پروتکل مدیریت

اختصاصی از کوشا فایل پروتکل مدیریت دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

پروتکل مدیریت گروه اینترنت (IGMP)

IGMP ، که در RFC 3376 تعریف شده ، توسط میزبانها و مسیریاب ها برای مبادلة اطلاعات عضویت Multicast بر روی LAN استفاده می شود.

IGMP از ماهیت پخشی LAN استفاده می کند تا تکنیکی کارآمد برای تبادل اطلاعات بین چندین میزبان و مسیریاب‌ها را فراهم نماید . در حالت کلی ، IGMP دو عملکرد اصلی را حمایت می کند :

1ـ میزبان ها پیغامهایی به مسیر یاب ها می فرستند تا مشترک یک گروه Multicaset تعریف شده توسط یک آدرس Multicaset شوند یا اشتراک خود را از آن حذف نمایند.

2ـ مسیریاب ها به صورت دوره ای بررسی می نمایند کدام گروههای Multicaset ، مورد نظر کدام میزبانها می باشند.

IGMP در حال حاضر در روایت 3 قرار دارد . در IGMPV1 ، میزبانها می توانند به گروه Multicaset ملحق شوند و مسیریاب ها تایمری را برای حذف اشتراک اعضای گروه استفاده می کنند . IGMPV2 باعث می شود اشتراک یک میزبان به طور مشخص از یک گروه حذف شود . اولین دو روایت ، ضرورتاً از مدل عملیاتی زیر استفاده نموده اند:

- گیرنده ها باید مشترک گروههای Multicaset گردند .

- مبدأها نیازی به مشترک شدن در گروه های Multicaset ندارند.

- هر میزان می تواند ترافیک را به هر گروه Multicaset بفرستد.

این روش بسیار کلی است اما نقاط ضعفی نیز دارد :

1ـ گسترش گروههای Multicaset آسان است . حتی اگر فیلترهایی در سطح کاربرد برای حذف بسته های ناخواسته وجود داشته باشد ، این بسته ها هنوز منابع عمده ای را در شبکه و درگیرنده ای که باید آنها را پردازش کند ، مصرف می کنند

2ـ ایجاد درخت های توزیع Multicaset مشکل ساز است . دلیل آن ، مشخص نبودن محل مبدأها می باشد

3ـ یافتن آدرس های Multicaset منحصر به فرد سراسری مشکل است . همیشه این امکان وجود دارد که گروههای Multicaset دیگری ، همان آدرس Multicaset را بکار ببرند

IGMPv3 این نقاط ضعف را اینگونه مورد توجه قرار می دهد:

1ـ دادن اجازه به میزبانها برای مشخص نمودن لیست میزبانهایی که از آنها ترافیک یافت می شوکد . ترافیک از میزبانهای دیگر ،‌در مسیریاب ها مسدود می شود

2ـ دادن امکان به میزبانها برای مسدود نمودن بسته هایی که مبدأ آنها ترافیک ناخواسته می فرستد .

ادامة این بخش ، IGMPv3 را مورد بررسی قرار می دهد .

تعداد صفحات: 57

دانلود پایان نامه پروتکل مدیریت گروه اینترنت (IGMP)

اختصاصی از کوشا فایل دانلود پایان نامه پروتکل مدیریت گروه اینترنت (IGMP) دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

پروتکل مدیریت گروه اینترنت (IGMP)

IGMP ، که در RFC 3376  تعریف شده ، توسط میزبانها و مسیریاب ها  برای مبادلة اطلاعات عضویت Multicast بر روی LAN استفاده می شود . IGMP  از ماهیت پخشی LAN استفاده می کند تا تکنیکی کارآمد برای تبادل اطلاعات بین چندین میزبان و مسیریاب‌ها را فراهم نماید .  در حالت کلی ، IGMP دو عملکرد  اصلی را حمایت می کند :

1ـ میزبان ها پیغامهایی به مسیر یاب ها می فرستند تا مشترک یک گروه Multicaset تعریف شده توسط یک آدرس Multicaset شوند یا اشتراک خود را از آن حذف نمایند .

2ـ مسیریاب ها به صورت دوره ای بررسی می نمایند کدام گروههای Multicaset ، مورد نظر کدام میزبانها می باشند .

IGMP در حال حاضر در روایت 3 قرار دارد . در IGMPV1 ، میزبانها می توانند به گروه Multicaset  ملحق شوند و مسیریاب ها تایمری را برای حذف اشتراک اعضای گروه استفاده می کنند . IGMPV2 باعث می شود اشتراک یک میزبان به طور مشخص از یک گروه حذف شود . اولین دو روایت ، ضرورتاً از مدل عملیاتی زیر استفاده نموده اند :

• گیرنده ها باید مشترک گروههای Multicaset گردند .
• مبدأها نیازی به مشترک شدن در گروه های Multicaset ندارند .
• هر میزان می تواند ترافیک را به هر گروه Multicaset بفرستد.

این روش بسیار کلی است اما نقاط ضعفی نیز دارد :

1ـ گسترش گروههای Multicaset آسان است . حتی اگر فیلترهایی در سطح کاربرد برای حذف  بسته های ناخواسته وجود داشته باشد ، این بسته ها هنوز منابع عمده ای را در شبکه  و درگیرنده ای که باید آنها را پردازش کند ، مصرف می کنند .

2ـ ایجاد درخت های توزیع Multicaset مشکل ساز است . دلیل آن ،  مشخص نبودن محل مبدأها می باشد .

3ـ یافتن آدرس های Multicaset منحصر به فرد سراسری مشکل است . همیشه این امکان وجود دارد که گروههای Multicaset دیگری ، همان آدرس Multicaset را بکار ببرند .

IGMPv3  این نقاط ضعف را اینگونه مورد توجه قرار می دهد :

1ـ دادن اجازه به میزبانها برای مشخص نمودن لیست میزبانهایی که از آنها ترافیک یافت می شوکد . ترافیک از میزبانهای دیگر ،‌در مسیریاب ها مسدود می شود .

