لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
تاریخچه هنرستان
تاریخچه مختصری از مدرسه صنیع الملک تا هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران
ابوالحسن غفاری ملقب به صنیع الملک، نخستین هنرمند ایرانی بود که برای هنرآموزی و آشنایی با فن چاپ سنگی ( لیتوگرافی ) به اروپا فرستاده شد . ایشان پس از بازگشت، به فعالیت هنری پرداخت. ( از جمله اجازه تأسیس مدرسه نقاشی و چاپ را گرفت ) این هنرستان در ایجاد حرکت و نوآوری نقاشی ایران مؤثر افتاد. در پی آن تدریس نقاشی در دارالفنون به عنوان یک رشته تحصیلی پاگرفت و تدریس نقاشی با حضور استاد مزین الدوله ادامه یافت و شاگردانی چون محمد حسین غفاری ( کمال الملک ) توانستند نوعی هنر آکادمیک را تثبیت کنند و پس از انقلاب مشروطه در سال 1911 میلادی ( 1289 هجری خورشیدی ) با کمک حکیم الملک ( وزیر فرهنگ وقت ) مدرسه صنایع مستظرفه را بنیاد نهاد.
از شاگردان این واحد آموزشی استادانی چون : شادروان علی محمد حیدریان، ابوالحسن خان صدیقی، محمود اوایاء، حسنعلی خان وزیری بودند که تأثیر گذار در جریان های هنری سال های بعد شدند، از آن جمله استاد علی اکبر خان صنعتی، استاد علی رخساز و دیگران بودند.
آموزش شاخه هنر های ایرانی در کنار همان مدرسه صنایع مستظرفه بنام مدرسه صنایع قدیمه به سرپرستی استاد طاهر زاده بهزاد تأسیس شد. وی طراح نقش قالی و مذهب نقش کاشی بود و از استادانی که جهت آموزش در این مدرسه مشغول به کار بوده اند، می توان از آقایان : هادی تجویدی ( نگارگر )، علی کریمی و علی درودی( تذهیب )، علی امامی ( منبت کاری )، محمد حسین خاتم ( خاتم سازی ) و رضا وفا کاشانی ( نقش قالی ) نام برد.
بعدهامدرسة صنایع مستظرفه کمال الملک ( واقع در باغ نگارستان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کنونی ) زیر نظر اداره هنر های ملی قرار گرفت و به دو بخش مجزا، تقسیم شد :
1- صنایع قدیمه ( رشته های مینیاتور، تذهیب، نقش قالی و نقش کاشی )
2- صنایع جدیده ( رشته های نقاشی و مجسمه سازی )
دوره تحصیلات این هنرستان مطابق اساسنامه بدین گونه تقسیم بندی شده بود : یک دوره سه سالة متوسطه و یک دوره چهار سالة عالی ( گواهی نامه دوره عالی برابر لیسانس بود )
در سال 1319 هجری خورشیدی، هنرستان صنایع مستظرفه تعطیل و تبدیل به کارگاه های سنتی شد و پس از آن مدرسه عالی معماری با نام ( هنرکده ) مشتمل بر سه شاخه معماری ، نقاشی و مجسمه سازی به کار خود ادامه داد. محل آن در کوچه مروی، در خیابان ناصر خسرو بود. دو سال بعد، در زمان تصدی آندره گدار فرانسوی با نام ( دانشکده هنر های زیبا ) در محل زیر زمین دانشکده فنی به دانشگاه تهران پیوست و اولین دوره فارغ التحصیلان آن هنرمندان سرشناسی چون : حسین کاظمی، جلیل ضیاءپور، شکوه الملک ریاضی و جواد حمیدی بودند.
در سال 1328 هجری خورشیدی انجمن هنرمندان اداره هنرهای ملی، کارگاه های هنر های سنتی و موزه آن و دیگر واحد های هنری با بودجه و سازمان خود تبدیل به اداره کل هنر های زیبا شد و بعداً وزارت فرهنگ و هنر نامیده شد و در همین وزارت خانه اداره ای به نام آموزش هنری پا گرفت و در بنیاد نامه آن تأسیس هنرستان های هنر های زیبا از وظایف آن اداره منظور شد.
هنرستان هنرهای زیبا در سال 1332 به صورت مختلط بنیاد نهاده شد و در سال 1333 هنرستان هنرهای زیبای پسران به صورت یک واحد مستقل آموزشی به وجود آمد و در سال 1334 ( در زمان تصدی ویشکائی) دوره سه ساله آن تکمیل گردید. مواد درسی هنرستان از ابتدا شامل دو قسمت بود.
دروس عملی
نقاشی، مجسمه سازی، مینیاتور، مستند ملی و طرح های تزئینی
دروس نظری
ریاضیات، زبان خارجه، پرسپکتیو(مناظر و مرایا) تاریخ هنر، کالبد شناسی، رنگ شناسی، خط، هندسه، و ورزش.
