لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
ادرار
نشانه های ادرار هفت گونه می‌باشند:
1) رنگ ادرار: که خود به پنج نوع تقسیم می‌شود:
الف) زردرنگ که ممکن است کاهی باشد و ناشی از سردی مزاج است. رنگ نارنجی نشانه اعتدال مزاج می‌باشد. سرخ آتشین و سرخ خوشرنگ به ترتیب نشانگر شدت گرمی مزاج هستند.
ب) سرخ رنگ که ممکن است ...
ادرار
نشانه های ادرار هفت گونه می‌باشند:
1) رنگ ادرار: که خود به پنج نوع تقسیم می‌شود:
الف) زردرنگ که ممکن است کاهی باشد و ناشی از سردی مزاج است. رنگ نارنجی نشانه اعتدال مزاج می‌باشد. سرخ آتشین و سرخ خوشرنگ به ترتیب نشانگر شدت گرمی مزاج هستند.
ب) سرخ رنگ که ممکن است شرابی، گُلی، پر رنگ و یا مایل به سیاه باشد و همه اینها حاکی از چیرگی خون و گرما می‌باشند. البته سرخی رنگ ادرار ممکن است ناشی از سردی هم باشد، مانند آنچه که در فلج و کم بنیگی وجود دارد. و در اینگونه موارد نمی توان به آسانی خون را از رنگ طبیعی ادرار تشخیص داد. همچنین این پدیده ممکن است ناشی از وجود درد باشد. باید یادآور شد که آتشین بودن رنگ ادرار بیش از سرخی آن نشانه گرمی است، زیرا صفرا گرمتر از خون می‌باشد.
ج) رنگ سبز که ممکن است پسته ای و یا کبود رنگ باشد. کبودی رنگ ادرار ناشی از سرمای منجمد کننده است. وجود این دو رنگ (پسته ای و کبود رنگ) در ادرار کودکان، پیش آگهی وخیم از امکان بروز فلج و یا تشنج می‌باشد. همچنین رنگ ادرار ممکن سبز زنگاری و یا گندنایی باشد که این دو رنگ نشانگر گرمی بیش از حد و سوزاننده می باشند.
د) رنگ سیاه که ممکن است ناشی از احتراق شدید باشد که در این صورت پیش آهنگ و یا همراه آن، زرد رنگ می‌باشد. این نوع ادرار بوی شدیدی دارد. همچنین سیاهی رنگ ادرار در صورتی که همراه با کدورت و فاقد بو باشد، حاکی از جمود (سرمازدگی ) و یا حرکت ماده سوداوی است که اینگونه موارد، معمولاً در بحرانها رخ می‌دهد. البته سیاه بودن رنگ ادرار ممکن است ناشی از مصرف مواد سیاهرنگی مانند شراب سیاه هم باشد.
هـ) رنگ سفید که در صورت شیری رنگ بودن، نشانگر غلبه بلغم، سرمازدگی، ذوب پیه بدن و یا اعضاء اصلی می‌باشد. گاه نیز ادرار شفافیت است که اصطلاحاً آن را سفید می خوانند. شفاف و بی رنگ بودن ادرار حاکی از عدم تصرف بدن در آب نوشیده شده می‌باشد که این امر نامطلوب بوده، ناشی از قوام نیافتن ادرار و یا وجود گرفتگی هایی است که مانع از نفوذ ماده رنگی به درون ادرار می‌گردد.
2) قوام ادرار: رقیق بودن ادرار به ویژه در کودکان نشانه پخته نشدن آن بوده و این امر در مورد کودکان بدتر است. زیرا ادرار آنها در حالت طبیعی غلیظ تر می‌باشد. همچنین رقیق بودن ادرار ممکن است ناشی از وجود گرفتگی و یا نوشیدن مقادیر بسیار زیاد آب باشد. غلیظ بودن بیش از حد ادرار نیز ممکن است حاکی از پخته نشدن آن و یا پخته شدن خلطی بسیار غلیظ باشد. وجه افتراق بین این دو، در این نکته است که ادرار بسیار غلیظ نشانه وجود خلط غلیظ و ادرار دارای غلظت نسبتاً کمتر، حاکی از پخته نشدن اخلاط می‌باشد.