2ـ دادن امکان به میزبانها برای مسدود نمودن بسته هایی که مبدأ آنها ترافیک ناخواسته می فرستد .

ادامة این بخش ، IGMPv3 را مورد بررسی قرار می دهد .

قالب پیغام IGMP

همة پیغامهای IGMP در قالب datagram های IP فرستاده می شود . روایت فعلی ، دو نوع پیغام تعریف می کند : درخواست عضویت و گزارش عضویت .

پیغام درخواست عضویت توسط مسیریاب Multicaset فرستاده می شود . سه نوع زیر نوع دارد : یک درخواست عمومی ، برای مشخص نمودن اینکه کدام گروهها  اعضایی در یک شبکه دارند ؛ درخواست گروه خاص ،‌به منظور مشخص نمودن اعضای گروه خاص در شبکة متصل شده استفاده می شود ؛ و درخواست گروه - و - مبدأ خاص ،‌برای تعیین اینکه آیا هر دستگاه متصل ، خواهان دریافت بسته های ارسالی به آدرس Multicaset خاص ، از هر مبدأ مشخص شده در لیست ،‌می باشد .  قالب پیغام را نشان می دهد  که شامل فیلترهای زیر است:

• نوع : نوع این پیغام را مشخص می کند .
• حداکثر زمان پاسخ : مشخص کنندة حداکثر زمان مجاز قبل از ارسال گزارش پاسخ در واحد ثانیه است .
• checksum : کد آشکار کنندة خطای محاسبه شده به صورت جمع متمم یک 16 بیتی همة کلمات 16 بیتی در پیغام می باشد . برای انجام محاسبه ، فیلد cheksum با صفر مقدار اولیه داده می شود . این همان الگوریتم Checksum استفاده شده در Ipv4 است .
• آدرس گروه : برای پیغام درخواست عمومی ، صفر است ؛ زمانی که درخواست گروه - مبدأ خاص ارسال می شود، آدرس معتبر گروه multicast در IP.
• پرچمS: با یک شدن آن، به همة مسیریاب های گیرندة multicast اعلام می‌کند که آنها باید به روزآوری های معمول تایمر را که با دریافت درخواست انجام می دهند، کنار بگذارند.
• (querier's robustness variable)QRV: اگر غیر صفر باشد، فیلد QRV حاوی مقدار RV استفاده شده توسط فرستنده درخواست است. مسیریاب ها مقدار RV را از جدیدترین درخواست دریافت شده، به عنوان مقدار RV خود استفااده می کنند، مگر اینکه جدیدترین RV دریافت شده، صفر باشد، که در این حالت، گیرنده ها مقدار پیش فرض یا مقدار بدست آمدة آماری را استفاده می کنند. این RV نشان می دهد که چند دفعه یک میزبان یک میزبان یک گزارش را مجدد ارسال کند تا مطمئن شود توسط هر مسیر یاب multicast از بین نمی رود.
• (querier's querier internal code)QQIC: مقدار QI(بازة درخواست) استفاده شده توسط فرستندة درخواست را مشخص می کند، که تایمری برای فرستادن چندین درخواست است. مسیریابهای multicast که فرستندة درخواست جاری نمی باشند، مقدار QI را از جدیدترین درخواست دریافت شده؛ صفر باشد در این حالت، مسیریاب های دریافت کننده، از مقدار پیش فرض QI استفاده می کنند.
• تعداد مبدأها: مشخص می کند که چه اعداد آدرس مبدأ در این پرس و جو موجود است. این مقدار فقط برای درخواست گروه- و مبدأ خاص، غیر صفر است.
• آدرسهای مبدأ: اگر تعداد مبدأها N باشد، در این صورت Nآدرس 32 بیتی unicast به پیغام افزوده می شود.

یک گزارش عضویت شامل فیلدهای زیر است:

• نوع: نوع این پیغام را مشخص می کند.
• Checksum:کد آشکار کنندة خطایی است که به صورت جمع متمم یک 16 بیتی تمام کلمات 16 بیتی در پیغام محاسبه می شود.
• تعداد رکوردهای گروه: تعداد رکوردهای گروه موجود در این گزارش را مشخص می کند.

یک رکود گروه شامل فیلدها است.

• نوع رکورد: این نوع رکورد را تعریف می کند، همانگونه که توضیح داده خواهد شد.
• طول دادة کمکی: طول فیلد دادة کمکی بر حسب کلمات 23 بیتی است.
• تعداد مبدأها: مشخص می کند چخ تعداد آدرس مبدأ در این رکورد وجود دارد.
• آدرس multicast: آدرس IP multicast که این رکورد به آن تعلق دارد.
• آدرسهای مبدأ: اگر تعداد منبع ها N باشد، در این صورت، N آدرس unicast 32 بیتی به این پیغام اضافه می شود.
• دادة کمکی: اطلاعات اضافی موجود در این رکورد است. در حال حاضر، مقادیر دادة کمکی تعریف نشده است.

عملکرد IGMP

هدف هر میزبان در استفاده از IGMP، شناساندن خود به عنوان عضوی از یک گروه با آدرس multicast مشخص، به میزبان های دیگر LAN و همة مسیریاب های LAN می باشد. IGMP Pv3، این توانایی را به میزبان ها می دهد که عضویت گروه را همراه با توانایی های فیلتر نمودن نسبت به مبدأها، اعلام نماید. میزبان می تواند اعلام کند که می خواهد ترافیک را از همة منابع فرستنده به یک گروه، به جز برخی منابع خاص (مود EXCLUDE) دریافت نماید؛ یا می خواهد ترافیک را فقط از برخی منابع خاص ارسال کننده به گروه(مود INCLUDE) دریافت کند. به منظور الحجاق شدن به گروه، میزبان، پیغام گزارش عضویت IGMP را می فرستد، که در آن، فیلد آدرس گروه، آدرس multicast آن گروه می باشد. این پیغام در یک IP diagram با همان آدرس مقصد ,ulticast فرستاده می شود. به عبارت دیگر، فیلد آدرس گروه در پیغام IGMP و فیلد آدرس مقصد سرآمد IP بسته بندی کننده، مشابه هستند. همة میزبانهایی که در حال حاضر اعضای این گروه multicast می باشند، این پیغام را دریافت خواهند نمود و در مورد عضو جدید گروه اطلاع می یابند. هر مسیریاب متصل به این LAN، باید به تمام آدرسهای IP multicast گوش دهد تا همة گزارشات را بشنود.