شرایط پذیرش هنرجو در این هنرستان بدین گونه بود که دانش آموزانی که مدرک قبولی دوره کامل راهنمایی را داشتند و سنشان بیش از 19 سال نبود پس از سنجش استعداد هنری در این هنرستان پذیرفته می شدند.
تا آغاز سال تحصیلی 54-1353 دانش آموزانی که کارنامه قبولی سال سوم دبیرستان را در دست داشتند، با شرط داشتن استعداد هنری در دوره سه ساله هنرستان هنرهای زیبای پسران پذیرفته می شدند و پس از آن هنرجویان در صورت موفقیت در آزمون نهایی به گرفتن دیپلم نائل می آمدند.
ولی از آغاز سال تحصیلی 1355-1354 با اجرای نظام جدید آموزشی و حذف کلاس سوم دبیرستان، هنرجویان با ارائه گواهی قبولی سال سوم دوره راهنمایی پذیرفته می شدند. بعدها دوره تحصیلی هنرستان چهار ساله شد که دو سال آن اختصاصی و دو سال آن رشته ای بود. ساعت کار هنرستان تا سال 1336 یکسره بود. بدین معنی که درس عملی از ساعت 8 تا 20/11 تدریس می شد و پس از آن آموزش درس های نظری از 30/11 تا 30/13 ادامه داشت و بعد از ظهر تعطیل بود. ولی از سال 1336 برنامه کار هنرستان برای درسهای عملی از ساعت 8 تا 12 و برای درس های نظری از ساعت 12 تا 14 تعیین گردید و چون با این روش نتیجه مطلوبتر بود همین روش با فراز و نشیب هایی در طول زمان ادامه پیدا کرد.
تا سال 1355 هنرجویانی که پس از پذیرش در هنرستان استعداد فوق العاده و موفقیت های درخشان هنری داشتند در تمام مدت تحصیلی از کمک هزینه تحصیلی بهره مند می شدند و تا همان سال، عموم هنرجویان پس از پایان دوره هنرستان می توانستند در موسسات عالی زیر در رشته تخصصی خود به آموزش عالی ادامه دهند.
1- دانشکده هنرهای زیبا
2- دانشکده هنرهای تزئینی
3- دانشکده هنرهای دراماتیک
4- دانشگاه فارابی
5- انیستیتو تکنولوژی جردن
و بجز امتیاز بالا هنرجویان ممتاز با هزینه وزارت فرهنگ و هنر برای تکمیل هنر خود به اروپا اعزام می شدند.
فارغ التحصیلان این هنرستان پس از انقلاب 57 در پی گسترش چشمگیر آموزش عالی و تاسیس دانشگاه های مختلف هنری امکان ادامه تحصیل در دانشگاه ها و دانشکده های مختلف هنری برایشان فراهم گردید.
در سال 58و59 ، بعد ازانقلاب شکوهمند اسلامی، هنرستان به مدت دو سال هنرجوی جدید نگرفت و هنرجویان به هنرستان عالی موسیقی منتقل شدند. در همین سالها بود به همت دو تن از هنرآموختگان هنرستان و اصغر محمدی، مدیر وقت هنرستان، این مرکز آموزشی از خطر انحلال جست و پس از یک وقفة دوساله مجدداً از سال60 با نام جدید هنرستان هنرهای تجسمی به فعالیت خود ادامه داد.در سال هایی که فعالیت هنرستان عملاً به حالت تعلیق درآمده بود با ابتکار اصغر محمدی نمایشگاهی از آثار هنرجویان در تالار فوقانی هنرستان عالی موسیقی با موضوع انقلاب و مضامین دینی برگزار گردید و اکثر مسئولین وقت وزارت فرهنگ و هنر که در آن زمان به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تغییر نام داده بود برای بازدید از نمایشگاه دعوت شدند. این نمایشگاه در واقع به منظور اثبات تعهد دینی و اخلاقی هنرآموزان و هنرجویان هنرستان به کشور و اعلام همسویی با جریاناتی بود که در کشور درحال وقوع بود و موجب جلوگیری از تعطیلی دائم هنرستان شد و هنرجویان مجدداً به هنرستان بازگشتند.
در سال 1378 در پی تدوین نظام هماهنگ آموزشی از سوی وزارت آموزش و پرورش، از آنجا که رشته های مجسمه سازی و مینیاتور در فهرست رشته های مصوب آن وزارتخانه نبود این دو رشته از هنرستان حذف شد. ولی با پیگیری های جناب آقای رویایی مدیر هنرستان و هماهنگی های به عمل آمده با اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی استان تهران
دانلود مقاله کامل درباره تاریخچه هنرستان