nدر ژاپن، معماری نیز مانند تاریخ با تاخیر آغاز شد. قدمت نخستین بناهای یادبود – گورتپه های سلطنتی که به کوفون معروف است – به قرن سوم میلادی می رسد. کوفون عبارت است از تلی مدور که سکویی در جلو آن قرار گرفته است. با پلانی کلی شبیه به سوراخ کلید. طول بزرگترین کوفون (کوفون نینتوکو) 500 متر است و در ساخت آن از سه میلیون تن مصالح استفاده شده و خندقی پر از آب به طول 3 کیلومتر آن را محصور کرده است. در زیر پشته خاک، گورخانه یی است که با قطعات خرسنگ بنا شده است و تابوت سنگی را در بر دارد. در سال 646 ساختن کوفون به فرمان امپراتور ممنوع شد.
nقدیمی ترین سنت معماری ژاپن در زیارتگاه شینتو در ایسه دیده می شود که فرم های خانه چوبی پیش از تاریخ در آن ها جاودانه شده است. سقف گالی پوش و دو قسمتی این بنا ها بر دو تیر پایه آزاد در جلو دو دیوار چوبی سازه یی تکیه دارد. این زیارتگاه ها در نواحی مذهبی واقع اند و به نیروهای طبیعت تقدیم شده اند.
nآیین بودا در قرن پنجم و از طریق چین و کره به ژاپن وارد شد و با ساخت نخستین معابر به سبک آسیای قاره یی همراه بود. نجاران کره یی معماری چوبی سلسله تانگ را از چین به نارا که در سال 710 پایتخت ژاپن شد، آوردند. از نمونه های آثار آنان می توان از معبد هوریو (670) و معبد توشودای (754) نام برد که در هر دو بنا از دستک های طره دار و بام های کاس که از ویژگی های شیوه چینی است، استفاده شد. اولین ساختمان های مسکونی نیز بازتاب همین نفوذ آسیای قاره یی است . یکی از بقایای این معماری اشرافی کوشک هودو در عمارت بیودو – این است که در سال 1053 بنا شده و مشخصه آن شبکه شمع های پایه است که ساختمان و طارمی های آن را بالاتر از سطح زمین قرار می دهد. سبک کوشکی بعدا تکامل یافت و در قرن های هفدهم و هجدهم با آثار با شکوهی مانند ویلای سلطنتی کاتسورا نزدیک کیوتو (یا هیان کیو، که از 794 تا 1869 پایتخت بود) شکوفا شد.
nقلعه های ژاپن قرون وسطی، که عمدتا از سنگ و روسازه چوبی ساخته می شد، در قرن پانزدهم به وجود آمد و از 1550 به بعد رواج بسیار یافت، تا 1615 که اکثر آنها کاملا منهدم شد و ساختن آن نوع قلعه نیز ممنوع شد. معماری مسکونی بر خلاف قلعه ها تا همین اواخر سنتی ماند. مشخصه آن عبارت بود از سازه یی چوبی، بام سفالی و دیوارهای کاغذی و استفاده از تاتامی (زیر اندازی از ساقه برنج) به عنوان پیمون در طراحی نسبت ابعاد در پلان.
nالف) آثار هنری ژاپن از زمان استقرار بشر در این کشور، یعنی در حدود هزاره دهم پیش از میلاد ، تا به امروز در طول تاریخ، کشور ژاپن در معرض تهاجم ناگهانی ناگهانی ایده های جدید و بیگانه متعدد قرار گرفته است و در پی آن، ادوار زیادی را به دور از ارتباط وسیع با سرزمین های دیگر سپری کرده است. به مرور زمان ژاپنی ها توانستند از فرهنگ بیگانه الگو پذیرند و آن را جذب کنند و حتی توانستند آن دسته از سازه های فرهنگ بیگانه را که مکمل خاستگاه های زیبا شناختی شان بود، ژاپنی کنند.
nب) نخستین هنر تکامل و تنه یافته ژاپنی در قرون هفتم و هشتم میلادی در ارتباط با بودایسم به وجود آمد. در قرن نهم زمانی که ژاپنی ها از هنر چینی روی برگرداندند و ساختارهای بومی بیان (احساسات) را گسترش دادند، هنرهای غیر مذهبی بسیار پراهمیت نمود. تا اواخر قرن پانزدهم هر دو گونه هنر – مذهبی و غیر مذهبی – به اوج خود رسید. پس از جنگ اونین (1477 – 1467) ژاپن وارد دوره ای از اختلالات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شد که نزدیک به یک قرن به طول انجامید، در این وضعیت که حکومت در دست تو کوگاواکلن بود، نقش مذهب سازمان یافته و متمرکز در زندگی مردم کم رنگ تر شد و ساختارهای هنری ای که قابلیت رشد یافتن در این شرایط را داشتند ، بیشتر جنبه غیر مذهبی داشتند.
دانلود پاورپوینت گذری بر معماری ژاپن- 20 اسلاید