به منظور حفظ لیست جاری معتبر حاوی آدرسهای گروه های فعال، یک مسیریاب multicast به صورت دوره ای پیغام درخواست عمومی IGMP را صادر می نماید که در یک IP diagram با آدرس Multicast همة میزبانها فرستاده می شود. هز میزبانی که هنوز می خواهد عضوی از یک یا چند گروه multicast بماند، باید datagram هایی را با آدرس همة میزبانها بخواند. هنگامی که چنین میزبانی، این درخواست را دریافت می کند، باید با پیغام گزارش برای هر گروهی که برای آن ادعای عضویت می‌کند، پاسخ دهد.

توجه داشته باشید که مسیریاب multicast نیازی به دانستن مشخصة هر میزبان در گروه ندارد. در عوض، نیاز دارد بداند که حداقل یک عضو گروه هنوز فعال است. بنابراین، هز میزبان در گروهی که درخواستی را دریافت می کند، تایمری را با تأخیری تصادفی مقدار می دهد. هز میزبانی که ادعای عضویت میزبان دیگر را در آن گروه می‌شنود، از گزارش خود صرف نظر می کند. اگر گزارش دیگری شنیده نشود و تایمر به انتها برسد، میزبان گزارشی را ارسال می‌کند. با این طرح، فقط یک عضو هر گروه باید گزارش را برای مسیریاب multicast تهیه کند.

هنگامی که یک میزبان گروهی را ترک می کند، پیغام ترک گروه را به همة مسیریاب‌هایی با آدرس multicast ایستا می فرستد. این عمل با فرستادن پیغام گزارش با امکان EXCLUDE و لیست آدرسهای مبدأ تهی انجام می گیرد؛ یعنی، همة مبدأها باید حذف شوند، و به طور مؤثر گروه را ترک می کند. هنگامی که مسیریاب چنین پیغامی را برای گروهی دریافت می کند که اعضایی برای گروه در رابط پذیرش قرار دارند، نیاز دارد بداند آیا اعضای دیگری برای گروه باقی مانده اند. برای این منظور،

مسیریاب، پیغام درخواست گروه خاص را بکار می برد.

عضویت گروه با Ipv6

IGMP برای عملکرد با Ipv4 تعریف شده و از آدرسهای 32 بیتی استفاده می کند. اینترنت های Ipv6 عملکرد را نیاز دارند. به جای تعریف روایت مجزایی از IGMP برای Ipv6، عملکرد آن در روایت جدید پروتکل کنترل پیغام اینترنت (ICMPv6) قرار گرفته است. ICMv6 شامل همة عملکرد ICMv4 و IGMP می باشد. برای حمایت از Multicast، ICMPv6 شامل درخواست عضویت گروه و پیغام گزارش عضویت گروه می باشد، که مشابه IGMP استفاده می شود.

پروتکل مسیریاب

مسیریاب های ایننرنت، مسئول دریافت و هدایت بسته ها از طریق مجموعه شبکه های متصل به یکدیگر می باشند. هر مسیریاب، تصمیم مسیریابی را بر مبنای آگاهی از توپولوژی و شرایط ترافیک و تأخیر در ایننرنت انجام می دهد. در یک اینترنت ساده، یک طرح ثابت مسیریابی امکان پذیر است. در اینترنت های پیچیده تر، درجه ای از همکاری پویا بین مسیریاب ها لازم است. در حالت خاص، مسیریاب باید از بخشی از شبکه که دچار شکست شده است اجتناب نماید و همچنین باید از بخشی که دچار ازدحام می باشد نیز صرف نظر کند. به منظور انجام چنین تصمیمات مسیریابی پویایی، مسیریاب ها اطلاعات مسیریابی را با استفاده از پروتکل مسیریابی خاص برای آن منظور، مبادله می نمایند. اطلاعاتی در مورد وضعیت اینترنت، بر حسب اینکه کدام شبکه ها می توانند با کدام مسیریاب قابل دسترسی باشند، و خصوصیات تأخیر مسیریاب های گوناگون، مورد نیاز است.

با در نظر گرفتن تابع مسیریابی، متمایز نمودن این دو مفهوم دارای اهمیت است:

• اطلاعات مسیریابی: اطلاعاتی است در مورد توپولوژی و تأخیرها در اینترنت.
• الگوریتم مسیریابی: تلگوریتم استفاده شده برای گرفتن تصمیم مسیریابی برای datagram خاص، بر مبنای اطلاعات مسیریابی جاری می باشد.

سیستم های خودکار

به منظور ادامة بحث پروتکل های مسیریابی، نیاز به معرفی مفهوم سیستم خودکارذاست. سیستم خودکار (as) خصوصیات زیر را از خود نشان می دهد:

1- ی; AS، مجموعه ای از مسیریاب ها و شبکه ها است که توسط یک سازمان مدیرینت می شوند.

2- یک AS شامل گروهی از مسیریاب ها است که اطلاعات را از طریق پروتکل مبادله می نمایند.

3- به جز در زمان شکست، یک AS مرتبط می باشد(بر حسب مفهوم مرتبط در توری گراف)؛ یعنی، مسیری بین هر زوج گروه وجود دارد.

