لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 31
ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که برای رسیدن به استقلال و پیشرفت همه جانبه در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و علمی به شخصیت‌های رشد یافته نیاز دارد. چنین شخصیت‌هایی باید تربیت شوند. پژوهش‌های علوم تربیتی و روانشناسی نشان داده است همه کودکان وقتی به دنیا می‌آیند، دارای توانایی‌های بالقوه خدادادی هستند که با توجه به عوامل گوناگون ارثی و محیطی از نظر توانایی‌ها متفاوت هستند و در وضعیت‌های مختلف خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی رشد می یابند
این تفاوت‌ها بویژه در زمینه توانایی‌های عمومی شناختی، استعدادهای تحصیلی و شغلی، تفکر خلاق و سازنده، قدرت رهبری، ذوق‌هنری و انگیزش افراد بروز می‌کند.
توزیع هوش و استعداد در کودکان متعلق به خانواده‌های گوناگون به نحوی است که اکثریت افراد دارای هوش متوسط و اقلیتی دارای هوش و استعداد کمتر از متوسط و اقلیتی دیگر دارای هوش و استعداد بالا هستند اما چه چیز این اقلیت را از دیگران جدا می کند و آنان را از نظرسطح استعداد در رتبه بالاتری نسبت به همسالان خود قرار می دهد؟ راه تشخیص تیزهوشان چیست ؟
در ایران همزمان با تاسیس اداره کل امور کودکان و دانش‌آموزان استثنایی در سال 1347 اولین مدرسه کودکان تیزهوش ویژه دانش‌آموزان ابتدایی و راهنمایی نیز در تهران افتتاح شد که عملا از سال 1348 آغاز به کار کرد.
در سال 1355 سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان، با هدف شناسایی و آموزش تیزهوشان به وجود آمد. این سازمان دارای هیات امنایی به عضویت وزیر رفاه اجتماعی، وزیر آموزش و پرورش، سرپرست رادیو و تلویزیون و 4 نفر به انتخاب نخست‌وزیر بود.
هیات مدیره و حسابرسی از دیگر ارکان این سازمان بودند. منابع تامین اعتبار سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان که به صورت غیرانتفاعی ایجاد شده بود، کمک‌های دولت (به صورت اعانه)، کمک‌های نقدی و غیرنقدی اشخاص حقیقی و حقوقی، کمک‌های خارجی، شهریه دانش‌آموزان و کارآموزان، فروش فرآورده‌های ساخته شده در مدارس و مراکز تیزهوشان و بالاخره درآمد حاصل از فعالیت‌های هنری و دایر کردن نمایشگاه‌های مختلف بوده است.
به لحاظ روش‌های شناسایی و گزینش تیزهوشان این سازمان دارای سیستمی منظم و روش‌هایی نسبتا کارا بوده است. اهمیت این مساله بیشتر به این لحاظ است که تا آن زمان نظام آموزشی مدون برای این گونه آموزش‌ها و موسسات وجود نداشته است. برای گزینش دانش‌آموزان از روش آزمونهای هوشی و علمی بهره‌گیری می‌شد.
تیزهوش کیست
طی انجام آزمون هوش به کودکانی که دارای بهره هوشی 130 به بالا هستند، تیزهوش گفته می‌شود. کودکان تیزهوش و با استعداد، کسانی هستند که طبق تشخیص افراد صلاحیت‌دار و اهل فن، به دلیل استعدادهای برجسته خود، عملکردهای عالی دارند و در هر یک از زمینه‌های زیر دارای موفقیتی مشهود یا توانایی بالقوه‌ای می‌باشند.
انواع تیزهوشان
تیزهوش‌های خلاق: علاوه بر هوش سرشار، برتری این افراد برای خلق و ایجاد مسائل هنری و ابداع از همان ابتدا مشخص است.
از خصوصیات مهمی که کودک دارای خلاقیت را از کودکان دارای بهره هوشی سطح بالا متمایز می‌کند، توانایی یا گرایش کودک خلاق به خطر کردن است. به این صورت که کودکان دارای خلاقیت بالا به انجام خدمات غیرعادی برای گروه، ارائه ایده‌های مغایر با گروه و نتیجه‌گیری‌های نادر و منحصر به فرد تمایل نشان می‌دهند.
تیزهوشان درسخوان: این کودکان به مفاهیم مجرد توجه بیشتری دارند. بهتر، سریع‌تر و بیشتر از دیگران مطالب کتاب را یاد می‌گیرند و تعداد کتاب‌هایی که خوانده‌اند، به مراتب زیاد است و از خواندن و حل مسائل لذت می‌برند.
تیزهوشان حرفه‌ای: در این کودکان یادگیری اعداد بهتر است. این افراد علاقه زیادی به ساختن اشیاء، کارهای‌دستی، ریاضیات، ارزیابی، اندازه‌گیری و وزن کردن دارند. اشکال هندسی را بهتر و زودتر یاد می‌گیرند.
تیزهوشان کم پیشرفت: در یادگیری موفق نیستند، در واقع هوش آنها به کار گرفته نمی‌شود. این افراد قدرت درک و نبوغ و بصیرت کافی دارند ولی نمی‌دانند چرا نتیجه امتحاناتشان خوب نیست.
تعاریف دیگر تیزهوش
پیشرفت‌های استثنایی در تحصیلات، خلاقیت‌های استثنایی، برخورداری از استعدادهای ویژه، پیشرفت‌های برتر از همسالان در فعالیت‌های ارزشمند و در تمام معیارهایی که تعیین کننده تیزهوشی هستند در صدر قرار می‌گیرند.
کودکان تیزهوش و با استعداد کسانی هستند که به دلیل توانایی‌های برجسته خویش، در مقایسه با کودکان عادی قادر به انجام امور پیچیده‌تر و مهم‌تری هستند و برای تحقق این توانایی‌ها به آموزش و پرورش متفاوت و عالی‌تری نیز نیاز
رشد هوشی