3) شفافیت و کدورت ادرار: ادرار شفاف نشانه پخته شدن مناسب و عدم برانگیختگی اخلاط در بدن می‌باشد. کدورت ادرار حاکی از پخته نشدن آن است. زیرا داشتن قوام مناسب یکی از نتایج پخته شدن به میزان کافی است و این پدیده ممکن است ناشی از کاهش قدرت بدن یا وجود ورم در اندرون باشد. کدورت منتشر که به راحتی معلق (سوسپانسیون. م) می‌گردد، پیش آگهی سردردهای پایا یا گذراست. ادرار غلیظ بدلیل غلظتی که دارد کدر به نظر نمی رسد، مانند سفیده تخم مرغ که در عین غلظت شفاف است.
4) بوی ادرار: ادرار قوام دار واجد بوی بسیار ناخوشایند، حاکی از وجود عفونت یا زخم‌های عفونی در مجاری ادرار است. ادرار بدون بو نشانه سرمازدگی فرد و پخته نشدن، به میزان مناسب بوده و ای بسا حاکی از کاهش قدرت نضج دهندگی باشد.
5) کف روی ادرار: زیادی، بزرگی و پایداری کف نشان دهنده وجود ماده غلیظ و لزج بوده و این امر در صورت وجود بیماری های کلیوی نوعی پیش آگهی بد به شمار می آید و پیش آگهی مزمن شدن بیماری می‌باشد.
6) رسوب: رسوبِ صافِ سفیدِ یکدستِ تجمع یابنده، حاکی از پخته شدن ادرار به میزان مناسب است. باید توجه داشت که ادرار دارای رسوب از ادراری که منعقد می‌گردد، بهتر است. در وهله بعد رسوبی که در وسط شیشه حاوی ادرار معلق باشد و پس از آن رسوب ابر مانندی که در ناحیه فوقانی شیشه حاوی ادرار تجمع می یابد، بهتر است.
رسوب های نامناسب شامل رسوب های سرخرنگ، سیاه رنگ، خاکستری، کلوخه مانند، پوسته ای، خاک ارهّ‌ای و صفحه مانند می‌باشند. در این میان بدترین انواع ادرار به ترتیب ادرار رسوب یابنده، ادرار دارای رسوب معلق و ادرار دارای رسوب ابر مانند است، مگر آنکه پراکنده شدن رسوب، ناشی از وجود باد یا تکان دادن باشد. فقدان رسوب، ناشی از پخته نشدن ادرار، وجود گرفتگی ها و یا کمی ماده ادرار است. البته باید توجه داشت که مقدار رسوب ادرار در افراد تندرست و اشخاص لاغر اندام به ویژه ورزشکاران، اندک است و در بیماران فربه و کم تحرک، میزان آن بیشتر می‌باشد، زیرا ادرار فرد تندرست عاری از ماده‌ای است که پس از پخته شدن رسوب نماید.
وجه افتراق رسوبهای نامناسب با اجزاء خام رسوب یابنده، در بوی بد آن، سابقه ورم در فرد و نیز سهولت ترسیب و پراکنش آن می‌باشد.
7) میزان ادرار: زیاد بودن میزان ادرار حاکی از مصرف مقادیر زیاد آشامیدنی ها، پدیده ذوب (ذوب چربی یا برخی اندام ها) و یا دفع فضولات می‌باشد که مورد اخیر در بحران ها مشهود است. به ویژه در صورتی که ادرار کردن توأم با شدت بوده و به دنبال آن فرد احساس راحتی نماید. بهترین نوع ادرار بد، ادرار بد با حجم زیاد می‌باشد، زیرا کمبود اینگونه ادرارها دلالت بر تحلیل بیش از حد، از بین رفتن رطوبت، وجود گرفتگی ها و یا اسهال دارد. کاهش شدید میزان ادرار، همراه با کاهش قوه تحلیل برنده غذا، پیش آگهی استسقا است.
دانلود مقاله کامل درباره ادرار