یک پروتکل مسیریابی مشترک، که به عنوان پروتکل مسیریاب داخلی (IRP) شناخته می شود، اطلاعات مسیریابی را بین مسیریاب های داخلی AS عبور می دهد. این پروتکل در AS استفاده می شود و نیازی به پیاده سازی در خارج از سیستم ندارد. این انعطاف به IRP ها امکان می دهد به کاربردها و نیازهای خاص متعلق باشند. به هر حال ممکن است اینترنت با بیش از یک AS ساخته شود. برای مثال، تمام LAN های یک سایت، مانند مجموعة اداری یا کمپینگ، می توانند توسط مسیریاب ها متصل شوند تا یک AS را تشکیل دهند. این سیستم می تواند از طریق یک شبکة گسترده، به AS های دیگر متصل شود.

حالت، الگوریتم های مسیریابی و اطلاعات جداول مسیریابی استفاده شده توسط مسیریاب‌های AS های مختلف، ممکن است متفاوت باشد.

به هر حال، مسیریاب های یک AS نیازمند یک سطح حداقل از اطلاعات مربوط به شبکه‌های قابل دسترسی در خارج از سیستم می باشند. به پروتکل استفاده شده به منظور عبور اطلاعات مسیریابی بین مسیریاب ها در AS های متفاوت، پروتکل مسیریاب خارجی (ERP) گفته می شود.

می توان انتظار داشت که ERP نیاز به عبور دادن اطلاعات کمتری نسبت به IRP به دلایل زیر داشته باشد. اگر یک datagram قرار باشد از یک میزبان در یک AS به میزبانی در AS دیگر انتقال یابد، یک کسیریاب در سیستم اول، فقط نیازمند تعیین AS مقصد و طرح مسیری برای رسیدن به آن سیستم مقصد خواهد بود. با وارد شدن data gram به as مربوط نمی باشد، و چیزی در مورد جزئیات مسیر دنبال شده در AS مقصد نمی داند.

در ادامة این بخش، نگاهی داریم به مهمترین مثالهای این دو نوع پروتکل مسیریابی: BGP و OSPF. اما اول، نگاهی به راه دیگر مشخص نمودن پروتکل های مسیریابی مفید است.

گرایشهای مسیریابی

پروتکل های مسیریابی اینترنت، یکی از سه شیوة جمع آوری و استفاده از اطلاعات مسیریابی را بکار می گیرند: مسیریابی بردار- فاصله، مسیریابی حالت- اتصال، و مسیریابی بردار- مسیر یابی بردار- فاصله نیازمند این است که هر گره (مسیریاب یا میزبانی که پروتکل مسیریابی را پیاده سازی می نماید)، اطلاعات را با گره های همسایه مبادله نماید. اگر دو گروه هر دو به طور مستقیم به یک شبکه متصل باشند همسایه هستند.

به این منظور، هر گره، برداری از ارزش اتصالات برای هر شبکة متصل شده به طور مستقیم، و بردار فاصله و بردار گام بعدی را برای هر مقصد نگهداری می کند. پروتکل اطلاعات مسیریابی نسبتاً ساده (RIP) از این شیوه استفاده می کند.

مسیریابی بردار- فاصله نیازمند انتقال میزان قابل توجهی اطلاعات توسط هر مسیریاب می‌باشد. هر مسیریاب باید بردار فاصله را به همة همسایگانش بفرستد. آن بردار حاوی ارزش مسیر تخمینی به همة شبکه ها در این پیکربندی است. علاوه بر آن، هنگامی که تغییر عمده ای در ارزش یک اتصال انجام می گیرد، یا زمانی که یک اتصال قابل دسترس نمی باشد، زمان قابل توجهی برای انتشار این اطلاعات از طریق اینترنت لازم است.

مسیریابی حالت- اتصال، برای غلیه بر نقاط ضعف مسیریابی بردار- فاصله طراحی گردید. هنگامی که مسیریاب آماده سازی می شود، ارزش اتصال در هر یک از رابط‌های شبکة خود را مشخص می کند. سپس، این مسیریاب این مجموعه ارزش های اتصالات را به همة مسیریاب ها در توپولوژی اینترنت اعلام می کند، و نه فقط به مسیریاب های همسایة خود. از آن زمان، این مسیریاب، بر ارزشهای اتصالات خود نظارت دارد. هر زمان که تغییر عمده ای صورت گیرد (افزایش یا کاهش عمدة ارزش اتصال، ایجاد اتصال جدید، غیر قابل استفاده شده اتصال جاری)، این مسیر‌یاب مجدد مجموعه ارزشهای اتصالات خود را به همة مسیریاب ها در آن پیکربندی اعلام می کند.

تعداد صفحه :60

دانلود پاورپوینت آماده با عنوان آشنایی با پروتکل SSL

اختصاصی از کوشا فایل دانلود پاورپوینت آماده با عنوان آشنایی با پروتکل SSL دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

 

عنوان پاورپوینت :  آشنایی با پروتکل SSL‎

قالب بندی :  پاورپوینت

25 اسلاید

شرح مختصر :

