت است. برای مثال(2005 Kouferos et.al) به این نتیجه رسیدند که عدم اطمینان محیطی تأثیرات تعدیلی قابل ملاحظهای بر ارتباط بین ادغام عرضهکننده و مشتری و ارتباط بین کیفیت و نوآوری محصول دارد.