پروتکل امنیتی لایهٔ انتقال ( Transport Layer Security )، بر پایه لایهٔ سوکت‌های امن(Secure Sockets Layer) که یکی از پروتکل‌های رمزنگاری است بنا شده‌است. این پروتکل امنیت انتقال داده‌ها را در اینترنت برای مقاصدی چون کار کردن با پایگاه‌های وب، پست الکترونیکی، نمابرهای اینتزنتی و پیام‌های فوری اینترنتی به کار می‌رود. اگرچه TLS و SSL با هم تفاوت‌های اندکی دارند ولی قسمت عمده‌ای از این پروتکل کم و بیش یکسان مانده است. لایهٔ سوکت‌های امن (Secure Sockets Layer ) یا اس‌اس‌ال (SSL) پروتکلی است که توسط شرکت Netscape برای ردّ و بدل کردن سندهای خصوصی از طریق اینترنت توسعه یافته است. SSL از یک کلید خصوصی برای به رمز درآوردن اطلاعاتی که بر روی یک ارتباط SSL منتقل می‌شوند استفاده می نماید. هر دو مرورگر Netscape Navigator و Internet Explorer (و امروزه تمام مرورگرهای مدرن) از این پروتکل پشتیبانی می‌نمایند. هم‌چنین بسیاری از وب‌سایت‌ها برای فراهم کردن بستری مناسب جهت حفظ کردن اطلاعات محرمانهٔ کاربران (مانند شمارهٔ کارت اعتباری) از این پروتکل استفاده می‌نمایند. طبق آن‌چه در استاندارد آمده است. URLهایی که نیاز به یک ارتباط از نوع SSL دارند با :https به جای :http شروع می‌شوند. SSL یک پروتکل مستقل از لایه برنامه است (Application Independent). بنابراین، پروتکل‌هایی مانند FTP، HTTP و Telnet قابلیت استفاده از آن را دارند. با این وجود SSL برای پروتکل‌های FTP، HTTP و IPSec بهینه شده‌است.

فهرست :

تاریخچه و معماری

رمزنگاری متقارن

رمزنگاری نامتقارن

مقدمه ای بر رمزنگاری

تاریخچه

معماری SSL

فشرده سازی اطلاعات

عملکرد SSL

دانلود پایان نامه برق درمورد پروتکل های مسیریابی و درجه مشارکت نودها در مسیریابی

اختصاصی از کوشا فایل دانلود پایان نامه برق درمورد پروتکل های مسیریابی و درجه مشارکت نودها در مسیریابی دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

پروتکل های مسیریابی و درجه مشارکت نودها در مسیریابی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:81

چکیده :

امروزه تمایل به استفاده از شبکه های بی سیم روز به روز در حال افزایش است ،‌ چون هر شخصی،‌ هر جایی و در هر زمانی می تواند از آنها استفاده نماید . در سالهای اخیر رشد شگرفی در فروش کامپیوترهای laptop و کامپیوترهای قابل حمل بوجود آمده است . این کامپیوترهای کوچک،‌به چندین گیگا بایت حافظه روی دیسک ،‌ نمایش رنگی با کیفیت بالا و کارتهای شبکه بی سیم مجهز هستند . علاوه بر این ،‌ این کامپیوترهای کوچک می توانند چندین ساعت فقط با نیروی باتری کار کنند و کاربران آزادند براحتی آنها را به هر طرف که می خواهند منتقل نمایند . زمانی که کاربران شروع به استفاده از کامپیوترهای متحرک نمودند ،‌ به اشتراک گذاشتن اطلاعات بین کامپیوترها یک نیاز طبیعی را بوجود آورد . از جمله کاربردهای به اشتراک گذاری اطلاعات در مکانهایی نظیر سالن کنفرانس ،‌کلاس درس ‌،‌ ترمینالهای فرودگاه و همچنین در محیط های نظامی است .

دوروش برای ارتباط بی سیم بین کامپیوترهای متحرک وجود دارد .

• استفاده از یک زیر ساخت ثابت که توسط یک Acces point خارج شد آنگاه در محدوده رادیویی Wireless Access point ها فراهم می آید . که در این گونه شبکه ها ،‌ نودهای متحرک از طریق Access Point ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و هنگامیکه یک نود از محدوده رادیویی Access Pointدیگری قرار می گیرد . مشکل اصلی در اینجا هنگامی است که یک اتصال باید از یک Access Point به Access Point دیگری تحویل داده شود ،‌ بدون آنکه تاخیر قابل توجهی به وجود آید ویا بسته ای گم شود .
• شکل دادن یک شبکه بی سیم Adhoc در بین کاربرانی است که می خواهند با هم ارتباط داشته باشند . این گونه شبکه ها زیر ساخت ثابتی ندارند و کنترل کننده و مرکزی نیز برای آنها وجود ندارد .

شبکه های بی سیم Adhoc از مجموعه ای از نودهای متحرک تشکیل شده اند که این نودها قادرند به طور آزادانه و مداوم مکانشان را در شبکه تغییر دهند . نودهای موجود در شبکه Adhoc همزمان به عنوان client و مسیریاب عمل می کنند و با توجه به عدم وجود ساختار ثابت در این گونه شبکه‎ها ،‌ نودها مسئولیت مسیریابی را برای بسته هایی که می خواهند در شبکه ارسال شوند بر عهده دارند و در انجام این امر با یکدیگر همکاری می کنند .

هدف ما نیز در اینجا بررسی و مطالعه بر روی خصوصیات و ویژگی های این تکنیکهای مسیر یابی است . لازم بذکر است پروتکل های مسیریابی متفاوتی برای استفاده در شبکه های Adhoc پیشنهاد شده اند که پس از مطالعه اجمالی برروی نحوه عملکرد هر یک از آنها ،‌ قادر خواهیم بود آنها را بر طبق خصوصیاتشان قسمت بندی نمائیم .

چرا نیاز به طراحی پروتکلهای مسیر یابی جدیدی برای شبکه های Adhoc وجود دارد ؟‌

در شبکه های سیم دار تغییرات در توپولوژی شبکه بندرت اتفاق می افتد . بیشتر host ها و نودهای دیگر در یک جای مشخصی در شبکه قرار دارند ویک شکستگی در لینک زمانی اتفاق می‎افتد که یک قطع فیزیکی نظیر fail‌ شدن host و یا خسارت فیزیکی کامل اتفاق بیفتد . برای این نوع شبکه های سیم دار با ساختار ثابت یک الگوریتم مسیریابی کلاسیک به خوبی کار می کند.

برای اینکه اطلاعات جداول مسیریابی بروز باشند ،‌مسیریابها به صورت دوره ای اطلاعاتشان را با یکدیگر مبادله می کنند و در حالتی که یک failure‌ ی در لینکی اتفاق بیفتد مسیرها باید مجدداً محاسبه شوند ودر شبکه منتشر گردند. این پروسه یک مدت زمانی طول می کشد که چنین چیزی در شبکه های سیم دار طبیعی است و آشکار است که چنین روشی در شبکه های Adhoc کار نخواهد کرد . در این شبکه ها از آنجایی که نودها مرتباً در حال حرکت هستند ،‌ تغییراتی که در لینکها به وجود می آید نیز بسیار مداوم خواهد بود . به عنوان مثال زمانی را در نظر بگیرید که 2 تا نود در حالی با هم ارتباط برقرار کرده اند که مدام از همدیگر فاصله می گیرند . تا زمانی که هردوی آنها در محدوده ارتباطی همدیگر باشند این ارتباط می تواند حفظ گردد. ولی هنگامیکه فاصله بین نودها بیشتر شود دیگر این ارتباط نیز میسر نخواهد بود . حال تصور کنید که تعداد زیادی از نودها مطابق این سناریو رفتار نمایند ،‌ در این حالت لینکهای زیادی شکل خواهند گرفت ومسیرهای جدیدی به سمت مقصدها محاسبه خواهد شد و در مقابل لینکهای بسیاری نیز شکسته خواهند شد و مسیرهای بسیاری نیز از بین خواهند رفت .

از دیگر مواردی که می توان به عنوان دلایل نیاز به طراحی پروتکلهای مسیریابی جدید برای شبکه‎های Adhoc به آنها اشاره کرد عبارتند از :‌

• پروتکلهای مسیریابی شبکه های سیم دار بار محاسباتی بسیار زیادی را به صورت مصرف زیاد حافظه و همچنین مصرف زیاد انرژی بر روی هر کامپیوتر قرار می دهند .
• پروتکلهای مسیریابی مورد استفاده در شبکه های سیم دار از مشکلات به وجود آوردن حلقه‎های کوتاه مدت وبلند مدت رنج می برند .
• متدهایی که برای حل مشکلات ناشی از بوجود آوردن حلقه ها در پروتکلهای مسیریابی سنتی استفاده می شوند در شبکه های Adhoc عملی نیستند .

این تفاوتها بین شبکه های سیم دار و بی سیم به راحتی آشکار می کند که یک پروتکل مسیریابی برای شبکه های Adhoc باید یکسری از مشکلات اضافه تری را حل نماید که این مشکلات در شبکه های سیم دار وجود نداشته است .

در زیر لیستی از مواردی را که یک پروتکل مسیریابی باید آنها را مدنظر قرار دهد ذکر گردیده که بعضی از این خصوصیات مهمتر از خصوصیات دیگر هستند .

به طور کلی اهداف طراحی پروتکلهای مسیریابی این است که پروتکلی ساخته شود که :‌

• وقتی که توپولوژی شبکه گسترش می یابد این پروتکل نیز بتواند همچنان مسیریابی را انجام دهد .
• زمانی که تغییراتی در توپولوژی شبکه به وجود می آید این پروتکل سریعاً قادر به پاسخگویی باشد .
• مسیرهایی را فراهم کند که بدون حلقه باشد .
• تاخیر را به حداقل رساند (‌باانتخاب مسیرهای کوتاه )‌
• برای اجتناب از تراکم چندین مسیر را از مبدأ به مقصد فراهم نماید .

پروتکل طراحی شده برای مسیریابی در یک شبکه Adhoc باید خصوصیات زیررا دارا باشد .

• اجرای غیر مرکزی داشته باشد ،‌ به این معنی که نباید به یک نود مرکزی وابسته باشد .
• استفاده از پهنای باند را کار اگرداند (overhead مسیریابی را می نیمم کند )
• هم از لینکهای یکطرفه و هم از لینکهای دو طرفه استفاده کند .

تقسیم بندی پروتکلهای مسیریابی در شبکه های Adhoc

چندین معیار متفاوت برای طراحی و کلاس بندی پروتکلهای مسیر یابی در شبکه های Adhoc وجود دارد . به عنوان مثال اینکه چه اطلاعات مسیریابی مبادله می شوند ؟ چه زمانی و چگونه این اطلاعات مبادله می‎شوند ؟‌ چه زمانی و چگونه مسیرها محاسبه می شوند .

که ما در این بخش در مورد هر یک از این معیارها مطالبی را بیان خواهیم کرد .

• مسیریابی Link State در مقابل مسیریابی DisTance Vector

همانند شبکه های سیم دار عرف ،‌ LSR و DVR مکانیزم های زیرین برای مسیریابی در شبکه‎های Adhoc بی سیم می باشند . در LSR‌ اطلاعات مسیریابی به شکل بسته های Link State
(Link State Packets) مبادله می شوند . LSP یک نود شامل اطلاعات لینکهای همسایگانش است . هرنود زمانی که تغییری را در لینکی شناسایی کند LSP‌ هایش را فوراً در کل شبکه جاری می کند . نودهای دیگر بر اساس اطلاعاتی که از LSP های دریافتی شان بدست می آورند ‌، توپولوژی کل شبکه را ترسیم می کنند و برای ساختن مسیرهای لازم از یک الگوریتم کوتاهترین مسیر نظیردایجکسترا استفاده می کنند .

لازم به ذکر است تعدادی از هزینه های لینکها از دید یک نود می توانند غیر صحیح باشند واین بدلیل تاخیر زیاد انتشار و قسمت بندی بودن شبکه است . این دیدهای ناسازگار از توپولوژی شبکه می تواند مارا به سمت تشکیل مسیرهایی دارای حلقه سوق دهد . اگرچه این حلقه ها عمرشان کوتاه است وبعد از گذشت مدت زمانی (‌مدت زمانی که طول می کشد تا یک Message‌ قطر شبکه را بپیماید ) ناپدید می شوند . مشکلی که در LSR‌ وجود دارد overhead‌ بالای مسیریابی است که بدلیل حرکت سریع نودها در شبکه و در نتیجه تغییرات سریع در توپولوژی شبکه اتفاق می افتد .

در مکانیزم DVR ،‌ هر نود یک بردار فاصله که شامل شناسه مقصد ،‌ آدرس hop‌ بعدی ،‌ کوتاهترین مسیر. می باشد را برای هر مقصدی نگهداری می کند . هر نود بصورت دوره ای بردارهای فاصله را با همسایگانش مبادله می کند . هنگامیکه نودی بردارهای فاصله را از همسایگانش دریافت می کند ،‌ مسیرهای جدید را محاسبه می کند و بردار فاصله اش را نیز Update‌ می کند و یک مسیر کاملی را از مبدأ تا مقصد شکل می دهد . مشکلی که در مکانیزم DVR وجود دارد همگرایی کند آن وتمایلش به تولید مسیرهای دارای حلقه است .

Event – driven Update در مقابل Periodical Update

برای تضمین اینکه اطلاعات مربوط به موقعیت لینکها و توپولوژی شبکه بروز باشد ،‌ اطلاعات مسیریابی باید در شبکه منتشر شوند . براساس اینکه چه زمانی اطلاعات مسیریابی منتشر خواهند شد قادر خواهیم بود که پروتکلهای مسیریابی را به 2 دسته تقسیم بندی نمائیم . دسته اول پروتکلهایی هستند که به صورت دوره ای اطلاعات مسیریابی را منتشر می کنند و دسته دوم مربوط به پروتکلهایی است که در زمان وقوع تغییری در توپولوژی شبکه اطلاعات مسیریابی را انتشار می‎دهند .

پروتکلهای Periodical Update ،‌ اطلاعات مسیریابی را بصورت دوره ای پخش می کنند . این پروتکلها ،پروتکلهای ساده ای هستند و پایداری شبکه ها را حفظ می کنند و مهم تر از همه این است که به نودهای جدید امکان می دهند که اطلاعات مربوط به توپولوژی و موقعیت لینکها را درشبکه بدست آورند. اگرچه ،در صورتی که مدت زمان بین این بروز رسانی های دوره ای طولانی باشد آنگاه این پروتکلها نمی توانند اطلاعات بروز ر انگه دارند . از طرف دیگر ،‌ در صورتی که این مدت زمان کوتاه باشد ،‌ تعداد بسیار زیادی از بسته های مسیریابی منتشر خواهند شد که در نتیجه پهنای باند زیادی را از یک شبکه بی سیم مصرف خواهد کرد .

در یک پروتکل بروز رسانی Event – Driven‌ ،‌ هنگامیکه یک حادثه ای اتفاق می افتد ،‌ ( نظیر اینکه یک لینک fail‌ می شود و یا اینکه یک لینک جدیدی بوجود می آید )،‌ یک بسته مسیریابی جهت بروزرسانی نمودن اطلاعات مسیریابی موجود در نودهای دیگر ،‌ broadkact‌ می شود . مشکل زمانی بوجود خواهد آمد که توپولوژی شبکه بسیار سریع تغییر کند ، که در آن هنگام تعداد زیادی از بسته های بروز رسانی تولید و در شبکه پخش خواهند شد که این موجب مصرف مقدار زیادی از پهنای باند ونیز تولید نوسانات بسیاری در مسیرها می گردد .

مکانیزم های بروز رسانی دوره ای و بروز رسانی Event Driven‌ می توانند با یکدیگر استفاده شوند و یک مکانیزمی به نام مکانیزم بروز رسانی ترکیبی (‌Hybrid Update ) را به وجود آورند .

• ساختارهای مسطح (Flat ) در مقابل ساختارهای سلسله مراتبی (‌Hierarchical‌)

دریک ساختار مسطح همه نودها در شبکه در یک سطح قرار دارند و دارای عملکرد مسیریابی مشابهی می باشند ،‌ مسیریابی مسطح برای استفاده در شبکه های کوچک ،‌ ساده وکارا است .

در مسیریابی سلسله مراتبی نودها به صورت دینامیک در شبکه به قسمتهایی که clustor‌‌ نامیده می‎شوند سازماندهی می گردند ،‌ سپس مجدداً این clustor‌ هادر کنار یکدیگر تجمع می کنند وSuperclustor‌ ها را می سازند وبه همین ترتیب ادامه می یابد .

سازماندهی یک شبکه به clustor‌ به نگهداری توپولوژی یک شبکه نسبتاً پایدار کمک می کند .

در شبکه هایی که عضویت در آنها و همچنین تغییرات در توپولوژی بسیار داینامیک باشد استفاده از cluster‌ ها کارایی چندانی نخواهد داشت .

• محاسبات غیر متمرکز(Decentralizad) در مقابل محاسبات توزیع شده (Distributed)

براساس اینکه چگونه و در کجا یک مسیر محاسبه می شود 2 بخش برای پروتکلهای مسیریابی به وجود می آید . محاسبات Decentralized و محاسبات توزیع شده .

در یک پروتکلی که بر اساس محاسبات Decentralized باشد ،‌ هرنود در شبکه از اطلاعات کاملی راجع به توپولوژی شبکه نگهداری می کند بطوریکه هر زمان که مایل باشد بتواند خودش یک مسیری را به سمت مقصد مورد نظر محاسبه کند . برخلاف آن ،‌ در پروتکلی که بر اساس محاسبات توزیع شده باشد هر نود در شبکه فقط قسمتی از اطلاعات مربوط به توپولوژی شبکه را نگهداری می کند . هنگامیکه یک مسیری نیاز به محاسبه داشته باشد ،‌ تعداد زیادی از نودها با هم همکاری می کنند تا آن مسیررا محاسبه کنند .

• Source Routing درمقابل hop- by-hop Routing

بعضی از پروتکلهای مسیریابی کل مسیر را در header‌ مربوط به بسته های اطلاعاتی قرار می دهند بنابراین نودهای میانی فقط این بسته ها را بر طبق مسیری که در header‌ شان وجود دارد forward‌ می‎کنند . به چنین مسیریابی ،‌ مسیریابی از مبدأ یا Source Routing گفته می شود . مزیت این گونه مسیریابی ها در این است که نودهای میانی نیازی ندارند که اطلاعات مسیریابی بروز شده را نگهداری کنند چون خود بسته ها شامل تمام تصمیمات مسیریابی می باشند . بزرگترین مشکل این مسیریابی، زمانی است که شبکه بزرگ باشد ومسیرها طولانی باشند در این حالت قرار دادن کل مسیر در header هر بسته مقدار زیادی از پهنای باند را مصرف خواهد کرد . لازم بذکر است که مسیریابی Source Route ،‌ امکان تولید چندین مسیر را به سمت یک مقصد خاص فراهم می کند . در مسیریابی hop- by- hop ‌،‌ هنگامیکه یک نود بسته ای را برای یک مقصدی دریافت می کند ،‌ بر طبق آن مقصد بسته را به hop بعدی forward خواهد کرد . مشکل این است که همه نودها نیاز دارند که اطلاعات مسیریابی را نگهداری کنند وبنابراین این امکان وجود دارد که مسیرهای دارای حلقه شکل بگیرند .

-مسیرهای منفرد در مقابل مسیرهای چندگانه

بعضی از پروتکلهای مسیریابی یک مسیر منفرد را از مبدأ به مقصد پیدا می کنند که این گونه پروتکلها معمولاً عملکرد ساده ای دارند . پروتکلهای مسیریابی دیگری نیز هستند که چندین مسیر را به سمت یک مقصد معین پیدا می کنند که مزیت آن قابلیت اطمینان بالاتر و همچنین بهبودی راحتتر در هنگام وقوع failure می باشد . علاوه بر این ،‌ نود مبدأ می تواند بهترین مسیر را از میان مسیرهای در دسترس انتخاب نماید .

مسیریابی ProActive در مقابل مسیریابی ReAvtive

بسته به اینکه چه زمانی مسیرها محاسبه می شوند ،‌ پروتکلهای مسیریابی می توانند به 2 بخش تقسیم شوند . مسیریابی ProActive و مسیریابی ReActive .

مسیریابی ProActive ،‌ مسیریابی Precomputed‌ و یا Table-Driven نیز نامیده می شود . دراین متد ،‌ مسیرها از قبل به سمت تمام مقصدها محاسبه می شوند . برای محاسبه مسیرها ،‌ نودها نیاز دارند که تمام ویا قسمتی از اطلاعات را در مورد موقعیت های لینکها و توپولوژی شبکه نگهداری کنند و برای اینکه این اطلاعات را بروز رسانی نمایند ،‌ احتیاج دارند که بصورت دوره ای ویا در زمانی که موقعیت لینکی یا توپولوژی شبکه ای تغییر کرد اطلاعاتشان را منتشر نموده و براساس اطلاعات بدست آمده جداولشان را نیز Update‌ نمایند . مزیت مسیریابی ProActive‌ این است که زمانی که یک مبدأ نیازمند ارسال بسته ای به مقصدی باشد ،‌ مسیر مورد نظر در دسترس است و هیچ اتلاف زمانی صورت نمی پذیرد . عیبی که برای این گونه مسیریابی ها مطرح می باشد این است که بعضی از مسیرهای تولید شده ممکن است هیچ گاه استفاده نشوند و همچنین اینکه در هنگامیکه تغییرات در توپولوژی شبکه سریع باشد ،‌ انتشار اطلاعات مسیریابی ممکن است مقدار زیادی از پهنای باند را مصرف نماید .

مسیریابی ReActive ،‌ مسیریابی On-Demand نیز نامیده می شود . دراین متد ،‌ مسیر به سمت یک مقصد وجود ندارد و فقط هنگامیکه آن مسیر مورد نیاز باشد اقدامات لازم جهت محاسبه آن صورت می پذیرد . ایده اصلی این نوع مسیریابی به صورت زیر است :‌

هنگامیکه یک مبدأ نیاز دارد که بسته ای را به سمت یک مقصدی بفرستد ،‌ ابتدا یک یا چند مسیر را به سمت آن مقصد شناسایی می کند که به این پروسه ‌، پروسه کشف مسیر و (‌Route Discovery) گفته می شود . بعد از اینکه آن مسیر یا مسیرها بدست آمدند ،‌ مبدأ بسته مورد نظر را از طریق یکی از آنها ارسال می کند . در طول انتقال بسته ها ،‌ ممکن است که بدلیل حرکت مداوم نودها در شبکه ،‌ مسیرها شکسته شوند .

مسیر های شکسته شده نیازمند بازسازی هستند . پروسه شناسایی شکست مسیرها و بازسازی آنها نگهداری مسیر و (‌Route maintenance) نام دارد .

و...

NikoFile

دانلود پاورپوینت با موضوع ماده 18 پروتکل کارتاهینا مقررات بکارگیری ،حمل و نقل، بسته بندی و شناسائی

اختصاصی از کوشا فایل دانلود پاورپوینت با موضوع ماده 18 پروتکل کارتاهینا مقررات بکارگیری ،حمل و نقل، بسته بندی و شناسائی دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

دانلود فایل پاورپوینت با موضوع ماده 18 پروتکل کارتاهینا مقررات بکارگیری ،حمل و نقل، بسته بندی و شناسائی که شامل 19 اسلاید میباشد:

نوع فایل : PowerPoint

این فایل پاورپوینت که با زحمت فراوان گرداوری، تایپ و تدوین شده ،جهت یادگیری سریع ، ارایه و کنفرانس و... در خدمت شما دانشجویان و اساتید محترم خواهد بود.

*هدف ما راحتی شماست*